Wyrzutki

Świetne wprowadzenie do nowej serii Flanagana. Dużo żeglarskich ciekawostek. Polecam szczególnie dla fanów żeglowania.

Świetne wprowadzenie do nowej serii Flanagana. Dużo żeglarskich ciekawostek. Polecam szczególnie dla fanów żeglowania.

Pokochałam. Historię, bohaterów, styl Flanagana. No wszystko. Już dawno nie bawiłam się tak świetnie na młodzieżówce. Było śmiesznie, momentami wzruszająco (co prawda o moje wzruszki nie trudno, ale jednak), a co najważniejsze - mądrze. To nie jest jakaś infantylna, prosta historia. Może na moją opinię wpływa również fakt, że nie wcześniej nie czytałam młodzieżówek z morskim klimatem. Pierwszy tom daje nam początek ciekawie zapowiadającej się serii. Poznajemy bohaterów, którzy nie są kryształowi, którzy popełniają błędy, ale i którym czasami coś się udaje. Bardzo lubię motyw szkoły czy szkolenia w książkach oraz bohaterów - wyrzutków, takich ciamajd, z których każdy się śmieje i nikt po nich niczego się nie spodziewa. Tutaj to dostałam, ale zostało to fantastycznie ograne. Jednak nawet największa ciamajda może czymś zabłysnąć. Tak mi się podobało, że mam ochotę od razu zacząć czytać kolejny tom, a u mnie nie często się to zdarza :)

A no i trzy pierwsze części już też kupiłam, więc tak... to o czymś świadczy :)

Pokochałam. Historię, bohaterów, styl Flanagana. No wszystko. Już dawno nie bawiłam się tak świetnie na młodzieżówce. Było śmiesznie, momentami wzruszająco (co prawda o moje wzruszki nie trudno, ale jednak), a co najważniejsze - mądrze. To nie jest jakaś infantylna, prosta historia. Może na moją opinię wpływa również fakt, że nie wcześniej nie czytałam młodzieżówek z...

Świetna! To co Flanagan robi w swoich książkach jest wręcz nieziemskie. Bohaterowie są wykreowani prześwietnie. Każdy jest napisany z miłością i szczerym oddaniem. Każdy jest inny i na swój sposób wyjątkowy. Sama fabuła była bardzo ciekawa i wciągająca. Nie wiedziałam, że cała akcja dzieje się w Skandii, którą znamy ze zwiadowców, więc miło się zaskoczyłam czytając Drużynę i znajdując idealnie przeplatające się ze sobą wątki obu serii. Majstersztyk!

Świetna! To co Flanagan robi w swoich książkach jest wręcz nieziemskie. Bohaterowie są wykreowani prześwietnie. Każdy jest napisany z miłością i szczerym oddaniem. Każdy jest inny i na swój sposób wyjątkowy. Sama fabuła była bardzo ciekawa i wciągająca. Nie wiedziałam, że cała akcja dzieje się w Skandii, którą znamy ze zwiadowców, więc miło się zaskoczyłam czytając Drużynę...

Książka zaczyna się bardzo powoli ale kończy się bardzo dobrze. W pewnych sytuacjach można znaleźć podobne schematy jak w Zwiadowcach. Ale mimo wszystko jest to bardzo miła opowieść o wilkach morskich, przyjaźni, odrzuceniu i walce do samego końca. Z przyjemnością sięgnę po 2 tom. Mimo, że książkę można zaliczyć do średnia ale dla młodszego czytelnika wydaje mi się książka jest idealna zwłaszcza, że przekazuje ona pewne idee (właśnie dotyczące przyjaźni i odrzucenia)

Książka zaczyna się bardzo powoli ale kończy się bardzo dobrze. W pewnych sytuacjach można znaleźć podobne schematy jak w Zwiadowcach. Ale mimo wszystko jest to bardzo miła opowieść o wilkach morskich, przyjaźni, odrzuceniu i walce do samego końca. Z przyjemnością sięgnę po 2 tom. Mimo, że książkę można zaliczyć do średnia ale dla młodszego czytelnika wydaje mi się książka...

Średniak.

Średniak.

Po wspaniałej serii "Zwiadowcy" Johna Flanagana, która dla mnie zakończyła się na tę chwilę na 12 tomie, nadszedł czas na serię "Drużyna".

Pierwszy tom tej serii nie wciągnął mnie tak bardzo jak "Ruiny Gorlanu". To samo dotyczy głównego bohatera serii, do którego o wiele trudniej było mi się przywiązać niż do Willa. Być może spowodowane jest to tym, że po przeczytaniu "Zwiadowców", którzy bardzo mi się podobali, mam już pewne oczekiwania wobec kolejnej serii i tego wszystkiego, co jest w niej zawarte.

Nie mniej jednak "Wyrzutki" są świetnym wprowadzeniem do serii "Drużyna", którą ogromnie polecam zwłaszcza czytelnikom, którzy zachwyceni są światem stworzonym przez Johna Flanagana.

Po wspaniałej serii "Zwiadowcy" Johna Flanagana, która dla mnie zakończyła się na tę chwilę na 12 tomie, nadszedł czas na serię "Drużyna".

Pierwszy tom tej serii nie wciągnął mnie tak bardzo jak "Ruiny Gorlanu". To samo dotyczy głównego bohatera serii, do którego o wiele trudniej było mi się przywiązać niż do Willa. Być może spowodowane jest to tym, że po przeczytaniu...

