Filozoficzne spojrzenie na sztukę, jaką może być fotografia. Jakże takie podejście mi się podoba!

„Szalona czy roztropna? Fotografia może być i jednym, i drugim. Roztropna: jeśli jej realizm pozostaje względny, miarkowany przez zwyczaje estetyczne lub praktyki codzienne (przeglądanie pisma ilustrowanego u fryzjera czy dentysty),szalona: jeśli ten realizm jest absolutny i, by tak rzec, pierwotny, jeśli każe powrócić do miłosnej i przerażonej świadomości samej istoty Czasu: ruch prawdziwie przekierowujący, który odwraca bieg rzeczy i który nazwałbym fotograficzną „ekstazą”. Takie są dwie drogi Fotografii. I to ja muszę wybrać: czy podporządkowuję jej spektakl cywilizowanemu kodowi doskonałych iluzji, czy napotkam w niej przebudzenie nieprzejednanej rzeczywistości”.

Filozoficzne spojrzenie na sztukę, jaką może być fotografia. Jakże takie podejście mi się podoba!

„Szalona czy roztropna? Fotografia może być i jednym, i drugim. Roztropna: jeśli jej realizm pozostaje względny, miarkowany przez zwyczaje estetyczne lub praktyki codzienne (przeglądanie pisma ilustrowanego u fryzjera czy dentysty),szalona: jeśli ten realizm jest absolutny...

Klasyk, ale wciąż porusza czułe struny precyzją opisu i dotykaniem rzeczy ulotnych, trudnych do nazwania.

Klasyk, ale wciąż porusza czułe struny precyzją opisu i dotykaniem rzeczy ulotnych, trudnych do nazwania.

Nie wywarła na mnie pozytywnych odczuć. Zbyt filozoficzne podejście sprawiło że dość ciężko mi się ją czytało. Dość skomplikowana terminologia też niekoniecznie pomogła w czytaniu przez co w niektórych fragmentach miałam nawet problem ze zrozumieniem co czytam. Jest to raczej literatura dla osób ściśle związanych z fotografią, interesujących się nią i pragnących zgłębić wiedzę na w każdym jej aspekcie.

Roland Barthes w swojej książce przedstawia fotografie w innym świetle. Przelewa na papier myśli kłębiące się w jego głowie przez co książka jest dość osobistym przedstawieniem fotografii. Chce pokazać nam swój punkt widzenia, swoje odczucia dotyczące tej dziedziny sztuki.

Nie wywarła na mnie pozytywnych odczuć. Zbyt filozoficzne podejście sprawiło że dość ciężko mi się ją czytało. Dość skomplikowana terminologia też niekoniecznie pomogła w czytaniu przez co w niektórych fragmentach miałam nawet problem ze zrozumieniem co czytam. Jest to raczej literatura dla osób ściśle związanych z fotografią, interesujących się nią i pragnących zgłębić...

Lekkie pióro autora sprawia, że to bardziej emocjonalne niż racjonalistyczne rozbieranie fotografii słowem na czynniki pierwsze jest fascynującą przygodą. Bardzo szybko się czyta.

Lekkie pióro autora sprawia, że to bardziej emocjonalne niż racjonalistyczne rozbieranie fotografii słowem na czynniki pierwsze jest fascynującą przygodą. Bardzo szybko się czyta.

Polecona przez przyjaciela krótka książka, a męczyłem ją przez cały styczeń. Bardzo mnie rozczarowała, spodziewałem się czegoś innego i dlatego taka niska ocena. Nie lubię nisko oceniać czegokolwiek. I pomimo uważam, że ten czas z książką nie był stracony.

TERAZ JUŻ WIEM NIE WARTO SIĘ NASTAWIAĆ, bo można się rozczarować.

Osobiste rozważania o ulubionych zdjęciach autora, zebranych chaotycznie, czy przypadkowo?
Rozprawę filozoficzną napisana "trudnym" filozoficznym językiem. Dopisywanie filozofii i idei tam, gdzie ja jej nie widziałem. Specjalistyczne słowa – wg mnie nie dodają powagi tej książce, bardziej zaciemniają obraz. Odległe i luźne skojarzenia, odwołanie do podróży, które wg mnie nic nie wnoszą. Opisuje fotografie swojej mamy, jednocześnie nie pokazując ich.

