Niesamowita pozycja, z tych do odbierania na wiele sposobów na płaszczyźnie serce-umysł, czułam się zupełnie owładnięta słowami Barthesa.

Niesamowita pozycja, z tych do odbierania na wiele sposobów na płaszczyźnie serce-umysł, czułam się zupełnie owładnięta słowami Barthesa.

Być może jedynym osiągnięciem autora jest mówienie o miłości bez sentymentalizmu. Zapewne gnębiony własnym poczuciem, próbuje rozbić dręczącą obawę. W tym celu wyrusza w podróż, po której spodziewa się ułożenia relacji, uporządkowania, może nawet ... zrozumienia uczuć. Mam jednak wrażenie, że autor nie wykonał swojej pracy przekonywająco. Nagromadzenie tropów literackich, przywołanie nieoczekiwanych skojarzeń i sformalizowanie narracji to najważniejsze nurty, które z próby pozyskania czytelnika wychodzą pokonane. Dyskursowi ... zabrakło poczucia całości. Tak autor rozważa epizody i skojarzenia, że czytelnik po pewnym czasie traci poczucie obcowania z zasadniczym tematem pracy Rolanda Barthesa.

Być może jedynym osiągnięciem autora jest mówienie o miłości bez sentymentalizmu. Zapewne gnębiony własnym poczuciem, próbuje rozbić dręczącą obawę. W tym celu wyrusza w podróż, po której spodziewa się ułożenia relacji, uporządkowania, może nawet ... zrozumienia uczuć. Mam jednak wrażenie, że autor nie wykonał swojej pracy przekonywająco. Nagromadzenie tropów literackich,...

Kiedy byłam studentką, to imponowała mi elokwencja Barthes'a, nawet zazdrościłam mu takiej łatwości w formułowaniu tez i pisaniu o literaturze. Dziś mam wrażenie, że jego teksty i książki są zbyt... eleganckie, taki idealne dla intelektualistów, humanistów, którzy wolą książki od życia. Krótko mówiąc, Barthes już nie jest dla mnie autorem, którego styl chciałabym naśladować.
We 'Fragmentach dyskursu miłosnego' ujął mnie zwłaszcza jeden rozdział: na temat słowa-zdania 'Kocham Cię'. Jak nic, idealnie ujęte, aż siedzi we mnie i nie mogę wyjść z podziwu nad prostotą w rozumowaniu Barthes'a w tej kwestii. A reszta? Jak odnosiłam do rzeczywistości, to nawet przyznawałam autorowi rację, ale sposób, w jaki to opisywał, zniechęcał mnie w czytaniu. Już wyrosłam ze studenckich upodobań, jak widać. Chociaż teraz bardziej wyrozumiale patrzę na Wertera :-)

Kiedy byłam studentką, to imponowała mi elokwencja Barthes'a, nawet zazdrościłam mu takiej łatwości w formułowaniu tez i pisaniu o literaturze. Dziś mam wrażenie, że jego teksty i książki są zbyt... eleganckie, taki idealne dla intelektualistów, humanistów, którzy wolą książki od życia. Krótko mówiąc, Barthes już nie jest dla mnie autorem, którego styl chciałabym...

Tą niezwykle intrygujacą pozycję, poświęconą tematyce miłości poleciłabym zarówno zakochanym (nieistotne -szczęśliwie czy nie) jak i niekochanym, a przede wszystkim każdemu kto ma w sobie odrobinę z filozofa. Dyskurs miłosny ma zdecydowanie filozoficzny wydźwięk, choć język jest przystępny na tyle że żadnym filozofem nie trzeba być - o czym mowa zrozumie napewno ten, kto był, lub jest zakochany - z niektórymi stwierdzeniami można polemizować, lecz znacznie więcej jest takich, które wypisz wymaluj oddają ten szczególny stan. Patron Goethe i autor Barthes to połączenie niezwykle dobrane, a i pozostałe przytoczone postacie znakomicie pasują do całokształtu. Mam przed sobą kopalnię inspiracji i cytatów, aby mówić o miłości bez końca, a gmatwanina pozbawiona spójności idealnie oddaje stan człowieka motającego się wśród swych emocji i uczuć. Perełka jakich mało! To filozofia autentyczna, praktyczna i od serca:)

Tą niezwykle intrygujacą pozycję, poświęconą tematyce miłości poleciłabym zarówno zakochanym (nieistotne -szczęśliwie czy nie) jak i niekochanym, a przede wszystkim każdemu kto ma w sobie odrobinę z filozofa. Dyskurs miłosny ma zdecydowanie filozoficzny wydźwięk, choć język jest przystępny na tyle że żadnym filozofem nie trzeba być - o czym mowa zrozumie napewno ten, kto...

Książka do ukochania <3

Książka do ukochania <3

Mając dziewiętnaście lat, nie powinnam mówić, że przeczytałam najlepszą książkę w swoim życiu, ale nic innego nie przychodzi mi na myśl po lekturze "Fragmentów...".

Mając dziewiętnaście lat, nie powinnam mówić, że przeczytałam najlepszą książkę w swoim życiu, ale nic innego nie przychodzi mi na myśl po lekturze "Fragmentów...".

REWELACJA !
Nigdy nie rozstanę się z tą książką, stanowi dla mnie pewnego rodzaju encyklopedię miłości obfitującą w przepiękne cytaty.

REWELACJA !
Nigdy nie rozstanę się z tą książką, stanowi dla mnie pewnego rodzaju encyklopedię miłości obfitującą w przepiękne cytaty.

Encyklopedia miłości... poszukiwanie jej definicji - WARTO!!!

Encyklopedia miłości... poszukiwanie jej definicji - WARTO!!!

Książka R. Barthesa to po prostu rewelacja. Autor podjął próbę ujęcia języka ludzi zakochanych, robionych przez nich słownych roszad i wolt. Książka została podzielona na części charateryzujące "figury" jakie w stosunku do siebie przyjmują zakochani. Ponieważ język miłości jest trudny do ogarnięcia, sprzeczny sam w sobie, dynamiczny a czasami na granicy artykułowanej wyrażalności, autor "zatrudnił" do pomocy "Cierpienia młodego Wertera" Goethego, fragmenty pism Nietzschego i inne perełki światowej klasyki literackiej. Lektura "Fragmentów..." to niezwykła przygoda.

Książka R. Barthesa to po prostu rewelacja. Autor podjął próbę ujęcia języka ludzi zakochanych, robionych przez nich słownych roszad i wolt. Książka została podzielona na części charateryzujące "figury" jakie w stosunku do siebie przyjmują zakochani. Ponieważ język miłości jest trudny do ogarnięcia, sprzeczny sam w sobie, dynamiczny a czasami na granicy artykułowanej...

Jeśli miłość to chemia to ta książka jest tablicą Mendelejewa. Biblia!

Jeśli miłość to chemia to ta książka jest tablicą Mendelejewa. Biblia!