Recenzja trzech pierwszych tomów

Po przygodach zwiadowców z Araluenu przyszedł czas na wojowników ze Skandii.

W ojczyźnie morskich wilków każdy nastoletni chłopak musi przejść przez trzymiesięczny trening. Hal jest wyrzutkiem, bo nie przypomina posturą wielkiego skandyjskiego wojownika. Ma za to głowę pełną nowatorskich pomysłów, własną łódź z dość sprytnym ożaglowaniem i właśnie został wybrany na przywódcę jednej z drużyn. Grupa złożona z osób odrzuconych przez pozostałe dwie drużyny, staje z nimi do, wydawałoby się nierównej, walki o uznanie całego Hallasholm.

Nie spodziewałam się, że zostanę wielką fanką książek Johna Flanagana. Pamiętam, jak dostałam pierwszą część „Zwiadowców” na dwunaste urodziny i odłożyłam ją na półkę z myślą, że nigdy po nią nie sięgnę. Na szczęście opowieść o przygodach Willa trafiła w ręce mojego brata. Ze zdziwieniem patrzyłam, jak pochłania kolejne, coraz grubsze tomy i zdecydowałam się zobaczyć, co tak urzekło go w świecie stworzonym przez Flanagana.

„Drużyna” jest kolejną, świetną serią wykreowaną przez tego pisarza. Mam chyba nawet większy sentyment do wojowników z północy niż do tajnego korpusu z Araluenu. Postanowiłam przypomnieć sobie losy Hala i jego przyjaciół i sięgnęłam po „Drużynę” ponownie. Nie da się ukryć, że w tej historii występują podobne schematy, jak to miało miejsce w „Zwiadowcach”. Znowu mamy wyrzutka, który tak naprawdę skrywa niewykorzystany potencjał i jego mentora. W pewien sposób „Drużyna” jest jednak inna. Już na samym początku poznajemy więcej bohaterów, którzy zostają z nami na dłużej. Na uznanie na pewno zasługuje ogrom żeglarskiego słownictwa. Brakowało mi jedynie mapki, dzięki której można byłoby się zorientować, gdzie teraz „płyniemy” Czaplą, ale to naprawdę drobny szczegół.

Polecam książki Johna Flanagana każdemu. To także nie były moje klimaty, ale pokochałam te powieści całym sercem.

Recenzja trzech pierwszych tomów

Po przygodach zwiadowców z Araluenu przyszedł czas na wojowników ze Skandii.

W ojczyźnie morskich wilków każdy nastoletni chłopak musi przejść przez trzymiesięczny trening. Hal jest wyrzutkiem, bo nie przypomina posturą wielkiego skandyjskiego wojownika. Ma za to głowę pełną nowatorskich pomysłów, własną łódź z dość sprytnym ożaglowaniem...

Opisana w książce rywalizacja zawsze jest czymś ciekawym. Czytelnik prawie do końca nie wie jaki będzie wynik starcia. Taka właśnie jest pierwsza część nowej serii Johna Flanagana. Gdy, już myślałem że w książce nie zdarzy się nic niespodziewanego, to się bardzo myliłem. Zakończenie pierwszej części "Drużyny" od razu zachęca do przeczytania tomu 2.

Opisana w książce rywalizacja zawsze jest czymś ciekawym. Czytelnik prawie do końca nie wie jaki będzie wynik starcia. Taka właśnie jest pierwsza część nowej serii Johna Flanagana. Gdy, już myślałem że w książce nie zdarzy się nic niespodziewanego, to się bardzo myliłem. Zakończenie pierwszej części "Drużyny" od razu zachęca do przeczytania tomu 2.

Podobają mi się historie z rywalizacją w tle, podczas której zawodnicy/drużyny zdobywają punkty (tak, jak w Harrym Potterze czy Niezgodnej).
Tak naprawdę sens tej książki opiera się na różnych konkurencjach, podczas których uczniowie gromadzą punkty podczas szkolenia, więc jeżeli komuś przeszkadzałby w książkach taki motyw, to zdecydowanie odradzam, bo z czymś takim mamy do czynienia przez ok. 3/4 powieści.
I o ile rezultatu tej rywalizacji łatwo można się domyśleć, o tyle zakończenia się absolutnie nie spodziewałam, choć myślałam, że już wszystko wiem.
Podobało mi się i na pewno sięgnę po następne części, ale i tak w moim serduszku na pierwszym miejscu pozostają Zwiadowcy :)

Podobają mi się historie z rywalizacją w tle, podczas której zawodnicy/drużyny zdobywają punkty (tak, jak w Harrym Potterze czy Niezgodnej).
Tak naprawdę sens tej książki opiera się na różnych konkurencjach, podczas których uczniowie gromadzą punkty podczas szkolenia, więc jeżeli komuś przeszkadzałby w książkach taki motyw, to zdecydowanie odradzam, bo z czymś takim mamy...

Bardzo dobra książka - jak tu seria Zwiadowców była bardzo dobra, to tu tempo też nie zwolniło tępa. Jednak początek rozwija się bardzo wolno, ale dla początkujących polecam.

Bardzo dobra książka - jak tu seria Zwiadowców była bardzo dobra, to tu tempo też nie zwolniło tępa. Jednak początek rozwija się bardzo wolno, ale dla początkujących polecam.