Ella Griffin przede wszystkim jest uczciwa wobec swojego czytelnika i już za to można ją naprawdę polubić. „Pocztówki prosto z serca” to powieść, w której najważniejsi są bohaterowie - to oni są powodem opowiedzenia historii, a nie narzędziem służącym do jej skonstruowania. W narracji i dialogach próżno szukać godnych zapamiętania sentencji czy morałów. Szczęśliwie bowiem autorka zdaje się nie mieć żadnego odgórnego założenia, żadnej misji dokonania w czytelnikach rewolucji swoją opowieścią. Jej postaci są bardzo wiarygodne i wobec każdej z nich jest ona tak samo fair - nikt nie jest idealny, ale każdy jest bardzo spójny.

Szczerość Griffin opiera się na prostocie. Prostota jest tym, co wyróżnia „Pocztówki z serca” na tle współczesnych powieści obyczajowych i tych o miłości, choć nie tylko o tym jest to opowieść. Autorka posłużyła się zresztą sprytnym zabiegiem autotematycznym - oto Conor, ojciec bliźniąt i średnio poważany nauczyciel próbuje swoich sił jako pisarz, nieśmiało i początkowo bez wiary w sukces, bowiem bohaterem jego historii jest ktoś taki, jak on - zwyczajny facet po trzydziestce, z dwójką dzieci. Na przeciwległym biegunie znajduje się jego przyjaciel, Glen - celebryta, szalenie przystojny wieczny chłopiec, grywający w operze mydlanej i reklamach majtek. Serialowe dialogi i rozmowy ludzi z branży stanowią humorystyczny kontrast dla narracji powieści, a wrażenie to dodatkowo podbija fakt, że sam Glen myli się niemal każdorazowo, kiedy chce posłużyć się przysłowiem. Ich charaktery i życiowe wybory są tak różne i tak sprawnie poprowadzone przez autorkę, że kiedy spotykają się w jednym punkcie, tak samo ciężko w to uwierzyć, jak zaprzeczyć, że nie mogło się stać.

Griffin posiada jeszcze jedną ważną umiejętność - potrafi mówić o rzeczach trudnych w sposób lekki, ale nie bagatelizujący. Jej bohaterki mierzą się z utratą pracy, chorobą nowotworową w rodzinie, kompleksem braku ojca. I oczywiście - problemami z mężczyznami, ale Ci, nawet jeśli stanowią aktualny ośrodek wydarzeń, nie są jedynym sensem ich życia. Zmagania te są wplecione w fabułę na równi z innymi wydarzeniami, w pewien sposób zrelacjonowane, opowiedziane bez wartościowania, ale refleksyjnie i z poczuciem humoru. To wszystko sprawia, że „Pocztówki prosto z serca” są historią o ludziach, których chce się poznać. Nie o każdym bohaterze wiemy tyle samo, ale każdy jest w tym łańcuchu istotny. Raczej nie pomyślicie o nich: "to ja", ale będziecie czuli się dobrze w ich towarzystwie.

Hanna Kozłowska