Na początku książki autor przedstawił nam jak bardzo się przygotował do napisania tej książki. Napisał nam, że wszelkie dzieła zawarte w niej istnieją naprawdę. Co mnie cieszy bo spodobał mi się pomysł oparcia fabuły o symbolikę. Pamiętam również iż autor nie jest zbyt lubiany w środowisku katolickim. Po przeczytaniu 3/4 książki byłem zdziwiony o co to całe "halo". Przecież to świetna książka na temat wiary zawierająca wiele niesamowitych maksym. Jednak później "stało się" autor popłynął swoją kontrowersją. Co do fabuły idealnie by było gdyby zakończyło się jednak po wspomnianych 3/4 książki. Jednak reasumując później utwór na chłodno pomyślałem, że bez tego pewne rzeczy nie były by doprowadzone do końca. Nie wiem do końca czemu, ale zakończenie książki stosunkiem głównych bohaterów kojarzy mi się z pozycjami super bohaterskimi. Takimi wręcz epickimi. Sądzę iż ta książka taka jest. Ale też po przeczytaniu jej poczułem jakbym czytał wersje oryginalną przed redakcją, albo wersje skróconą. O ile jest tu jakieś zakończenie to z wstępem już gorzej. Książka z serii jedziemy z akcja na całego i od samego początku. Nie każdemu się to musi podobać. Jak na pierwszy tom z serii o Langdonie to można się poczuć jakby to był nasz stary przyjaciel, a nie dopiero co poznany bohater. Właśnie co do bohaterów to uważam, że jest to jeden z plusów książki. Aby ją dobrze ocenić to trzeba przeczytać samemu.

Eksperta od symboli Roberta Langdona budzi dziwny telefon. Zostaje wezwany do ośrodka naukowego w celu zbadania symbolu wypalonego na skórze jednego z naukowców. Nie wie jeszcze jak ten symbol wpłynie nie tylko na jego losy, ale i na losy całego świata.

Na początku książki autor przedstawił nam jak bardzo się przygotował do napisania tej książki. Napisał nam, że wszelkie dzieła zawarte w niej istnieją naprawdę. Co mnie cieszy bo spodobał mi się pomysł oparcia fabuły o symbolikę. Pamiętam również iż autor nie jest zbyt lubiany w środowisku katolickim. Po przeczytaniu 3/4 książki byłem zdziwiony o co to całe...