Bawiłam się świetnie mimo, że nie zorientowałam się, że to druga część cyklu. :P Tego potrzebowałam jako forma oderwania się od długich i bardziej skomplikowanych pozycji - przeczytane w 2 dni.

Bawiłam się świetnie mimo, że nie zorientowałam się, że to druga część cyklu. :P Tego potrzebowałam jako forma oderwania się od długich i bardziej skomplikowanych pozycji - przeczytane w 2 dni.

Dalszy ciąg losów Erica i Tessy. Czy mi się podobała? Nie była zła.

Dalszy ciąg losów Erica i Tessy. Czy mi się podobała? Nie była zła.

Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego. Wciąż obcujemy z naiwną i mało wymagającą historią, ale przynajmniej ludzie wchodzą w niej w interakcje. Żyją ze sobą i żyją obok siebie. Obserwują. Podejmują działania i do działania zmuszają innych. Książka zaczyna się od skandalu i prowadzi nas do następnego. Po drodze kolejne mniejsze i tak aż do morderstwa i może ciąży. Wszystko rozgrywa się w aurze tajemnic i niemych aktorów. Jednym z nich jest Duncan Blair. Jak dla mnie najlepszy wątek, najlepiej poprowadzony bohater. Cichy, spokojny, ukryty, momentami uśpiony, ale czuwający i gotowy do ataku. Król zamętu i wielkich niewiadomych. Był, zabił, porwał?
Książkę czyta się szybko, bo w większości jest o niczym konkretnym. Próby, koncerty, treningi. Akcja zagęszcza się dopiero po przeczytaniu 100 stron i a po prawie kolejnych 100 dochodzimy do punktu kulminacyjnego, by znów przez 60 pozwolić sobie na rozczarowanie. Jednakże, książka dojrzalsza w zamyśle. Dojrzalsza w samej historii, bo przynajmniej, w tej można "namacać" to coś i skonkretyzować czego dotyczy.

Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego. Wciąż obcujemy z naiwną i mało wymagającą historią, ale przynajmniej ludzie wchodzą w niej w interakcje. Żyją ze sobą i żyją obok siebie. Obserwują. Podejmują działania i do działania zmuszają innych. Książka zaczyna się od skandalu i prowadzi nas do następnego. Po drodze kolejne mniejsze i tak aż do morderstwa i może ciąży....

Słaba kontynuacja przeciętnej książki. Czytając tę część wydawało mi się, że została ona na siłę dopisana do poprzedniego tomu (choć autorka sugeruje, że były one to zaplanowane razem).

Najgorsza część tej książki, to fabuła - nie łączy się ona w spójną całość i jest skupiona wyłącznie na tanich, mało sensownych i bardzo sensacyjnych cliffhangerach na końcu każdego rozdziału. Autorka sięga wielokrotnie po niewynikające z poprzednich stron rozwiązania, tylko po to, aby domknąć akcję. Wykorzystanie postaci jest jeszcze gorsze niż w poprzedniej części.

Pomimo tego, że jest krótka uważam, że nie warto na tę książkę poświęcać czasu.

Słaba kontynuacja przeciętnej książki. Czytając tę część wydawało mi się, że została ona na siłę dopisana do poprzedniego tomu (choć autorka sugeruje, że były one to zaplanowane razem).

Najgorsza część tej książki, to fabuła - nie łączy się ona w spójną całość i jest skupiona wyłącznie na tanich, mało sensownych i bardzo sensacyjnych cliffhangerach na końcu każdego...

Świetna od początku do końca.

Świetna od początku do końca.

Fajna książka zabawna przy której można odpocząć trochę .trochę mi się zeszło z czytaniem bo zaglondam na wattpa i tam czytam ale nie ma jak książka .

Fajna książka zabawna przy której można odpocząć trochę .trochę mi się zeszło z czytaniem bo zaglondam na wattpa i tam czytam ale nie ma jak książka .

Bohaterowie: 5/10
Akcja:5/10
Sposób pisania autorki:6/10
Okładka: 7/10
Kreatywność 6/10

Bohaterowie: 5/10
Akcja:5/10
Sposób pisania autorki:6/10
Okładka: 7/10
Kreatywność 6/10

https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com/2020/01/autor-a.html

Sięgając po tę książkę, nie miałam zbyt wielkich oczekiwań, ponieważ nie miałam wcześniej styczności z innymi tekstami autorki. Dopiero po rozpoczęciu lektury zorientowałam się, że to kontynuacja „Ktoś mnie obserwuje”. Mimo wszystko książka mnie zainteresowała na tyle, że przeczytałam ją w dwa wieczory. Jeżeli chcecie w pełni się nią nacieszyć, warto wcześniej przeczytać pierwszą część, żeby złapać pełen kontekst historii.

