Mam wielki sentyment do zwiadowców ale bałem się, że tak książka będzie kopią lub przeróbką tamtych przygód, sprawy nie ułatwiało to że książka zwiadowcy trafiła do listy lektur dla klas 1-3 a ja jestem jednak odrobinę starszy. Niemniej jednak pomyślałem że książki mają służyć mojej rozrywce więc sięgnąłem po tą pozycję i choinka przeczytałem ją w 24h.

Mam wielki sentyment do zwiadowców ale bałem się, że tak książka będzie kopią lub przeróbką tamtych przygód, sprawy nie ułatwiało to że książka zwiadowcy trafiła do listy lektur dla klas 1-3 a ja jestem jednak odrobinę starszy. Niemniej jednak pomyślałem że książki mają służyć mojej rozrywce więc sięgnąłem po tą pozycję i choinka przeczytałem ją w 24h.

„Wyrzutki” to pierwszy tom serii „Drużyna” autorstwa Johna Flanagana. Uwielbiam serię „Zwiadowcy” tego autora, a ta seria jest z nią powiązana w pewien sposób, więc ciekawa byłam czy ta też przypadnie mi do gustu. Niestety, nie. Jak co, to spokojnie można czytać obie serie niezależnie od siebie.

Akcja książki dzieje się w Skandii - krainie słynącej z wojowników. Aby stać się prawdziwymi wojownikami nastoletni chłopcy dzielą się na drużyny, które uczą się różnych sztuk przetrwania, a następnie rywalizują ze sobą w różnych konkurencjach i tylko jedna drużyna może wygrać. Głównym bohaterem tej książki jest Hal Mikkelson, który z powodu swojego pochodzenia bywa wyśmiewany przez rówieśników i musi wciąż udowadniać swoją wartość. Splotem wydarzeń staje na czele jednej z rywalizujących drużyn, wśród której są osoby, które z pozoru nie mają szansy na wygraną. Hal musi wykazać się ogromnym sprytem, aby mieć szansę zawalczyć o zwycięstwo.

Niestety, ale nie dorasta „Zwiadowcom” do pięt. Ma kilka cech, do których Flanagan mnie przyzwyczaił i które bardzo cenię sobie w jego książkach, jak lekkość, humor i ciekawy, dobrze wykreowany świat, ale kilka elementów mnie odrzuciło. Fajnie, że jest tu więcej postaci niż w „Zwiadowcach”. Problem jest jednak taki, że większość z nich ma nie więcej niż jedną/dwie cechy charakteru. No i najważniejsze, czyli fabuła, wynudziła mnie. Cała książka opiera się na rywalizacji drużyn i praktycznie niczym więcej. Zakończenie wskazuje, że kolejne tomy będą już o czymś innym, prawdopobnie bardziej interesującym, ale po tym pierwszym tomie nie za bardzo mam ochotę sięgać po kolejne. Delikatne rozczarowanie, bo myślałam, że jednak jak dokończę już „Zwiadowców” to zatopię się w „Drużynie”, a chyba jednak tak się nie stanie.
https://www.instagram.com/p/Cz3-jrgNQxD/

„Wyrzutki” to pierwszy tom serii „Drużyna” autorstwa Johna Flanagana. Uwielbiam serię „Zwiadowcy” tego autora, a ta seria jest z nią powiązana w pewien sposób, więc ciekawa byłam czy ta też przypadnie mi do gustu. Niestety, nie. Jak co, to spokojnie można czytać obie serie niezależnie od siebie.

Akcja książki dzieje się w Skandii - krainie słynącej z wojowników. Aby stać...

Powiem szczerze, że wciągnęło bardziej, niż Zwiadowcy. Tam chyba skończyłem jakoś na 6-7 tomie (nawet dokładnie nie pamiętam). A tutaj już przedostatni tom ogarnięty.

Powiem szczerze, że wciągnęło bardziej, niż Zwiadowcy. Tam chyba skończyłem jakoś na 6-7 tomie (nawet dokładnie nie pamiętam). A tutaj już przedostatni tom ogarnięty.

