Wyrzutki

Podobają mi się historie z rywalizacją w tle, podczas której zawodnicy/drużyny zdobywają punkty (tak, jak w Harrym Potterze czy Niezgodnej).
Tak naprawdę sens tej książki opiera się na różnych konkurencjach, podczas których uczniowie gromadzą punkty podczas szkolenia, więc jeżeli komuś przeszkadzałby w książkach taki motyw, to zdecydowanie odradzam, bo z czymś takim mamy do czynienia przez ok. 3/4 powieści.
I o ile rezultatu tej rywalizacji łatwo można się domyśleć, o tyle zakończenia się absolutnie nie spodziewałam, choć myślałam, że już wszystko wiem.
Podobało mi się i na pewno sięgnę po następne części, ale i tak w moim serduszku na pierwszym miejscu pozostają Zwiadowcy :)

Podobają mi się historie z rywalizacją w tle, podczas której zawodnicy/drużyny zdobywają punkty (tak, jak w Harrym Potterze czy Niezgodnej).
Tak naprawdę sens tej książki opiera się na różnych konkurencjach, podczas których uczniowie gromadzą punkty podczas szkolenia, więc jeżeli komuś przeszkadzałby w książkach taki motyw, to zdecydowanie odradzam, bo z czymś takim mamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka - jak tu seria Zwiadowców była bardzo dobra, to tu tempo też nie zwolniło tępa. Jednak początek rozwija się bardzo wolno, ale dla początkujących polecam.

Bardzo dobra książka - jak tu seria Zwiadowców była bardzo dobra, to tu tempo też nie zwolniło tępa. Jednak początek rozwija się bardzo wolno, ale dla początkujących polecam.

Pokaż mimo to

Kolejna seria Johna Flanagana w której jestem zakochana od samego początku. Książka świetnie obrazuje dojrzewanie, pokazuje trudności z jakim muszą mierzyć się chłopacy. Odrzucenie to chyba główne emocje które odczuwa drużyna Czapli. Książka wybitnie napisana i polecam ja naprawdę każdemu.

Kolejna seria Johna Flanagana w której jestem zakochana od samego początku. Książka świetnie obrazuje dojrzewanie, pokazuje trudności z jakim muszą mierzyć się chłopacy. Odrzucenie to chyba główne emocje które odczuwa drużyna Czapli. Książka wybitnie napisana i polecam ja naprawdę każdemu.

Pokaż mimo to

W Skandii ludzie wysyłają dzieci, by młody mężczyzna stał się wojownikiem. Nastoletni chłopcy są dzieleni na grupy i wysyłani na trzymiesięczną wyprawę. Uczą się żeglarstwa, walki, taktyki, sztuki przetrwania... itp.Drużyna przeciwko drużynie, wyzwanie za wyzwaniem. Tylko jedna grupa odniesie zwycięstwo.
Hal Mikkelson, syn uznanego skandyjskiego wojownika i aralueńskiej matki, musi bardzo się postarać, by udowodnić , że jest prawdziwym Skandianinem. Nie odziedziczył po ojcu potężnej postury i imponującej siły . Na tle towarzyszy wydaje się słaby, mały, niewart złamanego grosza... Kiedy Hal staje na czele jednej z drużyn złożonych z jemu podobnych, wyrzutków i odszczepieńców, wie, że walka o zwycięstwo będzie trudna. Zmierzy się ze skandynawską młodzieżą, mając po swojej stronie tylko spryt, inteligencję, hart ducha oraz przyjaciół. Ciekawa książka która zachwyca tak samo , lub bardziej niż " Zwiadowcy''

W Skandii ludzie wysyłają dzieci, by młody mężczyzna stał się wojownikiem. Nastoletni chłopcy są dzieleni na grupy i wysyłani na trzymiesięczną wyprawę. Uczą się żeglarstwa, walki, taktyki, sztuki przetrwania... itp.Drużyna przeciwko drużynie, wyzwanie za wyzwaniem. Tylko jedna grupa odniesie zwycięstwo.
Hal Mikkelson, syn uznanego skandyjskiego wojownika i aralueńskiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odtwórcza. Podobne wątki. Czytając, miałam wrażenie że "to już było".
Hal jest tutaj odwzorowaniem Willa ze Zwiadowców. Także sierota- bez ojca. Ma swojego mentora - Thorna. Thorn chodzi jak zwiadowca, "nie słychać jego kroków". Hal trenuje podobnie jak Will, ale nie sam, tylko w drużynie. Ich zadania i treningi przypominają wojsko. Ładnie złożone koce, musztra, itp. Hal nie jest typowym Skandianinem ale pół-Aralueńczykiem. Chociaż Skandianie to żeglarze, Hal uczy się używać kuszy.

I ostatnia rzecz, nad którą się zastanawiałam - czy te wszystkie opisy żeglarskie są poprawne. Ja nigdy się nie szkoliłam na sternika, chociaż jestem z Mazur. Nie mam pojęcia o żeglowaniu. Ale ktoś parę wpisów niżej znał się na rzeczy i skomentował, że te wszystkie żeglarskie opisy, nazewnictwo, triki, itp to jedna wielka bujda na resorach. Jednak autor moim zdaniem powinien mieć pojęcie o czym pisze, a jak go nie ma, to chociaż się skonsultować ze specem od statków.

Ode mnie tylko słaba piateczka. Na plusie ciekawe zadania drużyn oraz wciągające zakończenie, zachęta do następnego tomu. Bradzo sprytne.

