Nie powiem żeby mnie jakoś specjalnie powaliła na kolana. Według mnie seria "Kroniki Krwi" jest i będzie marną podróbką "Akademii Wampirów". Praktycznie nic się nie działo. Prawie cała książka opierała się na życiu rodzinnym Sydney i powoli rodzącej się miłości - jeżeli w ogóle tak to można nazwać - do pewnego moroja. Ostatnie rozdziały muszę przyznać, trzymały w napięciu, które i tak powoli opadało i na powrót było nudno.
W tej części jest dużo Adriana, za co należy się ogromny plus dla autorki, gdyż bardzo lubię jego wypowiedzi. bardzo podobał mi się ten cytat - który oczywiście należy do naszego kochanego Adriana:

„Dzień 24. Sytuacja się pogarsza. Moi porywacze wciąż znajdują nowe i okropne metody torturowania mnie. Chwile wolne od pracy, agentka Scarlet spędza na sprawdzaniu próbek materiałów na suknię ślubną i nawija jak bardzo jest zakochana. Zazwyczaj to sprawia, że agent Nudny Barszcz raczy nas opowieściami o ruskich ślubach, które są jeszcze nudniejsze niż jego zwykły repertuar. Jak na razie moje wszystkie próby ucieczki zostały udaremnione. Co gorsza skończyły mi się fajki. Z niecierpliwością wyczekuję na każdy ratunek albo produkty tytoniowe, jakie tylko możesz zorganizować. Więzień numer 24601”

Nie żałuję, że ją przeczytałam, bo naprawdę było warto i po kolejne części sięgnę na pewno, ponieważ chcę wiedzieć jak to wszystko się skończy, a że "Akademia Wampirów" jest jedną z moich ulubionych serii i Kroniki są jej kontynuacją. Jednak cały czas mam taką nadzieję, że autorka umieści więcej, o wiele więcej Rose, Lissy i Christiana. Niemniej zachęcam do przeczytania i wysunięcia własnych wniosków.

Nie powiem żeby mnie jakoś specjalnie powaliła na kolana. Według mnie seria "Kroniki Krwi" jest i będzie marną podróbką "Akademii Wampirów". Praktycznie nic się nie działo. Prawie cała książka opierała się na życiu rodzinnym Sydney i powoli rodzącej się miłości - jeżeli w ogóle tak to można nazwać - do pewnego moroja. Ostatnie rozdziały muszę przyznać, trzymały w napięciu,...