Autorka zastosowała ciekawy zabieg, przeplatając narrację trzecioosobową stenogramami z policyjnych przesłuchań, dzięki czemu możemy rozwikłać sami fabułę, dochodząc stopniowo do rozwiązania.

Akcja rozwija się w bardzo szybkim tempie, więc nie odnosimy wrażenia, że książka się dłuży. Strony przelatują wręcz ekspresowo. Wydaje mi się, że jest to spora zaleta, choć część wątków mogłaby był nieco bardziej rozwinięta. Mimo wszystko osoby, które lubią, kiedy w książce sporo się dzieje, z pewnością będą zadowolone.

Głównymi bohaterami jest dwójka nastolatków: Eric, gwiazda pop, bożyszcze nastolatek, oraz Tessa, jego fanka, wycofana z życia realnego dziewczyna. Bohaterowie wpakowali się w niezłe kłopoty, jednak wkrótce wracają do normalnego życia, starając się utrzymywać swój związek w sekrecie ze względu na bezpieczeństwo dziewczyny i walcząc z przeciwnościami. Bohaterów dość łatwo można polubić z całym ich wachlarzem doświadczeń i wad, ponieważ autorce udało się stworzyć osoby „z krwi i kości”, a nie tylko papierowe postacie bez drugiego dna.

„Ktoś mnie okłamuje” to thriller dla nastolatków. Choć nie jest to książka, która zwali z nóg wyjadacza thrillerów, mimo wszystko utrzymuje w napięciu. Zachowania bohaterów są spójne z ich kreacją, a autorka wprowadza zwroty akcji, które mogą nieźle namieszać i sprowadzić czytelnika na manowce. Dodatkowym atutem jest sposób przedstawienia tutaj mediów społecznościowych. Możemy zadać sobie pytanie, czy osoby, z którymi nawiązujemy w ten sposób kontakt, są na pewno tymi, za jakie się podają.

Jeżeli szukacie pozycji, z którą przyjemnie spędzicie kilka wieczorów, gdzie przebieg fabuły potrafi nieraz zaskoczyć czytelnika, serdecznie polecam "Ktoś mnie okłamuje". Nie zawiedziecie się.

https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com/2020/01/autor-a.html

Sięgając po tę książkę, nie miałam zbyt wielkich oczekiwań, ponieważ nie miałam wcześniej styczności z innymi tekstami autorki. Dopiero po rozpoczęciu lektury zorientowałam się, że to kontynuacja „Ktoś mnie obserwuje”. Mimo wszystko książka mnie zainteresowała na tyle, że przeczytałam ją w dwa wieczory. Jeżeli...

Moim zdaniem akcja była dynamiczna a wątki rozwiązały się bardzo niespodziewanie. Aczkolwiek coś mi nie podpasowało jeżeli chodzi o zachowania głównych bohaterów. Są w pewien sposób irytujący i przewidywalni. Nie raz zdarzyło mi się przy owej pozycji krzyczeć z frustracji. Niby emocje są potrzebne podczas czytania lektury ale czy aż takie? No nie wiem.

Moim zdaniem akcja była dynamiczna a wątki rozwiązały się bardzo niespodziewanie. Aczkolwiek coś mi nie podpasowało jeżeli chodzi o zachowania głównych bohaterów. Są w pewien sposób irytujący i przewidywalni. Nie raz zdarzyło mi się przy owej pozycji krzyczeć z frustracji. Niby emocje są potrzebne podczas czytania lektury ale czy aż takie? No nie wiem.

Po roku powracam z przeczytaną drugą częścią. I jestem zaskoczona jak dobrze się ją czyta. Bardzo wciągająca, energiczna i ukazująca chociaż trochę prawdy na temat gwiazd popu. Czyta się jak to jedno z najciekawszych opowiadań fanfickowych. Na plus : ciekawie poprowadzona akcja, rozwiązanie wątku met, morderstwo, zazdrość, ciągle ten jeden ciemny typ, urojona ciąża, ukazanie życia gwiazd.
Na minus: słaba główna bohaterka, jej matka? oraz ta okładka i napis, że czyta się ją tak szybko jak przegląda klip na tiktoku... Tak jak tamta okładka super,przyciąga uwagę, tak ta jest... beznamiętna. Książka lepsza niż pierwsza część.

Po roku powracam z przeczytaną drugą częścią. I jestem zaskoczona jak dobrze się ją czyta. Bardzo wciągająca, energiczna i ukazująca chociaż trochę prawdy na temat gwiazd popu. Czyta się jak to jedno z najciekawszych opowiadań fanfickowych. Na plus : ciekawie poprowadzona akcja, rozwiązanie wątku met, morderstwo, zazdrość, ciągle ten jeden ciemny typ, urojona ciąża,...