Czasem miałem wrażenie, że autor opisuje zdjęcia, które ledwie pamięta – ponieważ, opisuje rzeczy, które nie istnieją na tych zdjęciach: „Siedzi na koniu, jej suknia dostojnie pokrywa jego zad” - gdzie on widzi zakryty zad?
Dla mnie osobiście, książka nie wniosła nic do mojej wrażliwości odbioru fotografii.
Książka potwierdza, że odbiór sztuki jest bardzo subiektywny i projektujemy na sztukę to, co siedzi w nas i widzimy naszą własną wizję, uczucia i przemyślenia.

Przypomina mi to żart, o psychologu, który pyta klienta, co ten widzi rysując mu kolejno koło, kwadrat i trójkąt? A ten, za każdym razem widzi żeńskie organy płciowe. Zniesmaczony mówi: panu wszystko kojarzy się z seksem. Na co Klient odpowiada: a kto mi te świństwa rysuje?

Polecona przez przyjaciela krótka książka, a męczyłem ją przez cały styczeń. Bardzo mnie rozczarowała, spodziewałem się czegoś innego i dlatego taka niska ocena. Nie lubię nisko oceniać czegokolwiek. I pomimo uważam, że ten czas z książką nie był stracony.

TERAZ JUŻ WIEM NIE WARTO SIĘ NASTAWIAĆ, bo można się rozczarować.

Osobiste rozważania o ulubionych zdjęciach autora,...

Rolandzie Barthesie, zamknij nas jeszcze w swoim świecie, tak jeszcze na chwilkę.

Można by było spróbować na pierwszy rzut oka powiedzieć, że ta książka jest zbiorem osobistych refleksji na temat tego, czym tak naprawdę jest Fotografia pisana przez duże F. No, ale nie do końca.

Napisana z dużą dozą melancholii (w poszukiwaniu utraconych zdjęć),ale nie w oderwaniu od filozoficznego języka. I o to właśnie w tym chodzi. Jego ostatnia książka staje się sumą przeżyć ulepioną w jeden zwarty obraz przełożony na osobiste doświadczenie Fotografii. Bo książka też nie jest tylko i wyłącznie o tym. Jest to jedynie tło do tego z czym tak naprawdę Barthes chce się rozliczyć, mianowicie z przeszłością, obrazami i doświadczeniem. Odejść już w spokoju zostawić po sobie stelaż własnego stylu, który podobnie jak zdjęcia dopóki jest utrwalony - pozostaje z nami. Książka pozostawia za sobą momentami żałobny ślad, jakby sam autor wiedział co się do niego zbliża wielkimi krokami. Przeczucia są trafne. Umiera kilka miesięcy później potrącony przez ciężarówkę. A jego dzieło pozostaje z nami.

Rolandzie Barthesie, zamknij nas jeszcze w swoim świecie, tak jeszcze na chwilkę.

Można by było spróbować na pierwszy rzut oka powiedzieć, że ta książka jest zbiorem osobistych refleksji na temat tego, czym tak naprawdę jest Fotografia pisana przez duże F. No, ale nie do końca.

Napisana z dużą dozą melancholii (w poszukiwaniu utraconych zdjęć),ale nie w oderwaniu od...

Fantastyczna rzecz o istocie fotografii. Polecam!

Fantastyczna rzecz o istocie fotografii. Polecam!

Polecam z czystym sumieniem

Polecam z czystym sumieniem

must reread

must reread

bywa ciekawie, ale nic więcej - tak to jest, kiedy autor nie ma pojęcia, o czym pisze i jeszcze postanawia zawikłać to w skomplikowaną terminologię.

bywa ciekawie, ale nic więcej - tak to jest, kiedy autor nie ma pojęcia, o czym pisze i jeszcze postanawia zawikłać to w skomplikowaną terminologię.