Chyba każdy czytelnik słyszał o trylogii „Pięćdziesiąt odcieni”, a na pewno o literackim bożyszczu kobiet, wykreowanym przez E. L. James (Erikę Leonard) - Christiana Greya. W naszym, czytelniczym świecie, cała seria wywołuje naprawdę bardzo skrajne emocje. Niektórzy uważają ją za porażkę, inni, że nie robi na nich wrażenia, a pozostali są pod jej ogromnym wrażeniem. W jakiej ja grupie się znajduję?

Zacznę od tego, że każdy ma prawo mieć swoje zdanie i nie znaczy to, że po tej osobie można „jechać” jak na koniu, a to za sprawą różnicy zdań. Kulturalni ludzie szanują opinie innych i swoje uczucia względem osoby o odmiennych poglądach zachowują dla siebie. A nie zarzucają jej głupoty i nie „uświadamiają jej, że źle myśli” (np. Jak można napisać, że to jest świetna książka? Itd., itp.…), więc jeśli zaświerzbi Cię drogi czytelniku język i będziesz chciał mi „dać popalić" za to, że to mi się podobało, a Twoim, zdaniem nie powinno”, to sugeruję użyć opcji „zamknij” i zapraszam, jak pojawi się recenzja innej, mniej burzliwej książki. Dziś natomiast skupiam swoją uwagę na Nowym obliczu Greya, oraz podsumowaniu całej tej serii.

Gdy pojawiła się na rynku książki ta trylogia wątpiłam, że po nią sięgnę. (Ale nie mogę ukryć tego, że od samego początku wzbudziła moją ciekawość). Jednak za namową moich przyjaciółek postanowiłam się za nią zabrać. Dlaczego? Po prostu zwyciężyła we mnie ciekawość. Chciałam sprawdzić, czy naprawdę jest taka, jak o niej mówią. Czy rzeczywiście warta jest tego szumu, który się wokół niej wytworzył. Pierwsza część przyjęła się w moim umyśle dość dobrze. Wywołała we mnie skrajne emocje, co mi się niekiedy nawet podobało. Jednakże momentami, była dla mnie za bardzo wyuzdana. Ale mimo wszystko polubiłam wykreowanych przez panią James bohaterów i postanowiłam dokończyć tę serię. Druga część, podobnie jak pierwsza, bardzo rozchwiała mnie emocjonalnie. Trudno mi było powiedzieć, dlaczego? Może dlatego (oprócz tej manii seksualnej), że sama chciałabym spotkać takiego mężczyznę, jakiego wykreowała pani James. Wiem, może i plotę głupoty, ale piszę to, ponieważ chcę i nikt mi nie zabroni. A ten, trochę „wyidealizowany świat” jest prawie jak bajka. A przecież życie nią nie jest. Takie historie po prostu nie mają miejsca.

Dużo musiało upłynąć czasu, bym zakończyła tę trylogię. Ostatni tom przedstawia historię już po ślubie Any i Christiana Greya. Spędzają oni miesiąc miodowy na podróżach po Europie Oczywiście było to jedno z marzeń Any, a jej mąż ochoczo przystąpił do ich realizowania. Po tym czasie przeznaczonym dla młodych, powracają do szarej rzeczywistości, w której tak różne charaktery muszą znaleźć kompromis. A jak często bywa, ścieranie się dwóch osobowości pociąga za sobą różne konsekwencje.

Nie wiem, dlaczego tak bardzo mnie ta historia wciągnęła, jednakże zaistniałą sytuację wiążę nie tylko z barwnymi i (mało realistycznymi) bohaterami, ale przede wszystkim z tempem akcji i wbrew pozorom pomysłowością autorki. Jednakże całą tą historię odbieram jako bajkę, która w życiu nie ma prawa zaistnieć. Może tutaj należy szukać wyjaśnienia fenomenu Greya? Może dlatego wiele kobiet uważa ją za objawienie, ponieważ daje złudną nadzieję i pobudza ich wyobraźnię? Koloryzuje ich szaro-bury świat? Przerywa rutynę dnia codziennego? I każdym bądź razie książka moim zdaniem jest pewnym zjawiskiem. Bo naprawdę wzbudza w czytelniku przeróżne odczucia.

Powiem szczerze, cieszę się, że te „bestsellery” mam już za sobą. Naprawdę, ta lektura wywołała we mnie tyle sprzecznych emocji, że do tej pory nie potrafię ich ogarnąć. Chyba mimo, większości pozytywnych cech, jest dla mnie ona literaturą zabójczą. W trakcie czytania jest w „miarę”, ale po wszystkim, czuję się jakby wyprana z wszelkich uczuć. Chyba jednak nie dla mnie są tego typu książki, ponieważ sieją w mojej duszy spustoszenie. Następnym razem dwukrotnie zastanowię się, zanim sięgnę po kolejny erotyk. Książka sama w sobie jest w porządku, język prosty i przyjemny, ale to, co później się ze mną dzieje… - zdecydowanie nie i nie chcę ponownie się czuć tak, jak po tej lekturze.

~*~

Zawsze ranimy tych, których kochamy. [1]

Z dziećmi tak już jest. Dzięki nim postrzegasz świat w innym świetle. [2]

___

[1] JAMES E.L.: Nowe oblicze Greya. Katowice: Sonia Draga 2013, s. 555.
[2] Op. Cit., s. 555.

[http://dzosefinn.blogspot.com/2013/09/james-el-nowe-oblicze-greya.html]

Chyba każdy czytelnik słyszał o trylogii „Pięćdziesiąt odcieni”, a na pewno o literackim bożyszczu kobiet, wykreowanym przez E. L. James (Erikę Leonard) - Christiana Greya. W naszym, czytelniczym świecie, cała seria wywołuje naprawdę bardzo skrajne emocje. Niektórzy uważają ją za porażkę, inni, że nie robi na nich wrażenia, a pozostali są pod jej ogromnym wrażeniem. W...