Bardzo ciekawa książka-esej, ale nierówna i bez polotu. Najciekawsze oczywiście to, co dotyczy fundamentów hellenistycznej naukowości, rozróżnienia — całkowicie dziś stosowanego na opak — matematyki i fizyki i metody naukowej, tak greckiej (cywilizacji hellenistycznej),jak i nowożytnej. Rozdziały, będące w rachubie objętości może i większościowe, o konkretnych osiągnięciach nauki i techniki, o gospodarce, o schyłku myśli i jego przyczynach, mogą z pewnością zainteresować historyków (i poszukiwaczy ciekawostek, tych niemało, tzn. ciekawostek, choć poszukiwaczy na LC pewnie też),ale dla zasadniczej myśli są nieistotne i choć pewni traci się ciągłość przy ich szybkim kartkowaniu, to strata to żadna, gdyż dla uchwycenia myśli przewodniej rozdziały te są zdecydowanie mniejszościowe.

To, co przykuwa moją największą uwagę, to ostatni podrozdział i zakończenie, i choć podobnie miałem w ,,Lunatykach'' Koestlera (podobne wrażenie wznoszenia się i ogarniania coraz szerszych perspektyw, co prawda w innym stylu, u Koestlera drapieżnie, choć raczej kruczo niż pustułkowato ;)) to tutaj przykucie moje jest wyraźnie polemiczne.
Szanuję za ukłon Duhemowi, podzielam bardzo krytyczne obserwacje dotyczące komercjalizacji współczesnej nauki i jej pędu ku ilości, ubolewania nad upadkiem ducha uczonego-mędrca itp. — ale brak zrozumienia dla Feyerabenda i kompletne zamknięcie na myśl Bohra bardzo bolą.

PS
Kupiona w księgarni przy centrum sztuki, była przeceniona do 1 (jednej) złotówki (super, miło, ale czy nie o czymś więcej to świadczy...),ale pewnie i tak bym się nie zdecydował (nie umiem odwracalnie kompresować książek, podobnie jak bez ryzyka budowlanego zwiększać pojemności mieszkania),gdyby nie to, że spostrzegłem Ireneusza Kanię jako autora przekładu — i wciąż mogę napisać, że jeszcze się na Jego wyborach nie (przynajmniej: nie bardzo) zawiodłem!

Bardzo ciekawa książka-esej, ale nierówna i bez polotu. Najciekawsze oczywiście to, co dotyczy fundamentów hellenistycznej naukowości, rozróżnienia — całkowicie dziś stosowanego na opak — matematyki i fizyki i metody naukowej, tak greckiej (cywilizacji hellenistycznej),jak i nowożytnej. Rozdziały, będące w rachubie objętości może i większościowe, o konkretnych...

Otwierająca oczy, zmieniająca myślenie książka.

Otwierająca oczy, zmieniająca myślenie książka.

Tezy autora, nawet jeśli w ogólnym rozrachunku słuszne, mogą być jednak zbyt radykalne biorąc pod uwagę skąpość potwierdzających je źródeł. Ale ta książka to również potrzebne nawoływanie do racjonalności. I tu dostrzegam pewien zgrzytliwy detal, autor zdaje się sympatyzować z niektórymi teoriami freudowskimi... No ale to tylko detal na który jestem uczulony.

Tezy autora, nawet jeśli w ogólnym rozrachunku słuszne, mogą być jednak zbyt radykalne biorąc pod uwagę skąpość potwierdzających je źródeł. Ale ta książka to również potrzebne nawoływanie do racjonalności. I tu dostrzegam pewien zgrzytliwy detal, autor zdaje się sympatyzować z niektórymi teoriami freudowskimi... No ale to tylko detal na który jestem uczulony.

Sensacyjny nieco tytuł tej książki dobrze odpowiada jej treści. Autor w oparciu o liczne źródła pisane ukazuje czytelnikom, jak wysoki był poziom nauki i techniki w okresie hellenistycznym. Wynalazki i samo też naukowe podejście tej epoki przepadły niestety po podboju rzymskim, bo Rzymianie III-II wieku p.n.e. nie byli jeszcze tymi kulturalnymi zdobywcami z czasów Augusta. Z tego też względu Autor zwalcza tezę o istnieniu "jednej" nauki starożytnej taki termin stawiając na równi co do trafności z "nauką II tysiąclecia po Chrystusie". Książka pozwala lepiej poznać epokę hellenistyczną i jej mało znane aspekty (nie poruszają ich np. ciekawe skądinąd książki A. Świderkówny). Czytelnik dowie się więcej o tak ważnych postaciach jak Euklides, Heron, Hipparch z Nikai czy Herofilos. Książka operuje dość hermetycznym językiem nauk ścisłych, co może nieco utrudniać lekturę nieprzygotowanym czytelnikom, niemniej jest to jedna z absolutnie najciekawszych książek o epoce hellenistycznej. Myślę, że rzeczywiście rewolucjonizuje nasze rozumienie tego okresu, a pośrednio także całej starożytności grecko-rzymskiej. Z pewnością jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Tomasz Babnis

Sensacyjny nieco tytuł tej książki dobrze odpowiada jej treści. Autor w oparciu o liczne źródła pisane ukazuje czytelnikom, jak wysoki był poziom nauki i techniki w okresie hellenistycznym. Wynalazki i samo też naukowe podejście tej epoki przepadły niestety po podboju rzymskim, bo Rzymianie III-II wieku p.n.e. nie byli jeszcze tymi kulturalnymi zdobywcami z czasów Augusta....

Pamiętam pierwsze błędne wrażenie, że książka Russo będzie czymś innym, niż okazała się w rzeczywistości. Może z uwagi na okładkę, tytuł, może z racji tego, że nie znałem wcześniej nazwiska autora, spodziewałem się sensacyjnej książki typu "już 5 tysięcy lat temu były maszyny latające, możliwe, że przyniesione przez obce cywilizacje...". Na szczęście jest to raczej świetna książka o historii nauki. Można ją czytać jako prezentację teorii naukowych (czy też paranaukowych) i już to byłoby wystarczającym powodem sięgnięcia po nią. Jednak prezentacji tej towarzyszy dość kontrowersyjna naczelna teza autora, która wymagałaby przesunięć w chronologii nauki o jakieś 1000 lat. Trzeba przyznać, że jeśli nie jest w niej bardzo przekonujący to na pewno jest wielkim admiratorem nauki antycznej. I ta fascynacja łatwo się udziela podczas czytania.

Pamiętam pierwsze błędne wrażenie, że książka Russo będzie czymś innym, niż okazała się w rzeczywistości. Może z uwagi na okładkę, tytuł, może z racji tego, że nie znałem wcześniej nazwiska autora, spodziewałem się sensacyjnej książki typu "już 5 tysięcy lat temu były maszyny latające, możliwe, że przyniesione przez obce cywilizacje...". Na szczęście jest to raczej świetna...