Wyrzutki

Dość długo trzeba było czekać na rozwinięcie się akcji, ale było warto. Książka opowiada o sile przyjaźni, rywalizacji, zwycięstwach i porażkach. Nie takiego zakończenia się spodziewałam - trzeba więc sięgnąć po kolejną część.

Dość długo trzeba było czekać na rozwinięcie się akcji, ale było warto. Książka opowiada o sile przyjaźni, rywalizacji, zwycięstwach i porażkach. Nie takiego zakończenia się spodziewałam - trzeba więc sięgnąć po kolejną część.

Pokaż mimo to

Jest to kolejna niezwykła podróż po krainach stworzonych przez tego autora. Tym razem poznajemy inny świat niż w Zwiadowcach, ale znów wiele możemy się nauczyć. Nie zabraknie skandyjskiego humoru, trudnych wyzwań, oberjarla Eraka i niezwykłych bohaterów
Hal będzie przewodził drużynie „Czapli”. Należą do niej ci, których nikt nie chciał przyjąć do swojego zespołu. Mimo to też będą sobie całkiem dobrze radzić, choć nie w każdym wyzwaniu uda im się zwyciężyć.
Spodobały mi się pewne nawiązania do Zwiadowców. Tutaj jednak poznajemy szkolenie na prawdziwego wikinga oraz „podsłuchujemy” ich rozmowy z łodziami, zamiast z końmi, jak to było w przypadku Halta czy Willa.
Ciekawą postacią na pewno jest Thorn, którego przemianę możemy śledzić podczas lektury. Jest przykładem tego, że od każdego dna można się odbić i wypłynąć na powierzchnię.
Wyrzutki to lekka i przyjemna lektura, dzięki której można odpocząć i odpłynąć myślami do dalekiej Skandii, by tam wziąć udział w niezwykłych, morskich przygodach.
----------
Pełna recenzja: https://szmaragdowepioro.wordpress.com/2020/04/04/recenzja-druzyna-wyrzutki-john-flanagan/

Jest to kolejna niezwykła podróż po krainach stworzonych przez tego autora. Tym razem poznajemy inny świat niż w Zwiadowcach, ale znów wiele możemy się nauczyć. Nie zabraknie skandyjskiego humoru, trudnych wyzwań, oberjarla Eraka i niezwykłych bohaterów
Hal będzie przewodził drużynie „Czapli”. Należą do niej ci, których nikt nie chciał przyjąć do swojego zespołu. Mimo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Obecni autorzy piszą bardziej dynamicznie, przez co książka jest lekka i mimo czasem nieco nudnych scen szybko się ją czyta .
Następne cześć dużo lepsze tą traktowałbym raczej jako tłumaczenie .

(Obecne czasy pozwalają za darmo sprawdzić czy podejdzie nam całość bo chyba z 2 h jest darmowego audiobooka :P osobiście natomiast wolę papier )

Obecni autorzy piszą bardziej dynamicznie, przez co książka jest lekka i mimo czasem nieco nudnych scen szybko się ją czyta .
Następne cześć dużo lepsze tą traktowałbym raczej jako tłumaczenie .

(Obecne czasy pozwalają za darmo sprawdzić czy podejdzie nam całość bo chyba z 2 h jest darmowego audiobooka :P osobiście natomiast wolę papier )

Pokaż mimo to

Powieść dla młodzieży, lekka i wciągająca. Łatwo można utożsamiać się z bohaterami, tytułowymi Wyrzutkami, odmiennymi dla większości ludzi ich otaczających. Opowieść o akceptacji odmienności. Równoległy cykl do znanych zwiadowców.

Powieść dla młodzieży, lekka i wciągająca. Łatwo można utożsamiać się z bohaterami, tytułowymi Wyrzutkami, odmiennymi dla większości ludzi ich otaczających. Opowieść o akceptacji odmienności. Równoległy cykl do znanych zwiadowców.

Pokaż mimo to

Najlepsza seria jaką kiedykolwiek czytałem.
Polecam !!!

Najlepsza seria jaką kiedykolwiek czytałem.
Polecam !!!

Pokaż mimo to

Przygodowa, bardzo humorystyczna i wciągająca. Przerzuca się stronę za stroną, w ciekawości co wydarzy się dalej.

Przygodowa, bardzo humorystyczna i wciągająca. Przerzuca się stronę za stroną, w ciekawości co wydarzy się dalej.

Pokaż mimo to

Książka ciekawa. Przygodowe. Wciąga od pierwszej strony. Historia urozmaicona i pełna ciekawych wydarzeń. John Flanagan Ponownie miło mnie zaskoczył.

