co to miało być? Okropnie absurdalna książka z wieloma głupimi zachowaniami bohaterów, a zakończenie przekroczyło wszelkie granice

co to miało być? Okropnie absurdalna książka z wieloma głupimi zachowaniami bohaterów, a zakończenie przekroczyło wszelkie granice

Przez długi czas wydaje się, że mamy do czynienia z intrygującym kryminałem. Później zaczyna przebłyskiwać choć jedynie z lekka horrorem, a może raczej powieścią grozy. Końcówka natomiast okazuje się wspaniale komiczna. Znakomity pomysł. Uśmiałam się w głos. Całość raczej przeciętna, ale dość przyjemna.

Przez długi czas wydaje się, że mamy do czynienia z intrygującym kryminałem. Później zaczyna przebłyskiwać choć jedynie z lekka horrorem, a może raczej powieścią grozy. Końcówka natomiast okazuje się wspaniale komiczna. Znakomity pomysł. Uśmiałam się w głos. Całość raczej przeciętna, ale dość przyjemna.

Książka początkowo sprawia wrażenie kryminału jakich w księgarniach znajdziemy setki, ale bardzo szybko okazuje się, że jednak ma ona dla nas do zaoferowania znacznie więcej!

Książka początkowo sprawia wrażenie kryminału jakich w księgarniach znajdziemy setki, ale bardzo szybko okazuje się, że jednak ma ona dla nas do zaoferowania znacznie więcej!

Jak ja uwielbiam jak się jednego autora porównuje do innego - zazwyczaj genialnego. Nie dość, że się okłamuje Czytelnika, to jeszcze robi się krzywdę samemu autorowi, bo pózniej musi żyć z tym porównaniem.

Wiem, że porównanie Koryla do Kinga to zaledwie tani chwyt marketingowy jakiegoś chcącego się wykazać pracownika wydawnictwa...ale na pewno niejedna osoba czytająca takie słowa na okładce da się nabrać.

I później wychodzi kłamstewko. Uszy pieką, nos piecze, ale kasiorka na koncie jest....

"Urojenie" nie leży nawet na tym samym piętrze co powieści Kinga. to jak porównywanie wypracowania licealisty z wycieczki szkolnej do reportaży R. Kapuścińskiego. To jak zestawienie ze sobą szkolnego przedstawienia, ze sztuką w londyńskim Royal Opera House.

To nie tak, że książka Janusza Koryla jest beznadziejna, ale czytałem mnóstwo świetnych książek, trochę też beznadziejnych i "Urojenie" plasuje się gdzieś pomiędzy, ale ledwo...

Najważniejszy z problemów (ale jednocześnie dla kogoś może to być zaleta) jest taki, że to tak naprawdę przydługie opowiadanie. Mamy jeden tylko jeden wątek, który rozwija się dość zgrabnie ale brak tu powieściowej głębi. Autor nie zagłębia się w życie bohaterów, nie opisuje ich stanów psychicznych, a emocje są przekazywane bardzo prymitywnie. Autor nie buduje napięcia, on po prostu stwierdza, że w tym momencie atmosfera jest napięta. Uwierzyłeś? No to super...Brak w tym ponadto jakiegokolwiek kunsztu...

Fajna historyjka na jeden wieczór, ale to tylko historyjka.

Jak ja uwielbiam jak się jednego autora porównuje do innego - zazwyczaj genialnego. Nie dość, że się okłamuje Czytelnika, to jeszcze robi się krzywdę samemu autorowi, bo pózniej musi żyć z tym porównaniem.

Wiem, że porównanie Koryla do Kinga to zaledwie tani chwyt marketingowy jakiegoś chcącego się wykazać pracownika wydawnictwa...ale na pewno niejedna osoba czytająca...

Bardzo ciekawa książka, początkowo rzeczywiście czyta się jak "zwykły" kryminał. Historia staje się coraz bardziej zagmatwana, a koniec książki tak mnie zaskoczył, że aż mnie zatkało- w pozytywnym sensie. Jeśli ktoś lubi twórczość Pana Koryla na pewno przypadnie mu do gustu

Bardzo ciekawa książka, początkowo rzeczywiście czyta się jak "zwykły" kryminał. Historia staje się coraz bardziej zagmatwana, a koniec książki tak mnie zaskoczył, że aż mnie zatkało- w pozytywnym sensie. Jeśli ktoś lubi twórczość Pana Koryla na pewno przypadnie mu do gustu

Najdziwniejsza książka jaką czytałam w ostatnim czasie.
Na początku czytania odnosi się wrażenie, że ma się do czynienia z typowym kryminałem. W połowie książki dochodzą dodatkowe aspekty np. wywoływanie duchów. Koniec trochę rozwala i czyni tą powieść nieco dziwną.
Wielki plus za wartką akcję i mało stron :)

Najdziwniejsza książka jaką czytałam w ostatnim czasie.
Na początku czytania odnosi się wrażenie, że ma się do czynienia z typowym kryminałem. W połowie książki dochodzą dodatkowe aspekty np. wywoływanie duchów. Koniec trochę rozwala i czyni tą powieść nieco dziwną.
Wielki plus za wartką akcję i mało stron :)

No cóż... nie spodziewałam się takiego zakończenia, co jest absolutnie plusem. Oprócz elementów spirytysycznych, których nie akceptuje, ksiązka była wciągająca.

No cóż... nie spodziewałam się takiego zakończenia, co jest absolutnie plusem. Oprócz elementów spirytysycznych, których nie akceptuje, ksiązka była wciągająca.

Przeczytana w jeden dzień. Wciągająca, aczkolwiek takie zakończenie nie jest satysfakcjonujące. To nie jest TO COŚ.

Przeczytana w jeden dzień. Wciągająca, aczkolwiek takie zakończenie nie jest satysfakcjonujące. To nie jest TO COŚ.

Rewelacyjna i bardzo wciągającą historia z zaskakującym zakończeniem. Dodatkowo na plus jest to, że akcja dzieje się w moim rodzinnym mieście. Polecam!

Rewelacyjna i bardzo wciągającą historia z zaskakującym zakończeniem. Dodatkowo na plus jest to, że akcja dzieje się w moim rodzinnym mieście. Polecam!

18 dni z Mateuszem, Tadeuszem i kapeluszem. Wiele wydaje się być kpiną a jeszcze więcej szyderstwem. Mniej niż 18 godzin lektury i rozwiązanie jest przed oczami,niezbyt przewrotne i niezbyt oczywiste. W punkt.

18 dni z Mateuszem, Tadeuszem i kapeluszem. Wiele wydaje się być kpiną a jeszcze więcej szyderstwem. Mniej niż 18 godzin lektury i rozwiązanie jest przed oczami,niezbyt przewrotne i niezbyt oczywiste. W punkt.