Oczekiwałem podróżniczej, marynistycznej książki drogi, z wstawkami o przyrodzie i historyczno-archeologicznymi dygresjami. Mniej więcej to dostałem. Fajne, w starym stylu. Mała czcionka, bez przegadania i przeładowania zdjęciami.

Moją irytację wzbudził stanowczo zbyt rozwlekły początek, opisujący przygotowania i budowę statku. Rozumiem, że tworzenie okrętu z trzcin i załatwianie pozwoleń było dużym wyzwaniem. Z reguły jednak opisy dalekich wypraw pasjonują nas dlatego, że czytamy o nich gdy się zaczynają, albo oglądamy gdy się zaczynają. Reasumując, książka zyskałaby, gdyby Tygrys zaczął płynąć na 10-tej stronie, a skróceniu wstępu towarzyszyłoby rozwinięcie innych akcentów książki.

Generalnie jednak dałem się przekonać opisom Bahreinu, Omanu. Na powrót odkryłem w sobie archeologicznego bakcyla. Autor bardzo ciekawie opowiada o starożytnych cywilizacjach. Są też i wątki wędkarskie. Podobało mi się też pewnego rodzaju pozytywne szaleństwo. Ileż to Thor Heyerdahl musiał się (zapewne) nasłuchać zdziwień, gdy planował przepłynąć Zatokę Perską i pół Oceanu Indyjskiego statkiem z trzciny. W życiu nie chodzi jednak tylko o to, by zarabiać pieniądze i spełniać oczekiwanie społeczeństwa, które przewidziało dla nas pewne role do odegrania.

Może ta książka nie rzuca na kolana i nie wbija w fotel. Nie czyta się jej szybko. Niemniej, jeśli lubi się historię, podróże i przyrodę, to można, z dużym zadowoleniem, przeczytać.

Oczekiwałem podróżniczej, marynistycznej książki drogi, z wstawkami o przyrodzie i historyczno-archeologicznymi dygresjami. Mniej więcej to dostałem. Fajne, w starym stylu. Mała czcionka, bez przegadania i przeładowania zdjęciami.

Moją irytację wzbudził stanowczo zbyt rozwlekły początek, opisujący przygotowania i budowę statku. Rozumiem, że tworzenie okrętu z trzcin i...

Chyba do końca życia nie zapomnę egzaminu z Historii Starożytnej i pytania z tej książki: "Jak po arabsku jest -tygrys-?". Książka sama w sobie przyjemna.

Chyba do końca życia nie zapomnę egzaminu z Historii Starożytnej i pytania z tej książki: "Jak po arabsku jest -tygrys-?". Książka sama w sobie przyjemna.

Miałam nadzieję dowiedzieć się czegoś więcej o Sumerach z tej książki i się trochę zawiodłam. Opis podróży niezbyt ciekawy chociaż fakt, że niektóre rozwiązania do jakich doszła ekipa były pomysłowe. Mimo wszystko dość mierna i ciężko się czyta.

Miałam nadzieję dowiedzieć się czegoś więcej o Sumerach z tej książki i się trochę zawiodłam. Opis podróży niezbyt ciekawy chociaż fakt, że niektóre rozwiązania do jakich doszła ekipa były pomysłowe. Mimo wszystko dość mierna i ciężko się czyta.

Tym razem Heyerdahl buduje kolejny, jeszcze większy trzcinowy statek i z delty Eufratu i Tygrysu w Iraku żegluje z międzynarodową załogą śladami starożytnych Sumerów przez Zatokę Perską aż do Karaczi w Pakistanie, a stamtąd z powrotem przez Morze Arabskie do Krainy Punt czyli do Djiboutti w Somalii. Po drodze odwiedzając miejsca związane z najstarszymi znanym kulturami - Dilmun w Bahrejnie, Makan w Omanie, Muhenjo Daro w Pakistanie.
Rejs jak rejs, w sumie Korabiewicz zrobił coś podobnego kajakiem.
Ale ta historia początków cywilizacji jest fascynująca.

Tym razem Heyerdahl buduje kolejny, jeszcze większy trzcinowy statek i z delty Eufratu i Tygrysu w Iraku żegluje z międzynarodową załogą śladami starożytnych Sumerów przez Zatokę Perską aż do Karaczi w Pakistanie, a stamtąd z powrotem przez Morze Arabskie do Krainy Punt czyli do Djiboutti w Somalii. Po drodze odwiedzając miejsca związane z najstarszymi znanym kulturami -...