W niniejszej pracy podejmuję się zanalizowania życia Anaïs Nin i jej wysiłku zapisania go w swoich dziełach. Pragnę wykazać, że stwarzanie siebie w procesie twórczym przez sztukę daje wolność i poczucie spełnienia. Ważne pytanie, które stawiam pod rozwagę, to: czy prawdziwy dramat nie musi być przeżyty osobiście, tak by artysta mógł przekazać treści będące w stanie nas wzruszyć? Pytanie to wynika z zaangażowania Anaïs Nin w życie. Fascynująca jest w tym kontekście relacja pomiędzy jej doświadczeniem a językiem... Moja próba opisania życia i twórczości Anaïs Nin miała na celu wskazać nowe rysy jej portretu. Zjawiskowość jej pisarstwa, wirtuozowski opis postaci i zdarzeń, filozoficzny wymiar rozmowy samej z sobą zapisywanej w dzienniku od 11 roku życia do kilku dni przed śmiercią są fascynującą podróżą w stronę labiryntu jaźni kobiety... Wrażliwość Anaïs Nin zmieniła istotę życia i sztuki. Nin chciała być wolną kobietą. Studia nad jej twórczością ukazują proces uwalniania się od polaryzacji: innych i własnej jaźni, śmierci i życia, fikcji literackiej i dzienników. Przeciwieństwa, zdaniem pisarki, są zaledwie wypadkową każdego z nas, a na głębokich poziomach ludzkiej psychiki spotykają się uniwersalne treści. Anaïs Nin pokazała kobietom, że można wyjść ponad społeczne zaprogramowanie i tabu.

Opis Autora