Książka ciekawa. Przygodowe. Wciąga od pierwszej strony. Historia urozmaicona i pełna ciekawych wydarzeń. John Flanagan Ponownie miło mnie zaskoczył.

Pokaż mimo to

https://4.bp.blogspot.com/-2fivaSz1i8E/XCtzpbb3uoI/AAAAAAAAIkw/SKwZ506uxbccWekR_egTMYi8WwzDDe_9QCLcBGAs/s1600/olimpiada2019.jpg

https://4.bp.blogspot.com/-2fivaSz1i8E/XCtzpbb3uoI/AAAAAAAAIkw/SKwZ506uxbccWekR_egTMYi8WwzDDe_9QCLcBGAs/s1600/olimpiada2019.jpg

Pokaż mimo to

Serią "Drożyna" zainteresowałem się po przeczytaniu wszystkich książek "Zwiadowcy", gdzie w ostatnim tomie cała banda była postaciami drugoplanowymi.
Książki Flanagana lubię czytać dla naprawdę ciekawych opowieści i ponieważ jest to niesamowicie szybka i lekka lektura. Sprawia mi przyjemność.
Tym razem mamy dużo liczniejszą grupę bohaterów, co jest bardzo ciekawym urozmaiceniem i powiewem czegoś zupełnie innego. I mamy trochę innych bohaterów niż wcześniej.
Choć nadal wszystkie czołowe postacie w książkach tego autora są dość podobne, ale tym razem mniej czarno-białe.
Kolejnym minusem jest otwarte zamknięcie historii, tak częste dla tego autora.

Serią "Drożyna" zainteresowałem się po przeczytaniu wszystkich książek "Zwiadowcy", gdzie w ostatnim tomie cała banda była postaciami drugoplanowymi.
Książki Flanagana lubię czytać dla naprawdę ciekawych opowieści i ponieważ jest to niesamowicie szybka i lekka lektura. Sprawia mi przyjemność.
Tym razem mamy dużo liczniejszą grupę bohaterów, co jest bardzo ciekawym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza książka serii „Drużyna”, której akcja toczy się w uniwersum stworzonym przez autora na użytek serii „Zwiadowcy”.
Miejsce akcji - Skandia.
Książka ma czegoś uczyć młodych i bardzo młodych ludzi i być może spełnia nieźle tę rolę. Dla osób dorosłych może stanowić bardzo lekką rozrywkę przypominającą swoim charakterem baśnie.
Niestety to pół książki, więc autor otrzymuje pół oceny ode mnie.
Zagadnieniem nieco irytującym dla mnie jest kompletna nieznajomość autora zagadnień żeglarskich. Drewniany statek żaglowy przeznaczony do alternatywnego napędzania wiosłami mogący płynąć 30 stopni do wiatru, to pomysł autora wzbudzający politowanie. Poza tym jest tam sporo manewrów niemożliwych lub opisanych w sposób wewnętrznie sprzeczny. Nie chce mi się nawet tego szczegółowo spisywać. Ot choćby statek wjeżdża na wyspę z wiatrem, a potem wydostając się z wyspy musi przewiosłować „strefę ciszy”. Przy wietrze dociskającym strefy ciszy przecież przy brzegu nie ma. Można by oczywiście kombinować przy pomocy jakiegoś pomysłu ze skomplikowaną linią brzegową czy zmianą kierunku wiatru, ale dla mnie ten autor, gdy zaczyna opisywać manewry żeglarskie, to nie wie, co pisze. Z wyjątkiem komend na wiosła: to mniej więcej jest jako tako poprawne. Opisywanie przez autora zwrotu przez sztag, to nieporozumienie, nawet z uwzględnieniem, że osoba tłumacząca tekst mogła coś schrzanić. A już takie detale, jak to że ostrość żeglugi statku żaglowego zależy głównie od kształtu zmoczonej części kadłuba, są autorowi całkowicie obce (a ożaglowanie - wystarczy by nie psuło dobrodziejstwa kształtu kadłuba). No i te wymiary statków: 50 metrów długości i kilkunastu wioślarzy... chyba po zagonieniu do wioseł stada wyjątkowo przerośniętych goryli...

Pierwsza książka serii „Drużyna”, której akcja toczy się w uniwersum stworzonym przez autora na użytek serii „Zwiadowcy”.
Miejsce akcji - Skandia.
Książka ma czegoś uczyć młodych i bardzo młodych ludzi i być może spełnia nieźle tę rolę. Dla osób dorosłych może stanowić bardzo lekką rozrywkę przypominającą swoim charakterem baśnie.
Niestety to pół książki, więc autor...

więcej

mniej

Pokaż mimo to