Po książkę sięgnąłem, bo zainteresował mnie napis na okładce 'O parze, która dzięki poradnikom psychologicznym, naprawia swoje szczęście'. Nie jest to typowy poradnik, tylko coś w rodzaju autobiografii ze wskazówkami. Lektura szybko zleciała, rozdziały są napisane prosto i przyjemnie się je czyta.

Do zapamiętania jest cytat:
"Poważne awantury stanowią normalny element pożycia małżeńskiego, co więcej, część z nich wybucha bez żadnego racjonalnego powodu. Po prostu jeden lub oboje partnerzy są zmęczeni, głodni lub chorzy".

Do powyższych powodów dorzuciłbym 'niewyrażanie jasno swoich potrzeb drugiej osobie' i jeśli chcesz się podzielić tymi oczekiwaniami przed kimś, to niech to będą konkrety - pomóż mi przy dziecku, podzielmy się obowiązkami domowymi, spędźmy moje urodziny tak i tak.

Z książki wynika, że zarówno autorka (która liczyła, że jej życiowy partner będzie telepatą) jak i jej mąż (zamknięty w sobie facet, najchętniej odpowiada na pytania 'nie wiem') mieli z tym problem i uważam, że to było u nich głównym źródłem nieporozumień.

Autorka wspomina, że dzięki komplementom (które mówiła mężowi) miała złożone pranie, partnera w wychowaniu dziecka i wiele drobnych przysług, które bardzo ułatwiły jej życie. Nie jest to w książce wspomniane, ale dla większości facetów dostawianie wyrazów podziwu od swojej kobiety, jest najważniejszą męską potrzebą, więc warto to zapamiętać ;)

Spodobało mi się porównanie małżeństwa do pielęgnacji ogródka, jest całkiem trafne.

Książkę można poczytać, przynajmniej profilaktycznie i w ramach pielęgnacji popytać drugą połówkę o różne, ważne sprawy związkowe.

Po książkę sięgnąłem, bo zainteresował mnie napis na okładce 'O parze, która dzięki poradnikom psychologicznym, naprawia swoje szczęście'. Nie jest to typowy poradnik, tylko coś w rodzaju autobiografii ze wskazówkami. Lektura szybko zleciała, rozdziały są napisane prosto i przyjemnie się je czyta.

Do zapamiętania jest cytat:
"Poważne awantury stanowią normalny element...