Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wysmakowana, ale nie wciąga. Czyta się ją fragmentarycznie - ale tak się powinno ją czytać, według autorki.

Z uwagi na powyższe, była ze mną bardzo długo, na tyle długo, że zdążyłam oswoić tę wilczyce w sobie.;)

Polecam.

Wysmakowana, ale nie wciąga. Czyta się ją fragmentarycznie - ale tak się powinno ją czytać, według autorki.

Z uwagi na powyższe, była ze mną bardzo długo, na tyle długo, że zdążyłam oswoić tę wilczyce w sobie.;)

Polecam.

Książka wybitna. Małgorzata Derc tak "gryzła" się w psychikę autorki, że Hannibal Lecter mógłby mieć kompleksy ;))

Ogromny kunszt i styl, nieomal tak wyrafinowany jak sposób obrazowania Anais. Polecam, Anais żyje.

Książka wybitna. Małgorzata Derc tak "gryzła" się w psychikę autorki, że Hannibal Lecter mógłby mieć kompleksy ;))

Ogromny kunszt i styl, nieomal tak wyrafinowany jak sposób obrazowania Anais. Polecam, Anais żyje.

Postmodernistyczna, a zatem łamiąca konwencje, wciąga poprzez brak wszelkich podziałów - na dialogi, na opisy, na bohaterów, czasami można zapomnieć kto jest kim, tak słabo nakreślone pozostają granice- niemniej- cały czas tam są - wszystko dociera do nas w sposób impresjonistyczny, zmysłowy, co ułatwia, a nie utrudnia odbiór, wystarczy "wczuć" a raczej poddać się odczuciom ;) Osobiście - nie poddałam się im i książkę czytałam przez pół roku:D

Postmodernistyczna, a zatem łamiąca konwencje, wciąga poprzez brak wszelkich podziałów - na dialogi, na opisy, na bohaterów, czasami można zapomnieć kto jest kim, tak słabo nakreślone pozostają granice- niemniej- cały czas tam są - wszystko dociera do nas w sposób impresjonistyczny, zmysłowy, co ułatwia, a nie utrudnia odbiór, wystarczy "wczuć" a raczej poddać się odczuciom...