Boom na skandynawskie kryminały zdaje się trwać w najlepsze. Już po okładce książki można poznać, że jest to powieść napisana w mroźnym klimacie, przesycona chłodem i mrocznym nastrojem. Pisarze ze Skandynawii długo jeszcze bedą musieli znosić porównywania swojej twórczości do dorobku Larssona. Oczywiście, jest to niesprawiedliwe i większość twórców wychodzi z takiego starcia na tarczy, trzeba jednak pamiętać, że trylogia Millenium to nie jedyna pozycja warta uwagi.

Książka Sary Blædel pojawia się po raz pierwszy na polskim rynku, prawie dekadę od jej napisania. Prawdopodobnie spowodowane jest to niesłabnącym zainteresowaniem na kryminały, ale „Handlarz śmiercią” potrafi również obronić się sam. I choć nie jest to książka wyjątkowa, ma w sobie pewien trudny do opisania urok. Być może spowodowały to opisy ulic Kopenhagi lub podzielenie akcji między dwójkę głównych bohaterek. Pozycję czyta się szybko i potrafi ona wciągnąć, niestety jej zalety w pewnym momencie przeobrażają się w wady, które skutecznie utrudniają lekturę.

„Handlarz śmiercią” to pierwsza część z cyklu, w którym główną bohaterką jest Louise Rick, pracująca w policji asystentka kryminalna. Równolegle do jej historii poznajemy losy jej przyjaciółki, reporterki Camilli. Obie kobiety łączy głęboka przyjaźń, która dość często narażona jest na zerwanie, Camilla bowiem wykorzystuje otrzymywane od Louise informacje w swoich tekstach. I choć policjantka jest świadoma tego, że sama popełnia błąd, rozmawiając o swojej pracy, czasem po prostu potrzebuje się wygadać. Jej postać została bardzo dobrze nakreślona, to nie tylko policjantka oddana swojej pracy, ale też kobieta. Rozterki związane ze związkiem, zmęczenie pracą i zwyczajne współczucie dla ofiar przemocy – to wszystko kumuluje się w Louise, a czytelnik razem z nią doświadcza zwątpienia i niemocy.

Gorzej wygląda sprawa z Camillą. Na początku powieści przedstawiona została jako goniąca za sensacją bezwzględna reporterka, nie wahająca się napisać o najgorszych sprawach, byleby tylko czytelnik był zadowolony. Tymczasem, w miarę rozwoju fabuły Camilla przeobraża się w małą, bezbronną dziewczynkę. Problemy najchętniej zapija gorącą czekoladą, a w co drugim rozdziale można przeczytać o tym, jak do oczu napływają jej łzy. Wbrew temu, co mogą sądzić niektórzy twórcy, czytelnicy nie są głupi i wyłapują takie nieścisłości. Wydaje się, że Camilla miała stanowić przeciwwagę dla Louise, ale nie wyszło to tak, jak powinno. Louise jako bohaterka jest po prostu prawdziwa, można zrozumieć jej postępowanie, kreacji Camilli tego brakuje.

Fabuła powieści koncentruje się wokół dwóch morderstw. Młoda dziewczyna zostaje znaleziona uduszona na parkowej ławce, a dziennikarz śledczy zasztyletowany w ciemnym zaułku. Wokół obu spraw narastają niejasności, a wewnętrzne spory w policji tylko utrudniają śledztwa. Pojawiają się również narkotyki i mafia, a wszystko zaczyna się ze sobą łączyć. Niestety, fabularnie „Handlarz śmiercią” nie zachwyca. Akcja prowadzona jest bardzo jednostajnie, a samego rozwiązania sprawy czytelnik może domyślić się o wiele za wcześnie. Blædel opisała za to ciekawie pracę komisariatu - od środka, przedstawiając go jak każde inne biurowe środowisko, pełne romansów i niesnasków. Wprawdzie nie napotka się w książce szczegółowych opisów, jak przebiegają czynności śledcze, ale czytelnik może się dowiedzieć kilku ciekawych rzeczy.

Reasumując, „Handlarz śmiercią” to ciekawa książka, ale brakuje jej pazura. Czasem razi zbyt infantylne zachowanie bohaterek i prosty styl, w jakim została napisana powieść, nie na tyle jednak, by odłożyć ją na półkę. Jest to pozycja w sam raz na urlop i można mieć tylko nadzieję, że w kolejnych częściach serii fabuła będzie bardziej wciągająca.

Bartosz Szczygielski