W noc sylwestrową, na rzeszowskiej komendzie pojawia się dziwny mężczyzna. Ma szary płaszcz, kapelusz a’la Indiana Jones, a w ręku zakrwawiony nóż. Jest przekonany, że zamordował kobietę. Bez problemów i awantur daję się zamknąć w areszcie i poddać przesłuchaniu. Podaje dokładny adres, gdzie znajduje się ciało zamordowanej. Kiedy policjanci jadą do wskazanego miejsca, nic nie znajdują. W tym samym czasie z aresztu znika tajemniczy mężczyzna. Gdzie jest? Czemu przyznał się do winy? Czy rzeczywiście jest mordercą? „Gdzie kończy się prawda, a zaczyna urojenie?”
Janusz Koryl to polski prozaik, poeta i autor reportaży. Mieszkaniec Rzeszowa. Zadebiutował zbiorem wierszy „Uśmierzanie źródeł”. W kolejnych latach wydał „ Kłopoty z nicością”, „Siatka na motyle”, „Sny”, „Ceremonię” i wiele innych. Pan Janusz jest laureatem wielu ogólnopolskich konkursów. Przez czytelników został nazwany polskim Stephenem Kingiem.
Przyznaję się, że nie spotkałam się wcześniej z twórczością pana Janusza Koryla. Rzadko sięgam po twórczość polskich pisarzy. Nie żebym gardziła ojczystą literaturą. Po prostu do tej pory rzadko trafiałam na naprawdę dobrą książkę, a jeśli ją znalazłam, było to coś z fantastyki. Jednak „Urojenie” zachęciło mnie do wgłębienia się w twórczość polskich autorów.
Bohaterami „Urojenia” są głównie policjanci. Na pierwszy rzut oka widać, że autor szczegółowo zapoznał się z ich światem. Fachowe nazewnictwo imponuje. Postacie są bardzo ciekawe i charakterystyczne. Żadna nie byłą nudna, bądź też irytująca. Tomasz Olszak, czyli potencjalny zabójca jest fenomenalny. Jego gra z policją w „kotka i myszkę” bardzo mi się spodobała.
Akcja toczy się szybko. Nie ma czasu na chwilę wytchnienia. Kiedy jeden trop okazuje się fałszywy, w ręce rzeszowskiego aspiranta trafia kolejny, jeszcze bardziej tajemniczy. Zakończenie jest tak zaskakujące, że od razu poszłam do brata, by opowiedzieć mu wszystko i wcisnąć książkę do ręki.
Język jest bardzo prosty i zrozumiały. „Urojenie” czyta się w mgnieniu oka. Narracja, która jest prowadzona w trzeciej osobie, pomaga poznać sprawę z różnych kątów.
Jedyną wadą książki jest jej długość. Chętnie przeczytałabym, co najmniej dwa razy tyle, o sprawie Olszaka.
Oprawa graficzna jest piękna. Cudowna, magnetyczna okładka przyciąga spojrzenie. Ogromne brawa dla wydawnictwa.
„Urojenie” to mocny thriller z nutką paranormalną, który zachwyci każdego. Od samego początku trzyma w napięciu, a fenomenalne zakończenie zadziwi każdego, nawet starych wyjadaczy thrillerów i horrorów. Autor tak umiejętnie manipuluje uczuciami czytelnika, że w końcu sama zaczęłam się czuć, jakby to mi uciekł potencjalny morderca.
Właśnie dzięki panu Januszowi i „Urojeniu”, odzyskuję wiarę w polską literaturę współczesną.
BARDZO GORĄCO POLECAM!
9/10

W noc sylwestrową, na rzeszowskiej komendzie pojawia się dziwny mężczyzna. Ma szary płaszcz, kapelusz a’la Indiana Jones, a w ręku zakrwawiony nóż. Jest przekonany, że zamordował kobietę. Bez problemów i awantur daję się zamknąć w areszcie i poddać przesłuchaniu. Podaje dokładny adres, gdzie znajduje się ciało zamordowanej. Kiedy policjanci jadą do wskazanego miejsca, nic...