Po ponad dwudziestu latach niestety się zdezaktualizowała. Ala nadal się czyta przyjemnie. Fajnie by było gdyby Kalicki napisał jakiś ciąg dalszy, sprawdził co robią jego bohaterowie teraz, jak bardzo zmieniły się Chiny.

Po ponad dwudziestu latach niestety się zdezaktualizowała. Ala nadal się czyta przyjemnie. Fajnie by było gdyby Kalicki napisał jakiś ciąg dalszy, sprawdził co robią jego bohaterowie teraz, jak bardzo zmieniły się Chiny.

Najlepezy reportaż jaki czytałem. Polecam!

Najlepezy reportaż jaki czytałem. Polecam!

Na książkę W. Kalickego natknąłem się w antykwariacie. Nietypowy format oraz barwna ilustracja od razu zwracały na siebie uwagę. Po szybkim przekartkowaniu od razu zdecydowałem się na zakup. Jak się później okazało jeden z najlepszych w tym roku.

W wielkim skrócie reportaż przedstawia dogłębną analizę Chińskiego społeczeństwa popartą obszernymi dialogami z autochtonami, szerokim wsparciem miejscowej profesury z zakresu socjologii oraz antropologii oraz wątkami historycznymi. Połączenie nadzwyczaj udane!

Autor zjechał ten pokaźny kraj wzdłuż i wszerz. Odwiedził bogate rodziny wielkomiastowe, rozległe chińskie blokowiska jak i zapadłe wsie, do których nie dojeżdża żadne auto. Nie tylko obserwował ale również z pomocą kadry naukowej dochodził do stanu rzeczy obecnych (lata 90').

Pomimo pokaźnej dawki wiedzy styl autora pozostaje dość lekki. Gładko przechodzi pomiędzy kolejnymi tematami i wydarzeniami historycznymi z nimi powiązanymi. Odnosi się wrażenie, że dużo pracy zostało włożone w umiejętny podział książki żeby osiągnąć ten efekt.

Historia z pociągu to prawdziwa perełka, która pokazuje duży dystans i poczucie humoru autora, czego bardzo brakuje mi w innym pozycjach o tej tematyce (m. in u Kapuścińskiego).

Serdecznie polecam!

Na książkę W. Kalickego natknąłem się w antykwariacie. Nietypowy format oraz barwna ilustracja od razu zwracały na siebie uwagę. Po szybkim przekartkowaniu od razu zdecydowałem się na zakup. Jak się później okazało jeden z najlepszych w tym roku.

W wielkim skrócie reportaż przedstawia dogłębną analizę Chińskiego społeczeństwa popartą obszernymi dialogami z autochtonami,...

Wspaniała książka.

Boom na reportaże w Polsce ma się dobrze, ale jak pokazuje przykład „W domu smoka” reportaże to nie jest jakaś tam nowość u nas. Oczywiści archeologiczna praca Mariusza Szczygła przy tworzeniu fenomenalnej „Antologii polskiego reportażu” jest czymś nadzwyczajnym. To właśnie tam, dokładnie w trzecim tomie, przeczytałem reportaż Włodzimierza Kalickiego z Chin. Olśnienia dostałem oraz chęci natychmiastowej lektury. Sposobność takowa została zaspokojona dzięki zakupowi dokonanemu na allegro. Na pierwszy rzut oka należy pochwalić wydanie, cudne. Godne najlepszego miejsca na półce. Do rzeczy.

Włodzimierz Kalicki to człek niepozbawiony ironii i dystansu do świata nas otaczającego. Taki wniosek można wysnuć na bazie jego opisanej podróży po Chinach. Nie jest to przejazd sponsorowany przez tamtejszą władzę, ale obecność tejże wyczuwalna jest intensywnie. Z książki wiele można się dowiedzieć o charakterze Chińczyków, o ich specyficzności, ale bez taniej egzaltacji, raczej podanej w formie lekkiego uniesienia brwi. Smakowita to lektura też z innego powodu. Otóż autor odrzuca socjologiczne wskazówki poznawcze i raczej kieruje swój wzrok na rzeczy rzadko spotykane. Swoją wiedzę przekazuje nam w relacji z rozmów z autochtonami.

Zamieszczony w „Antologii” fragment o podróży pociągiem to przepyszny i wielowarstwowy kawałek. Mamy tam podział społeczny, opresję, walkę z systemem, pomoc międzyludzką, tragedię, groteskę i cierpki finał, a to wszystko w wersji mikro. To jest fenomen. Trudno mi powiedzieć jak te reportaże, tudzież ich cały zbiór, były odebrane przez czytelników w czasie publikacji, ale wiem jedno: należy tę książkę przeczytać, koniecznie. Teraz!

Wspaniała książka.

Boom na reportaże w Polsce ma się dobrze, ale jak pokazuje przykład „W domu smoka” reportaże to nie jest jakaś tam nowość u nas. Oczywiści archeologiczna praca Mariusza Szczygła przy tworzeniu fenomenalnej „Antologii polskiego reportażu” jest czymś nadzwyczajnym. To właśnie tam, dokładnie w trzecim tomie, przeczytałem reportaż Włodzimierza Kalickiego z...