Odtwórcza. Podobne wątki. Czytając, miałam wrażenie że "to już było".
Hal jest tutaj odwzorowaniem Willa ze Zwiadowców. Także sierota- bez ojca. Ma swojego mentora - Thorna. Thorn chodzi jak zwiadowca, "nie słychać jego kroków". Hal trenuje podobnie jak Will, ale nie sam, tylko w drużynie. Ich zadania i treningi przypominają wojsko. Ładnie złożone koce, musztra, itp. Hal...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza seria jaką czytałam. Podczas czytania niemalże czujemy emocje bohaterów, a fabuła po prostu świetna. Świat wykreowany przez autora to cudowna rzecz.

Najlepsza seria jaką czytałam. Podczas czytania niemalże czujemy emocje bohaterów, a fabuła po prostu świetna. Świat wykreowany przez autora to cudowna rzecz.

Pokaż mimo to

Zachęcona dobrymi wspomnieniami z cyklu Zwiadowcy (przy czym zakończyłam na podstawowych 12 tomach) zabrałam się za lekturę kolejnej serii - Drużyna. Akcja dzieje się z znanej nam już ze Zwiadowców Skandii - krainie wojowników i żeglarzy na wzór europejskich wikingów. Pojawia się kilka starych postaci np. Erak, Svengal. John Flanagan znów serwuje nam sporą porcję rozrywki przy czytaniu. Nie jest to może literatura bardzo ambitna, język jest prosty, ale też nie prostacki. Niektóre postaci są bardzo sztampowe, ale Hal, Thorn, Stig i kilku innych mają ciekawie zarysowany profil i chętnie się im kibicuje. Szczególnie główny bohater szybko wzbudza sympatię.
Z chęcią sięgnę po kolejną część.

Zachęcona dobrymi wspomnieniami z cyklu Zwiadowcy (przy czym zakończyłam na podstawowych 12 tomach) zabrałam się za lekturę kolejnej serii - Drużyna. Akcja dzieje się z znanej nam już ze Zwiadowców Skandii - krainie wojowników i żeglarzy na wzór europejskich wikingów. Pojawia się kilka starych postaci np. Erak, Svengal. John Flanagan znów serwuje nam sporą porcję rozrywki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po "Drużynę" sięgnęłam z wielkiego sentymentu do "Zwiadowców". Miałam nadzieje na coś dobrego, tak dobrego jak poprzednia seria tego samego autora i nie myliłam się. Pomimo dość długiego czekania na większy rozwój akcji śmiało mogę powiedzieć, że mi się podobało. Bohaterowie skradli moje serducho, nie raz nawet się zaśmiałam. Jednak zakończenie całkowicie zwaliło mnie z nóg, nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń i mam nadzieje, że drugi tom będzie tak samo dobry jak ten.

Po "Drużynę" sięgnęłam z wielkiego sentymentu do "Zwiadowców". Miałam nadzieje na coś dobrego, tak dobrego jak poprzednia seria tego samego autora i nie myliłam się. Pomimo dość długiego czekania na większy rozwój akcji śmiało mogę powiedzieć, że mi się podobało. Bohaterowie skradli moje serducho, nie raz nawet się zaśmiałam. Jednak zakończenie całkowicie zwaliło mnie z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość długo trzeba było czekać na rozwinięcie się akcji, ale było warto. Książka opowiada o sile przyjaźni, rywalizacji, zwycięstwach i porażkach. Nie takiego zakończenia się spodziewałam - trzeba więc sięgnąć po kolejną część.

Dość długo trzeba było czekać na rozwinięcie się akcji, ale było warto. Książka opowiada o sile przyjaźni, rywalizacji, zwycięstwach i porażkach. Nie takiego zakończenia się spodziewałam - trzeba więc sięgnąć po kolejną część.

Pokaż mimo to

Jest to kolejna niezwykła podróż po krainach stworzonych przez tego autora. Tym razem poznajemy inny świat niż w Zwiadowcach, ale znów wiele możemy się nauczyć. Nie zabraknie skandyjskiego humoru, trudnych wyzwań, oberjarla Eraka i niezwykłych bohaterów
Hal będzie przewodził drużynie „Czapli”. Należą do niej ci, których nikt nie chciał przyjąć do swojego zespołu. Mimo to też będą sobie całkiem dobrze radzić, choć nie w każdym wyzwaniu uda im się zwyciężyć.
Spodobały mi się pewne nawiązania do Zwiadowców. Tutaj jednak poznajemy szkolenie na prawdziwego wikinga oraz „podsłuchujemy” ich rozmowy z łodziami, zamiast z końmi, jak to było w przypadku Halta czy Willa.
Ciekawą postacią na pewno jest Thorn, którego przemianę możemy śledzić podczas lektury. Jest przykładem tego, że od każdego dna można się odbić i wypłynąć na powierzchnię.
Wyrzutki to lekka i przyjemna lektura, dzięki której można odpocząć i odpłynąć myślami do dalekiej Skandii, by tam wziąć udział w niezwykłych, morskich przygodach.
----------
Pełna recenzja: https://szmaragdowepioro.wordpress.com/2020/04/04/recenzja-druzyna-wyrzutki-john-flanagan/

Jest to kolejna niezwykła podróż po krainach stworzonych przez tego autora. Tym razem poznajemy inny świat niż w Zwiadowcach, ale znów wiele możemy się nauczyć. Nie zabraknie skandyjskiego humoru, trudnych wyzwań, oberjarla Eraka i niezwykłych bohaterów
Hal będzie przewodził drużynie „Czapli”. Należą do niej ci, których nikt nie chciał przyjąć do swojego zespołu. Mimo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to