Właściwie to moje drugie starcie z „Don Kichotem” , lecz tego pierwszego za bardzo nie liczę, bo wtedy czytałem jakąś badziewną, okrojoną wersje lekturową, gdzie dosłownie pewne rozdziały były całkowicie usunięte.

Powieść Cervantesa to średniowieczna opowieść o dziejach pewnego zakręconego mężczyzny dobiegającego pięćdziesiątki, który pod wpływem lektur romansów rycerskich sam postanawia stać się błędnym rycerzem i wyrusza w świat wraz ze swym giermkiem w poszukiwaniu zdobycia chwały z imieniem swej ukochanej na ustach, która paradoksalnie nawet nie wie że bohater darzy ją uczuciem...

Tytułowy „Rycerz smętnego oblicza” to dobroduszna, choć naiwna postać uosabiająca szczytne, szlachetne ideały, ale całkowicie oderwane od rzeczywistości, która siłą rzeczy staje się postacią groteskową oraz humorystyczną. Szaleńczy optymizm błędnego rycerza świetnie odzwierciedlają jego własne słowa, iż rany odebrane w walce dodają sławy, a chyba najsłynniejszym fragmentem okazującym głupotę oraz daremność walki o wyimaginowane imponderabilia jest bezsensowna walka z wiatrakami.

Przeciwieństwem Don Kichota jest jego giermek Sanczo Pansa, będący symbolem wierności, mądrości chłopskiej i nierzadko zdrowego rozsądku.

Arcydzieło Cervantesa obok głównego wątku błędnego rycerza to także sporo świetnych filozoficznych przypowieści o moralności, miłości i w ogóle relacjach międzyludzkich. Jedną z przykładowych takich perełek jest historia pewnej kobiety odrzucającej adoratorów, co jest wybornym ukazaniem kolizji namiętności z prawem do wolności.

Właściwie to moje drugie starcie z „Don Kichotem” , lecz tego pierwszego za bardzo nie liczę, bo wtedy czytałem jakąś badziewną, okrojoną wersje lekturową, gdzie dosłownie pewne rozdziały były całkowicie usunięte.

Powieść Cervantesa to średniowieczna opowieść o dziejach pewnego zakręconego mężczyzny dobiegającego pięćdziesiątki, który pod wpływem lektur romansów rycerskich...