Tak jak w "Zwiadowcach" akcja wciągnęła mnie dopiero od drugiego tomu, tak tu już teraz jestem zachwycona! Nie spodziewałam się, że "Drużyna" tak przypadnie mi do gustu, że już od pierwszego tomu pokona "Zwiadowców" - moim zdaniem oczywiście, i zobaczymy czy dalej tak zostanie. Trzeba lubić historię, w których występują Wikingowie i tego typu wilki morskie. Zresztą kto czytał "Zwiadowców" ten wie jacy są Skandianie.

Mamy starych bohaterów w tym mojego ulubionego Eraka, jak i nowych. Sporo jest tych postaci, jednak nie na tyle, żeby nie połapać się kto jest kim. Głównego bohatera od razu polubiłam. Hal przypomina mi trochę Willa, a Stig odrobinę Horacego, choć ten ma wybuchowych temperament. W ogóle cała drużyna Czapli mi się podobała.

Bardzo ciekawa historia o tym jak powstają młode wilki morskie. Jednak to końcowa część była najciekawszym elementem akcji. Już nie mogę się doczekać, aby sięgnąć po kontynuację i sprawdzić jak rozwiną się wydarzenia.
Po prostu polecam! (:

Tak jak w "Zwiadowcach" akcja wciągnęła mnie dopiero od drugiego tomu, tak tu już teraz jestem zachwycona! Nie spodziewałam się, że "Drużyna" tak przypadnie mi do gustu, że już od pierwszego tomu pokona "Zwiadowców" - moim zdaniem oczywiście, i zobaczymy czy dalej tak zostanie. Trzeba lubić historię, w których występują Wikingowie i tego typu wilki morskie. Zresztą kto...

Do książki podchodziłem ostrożnie, sceptycznie. Obawiałem się, że może historia może być naiwna, lecz nic z tych rzeczy.
Spędziłem z nią kawałek dobrego czasu i od razu zamówiłem drugi tom.

Do książki podchodziłem ostrożnie, sceptycznie. Obawiałem się, że może historia może być naiwna, lecz nic z tych rzeczy.
Spędziłem z nią kawałek dobrego czasu i od razu zamówiłem drugi tom.

W końcu po kilku latach zwłoki sięgnęłam po „Drużynę” Johna Flanagana i jedyne czego żałuję to fakt, że nie wzięłam się za tę serię wcześniej.

Bardzo dobrze zapowiadająca się historia rozgrywająca się w Skandii, co jest wielkim plusem, gdyż już w Zwiadowcach polubiłam to miejsce i jego mieszkańców. Skandianie, à la Wikingowie z mocnym charakterem, statki, morze, rywalizacje.. Wszystko co lubię!
Na każdej stronie coś się działo, książka napisania jest bez zbędnego „pitolenia”, przez co dzieje się w niej bardzo dużo i akcja ani na chwilę nie zwalnia tempa.
Polubiłam głównego bohatera i jego największego przyjaciela, bliźniacy byli trochę irytujący, a co do reszty drużyny Czapli? Są w porządku, ale myślę, że opinie o nich wyrobie sobie dopiero w kolejnych tomach, bo w tym nie miałam zbytnio czasu, żeby się głębiej zastanawiać nad każdym z nich po kolei.
A Erak i Thorn? Nie ma chyba Skandianina, którego nie lubię, ale tych dwóch darzę wyjątkową sympatią.

Zapowiada się fajna, morska przygoda, w której rolę główną grać będzie szczera i oddana przyjaźń.

W końcu po kilku latach zwłoki sięgnęłam po „Drużynę” Johna Flanagana i jedyne czego żałuję to fakt, że nie wzięłam się za tę serię wcześniej.

Bardzo dobrze zapowiadająca się historia rozgrywająca się w Skandii, co jest wielkim plusem, gdyż już w Zwiadowcach polubiłam to miejsce i jego mieszkańców. Skandianie, à la Wikingowie z mocnym charakterem, statki, morze,...

Jeśli jesteś fanem „Zwiadowców" to na pewno spodoba ci się ta książka. Ten sam styl, dobry sarkazmu i żarty oraz świat, ale całkiem nowa historia, która wciagnęła mnie już od pierwszego tomu. I po przeczytaniu 3 zakochałam się na zabój😍
Niektóre postacie podobne są do tych z Zwiadowców, ale uważam to raczej za coś fajnego, bo można je porównywać.

