Bardzo długo przyjmowałam jako pewnik i nie budziło moich wątpliwości to, że to Kolumb jako pierwszy odkrył Amerykę, Marco Polo dotarł drogą lądową do Chin a Magellan opłynął ziemię. Ludzie na ziemi żyli od setek tysięcy lat, wielkie cywilizacje starożytne rozwijały się i rosły w siłę ale jednocześnie bezczynnie czekały na chrześcijańskiego Europejczyka aby wskazał im drogi morskie łączące kontynenty. Do tego tacy Aztekowie stali na brzegu i witali „białych” przybyszłów, którzy w krótkim czasie ich podbijali i grabili, a potem w Europie byli sławieni jako wielcy odkrywcy. I ja o nich uczyłam się na lekcjach historii i geografii. I byłam dumna z tych dzielnych podróżników. I podziwiałam. I marzyłam o takiej przygodzie.

Dlatego jestem pełna uznania dla Thora Heyerdahla, że wbrew powszechnej wiedzy i ugruntowanym teoriom dociekał i badał inne możliwości eksplorowania mórz i oceanów przez człowieka przed okresem „wielkich odkryć geograficznych”. W swych badaniach i eksperymentach kierował się własną logiką i racjonalizmem, nie bał się wyzwań i podejmował ryzyko, wszystko po to aby dowieść swoich teorii i obalić zakorzenione w ogólnej świadomości pewniki. Bardzo to ożywcze i rozwijające. Dla mnie to powiew świeżości, i oddanie sprawiedliwości Tym co byli przed nami.

Bardzo długo przyjmowałam jako pewnik i nie budziło moich wątpliwości to, że to Kolumb jako pierwszy odkrył Amerykę, Marco Polo dotarł drogą lądową do Chin a Magellan opłynął ziemię. Ludzie na ziemi żyli od setek tysięcy lat, wielkie cywilizacje starożytne rozwijały się i rosły w siłę ale jednocześnie bezczynnie czekały na chrześcijańskiego Europejczyka aby wskazał im...

Może autor propaguje niezbyt popularną wersję historii, ale robi to w sposób pasjonujący i popiera ją wieloma przykładami, a także własnym doświadczeniem praktycznym

Może autor propaguje niezbyt popularną wersję historii, ale robi to w sposób pasjonujący i popiera ją wieloma przykładami, a także własnym doświadczeniem praktycznym