Hal jest bardzo inteligentny i pomysłowy, ale też potrafi żartować, bardzo go podziwiam i uwielbiam.❤️ Thorn jest świetny, te jego żarty i sarkazm i to jak potrafi zadziwiać.☺️ A w Stigu odnajduje Horac'e z Zwiadowców 😁

Jeśli jesteś fanem „Zwiadowców" to na pewno spodoba ci się ta książka. Ten sam styl, dobry sarkazmu i żarty oraz świat, ale całkiem nowa historia, która wciagnęła mnie już od pierwszego tomu. I po przeczytaniu 3 zakochałam się na zabój😍
Niektóre postacie podobne są do tych z Zwiadowców, ale uważam to raczej za coś fajnego, bo można je porównywać.

Hal jest bardzo...

Dla wszystkich milosników "Zwiadowców'". Podobny styl - jednak spodobało mi się to, że w w tej książce jest więcej bohaterów. Mam nadzieję, że kolejnr tomy nie będą do siebie bliźniaczo podobne, tak jak to było w '"Zwiadowcach".

Dla wszystkich milosników "Zwiadowców'". Podobny styl - jednak spodobało mi się to, że w w tej książce jest więcej bohaterów. Mam nadzieję, że kolejnr tomy nie będą do siebie bliźniaczo podobne, tak jak to było w '"Zwiadowcach".

Bałam się, że ,,Drużyna" nie będzie tak fajna jak ,,Zwiadowcy", ale miło mnie zaskoczyła, bo jest równie fajna. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam następne części :D

Bałam się, że ,,Drużyna" nie będzie tak fajna jak ,,Zwiadowcy", ale miło mnie zaskoczyła, bo jest równie fajna. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam następne części :D

Pierwszy rozdział to właściwie prolog, który dzieje się 12 lat przed akcją książki. To zakończenie wyprawy Skandian, w czasie której ginie wybitny wojownik Mikkel i prosi przyjaciela Thorna o opiekę nad rodziną. Po 6 latach dowiadujemy się, że w czasie powrotu z tej samej wyprawy Thorn stracił prawą rękę, co go załamało i mężczyzna zaczął pić. Wtedy żona Mikkela doprowadza go do jakotakiego porządku, proponując pomoc w swojej gospodzie i opiekę nad synem Halem.
Właściwa akcja to życie Hala, chłopca, który jest synem Mikkela, ale też w połowie aurelańczykiem (jego mama była niewolnicą). Chłopak nie ma przyjaciół poza jednym Skigiem i Thornem. W wieku 16 lat wszyscy skandiańscy chłopcy przystępują do trzymiesięcznego treningu w rywalizujących ze sobą drużynach. Oczywiście Hal (mimo swojej inteligencji i sprytu) nie zostaje wybrany do żadnej. Podobnie jak porywczy Skig, kłótliwi bliźniacy Ulf i Wulf, inteligentny ale słaby fuzycznie Edwin, prawie ślepy silny Ingvar, złodziej Jesper i naśladujący głosy sarkastyczny Stefan. Chłopcy tworzą trzecią drużynę wyrzutków i nazywają się Czaplami. Biorą udział w różnych zadaniach, które mają przygotować ich do życia skandianina (wikinga?).
Nietrudno się domyślić, jak toczy się dalej fabuła... Mimo to czyta się dobrze, a bohaterowie są prawdopodobni. Autor dobrze zarysowuje realia skandiańskiego życia, więc czytelnik rozumie motywacje bohaterów i ich działania. Jest to klasyczna powieść młodzieżowa, która momentami kojarzyła mi się z Harrym Potterem, ale nie jest to dokładna kopia i właściwie nie przeszkadza to w cieszeniu się czytaniem.

Pierwszy rozdział to właściwie prolog, który dzieje się 12 lat przed akcją książki. To zakończenie wyprawy Skandian, w czasie której ginie wybitny wojownik Mikkel i prosi przyjaciela Thorna o opiekę nad rodziną. Po 6 latach dowiadujemy się, że w czasie powrotu z tej samej wyprawy Thorn stracił prawą rękę, co go załamało i mężczyzna zaczął pić. Wtedy żona Mikkela doprowadza...