Rozwód to ciężkie, często traumatyczne przeżycie. Pozostawia w psychice trwały ślad. Rujnuje marzenia i wspólne plany. Nie ma nas. Jestem ja i ty. Ponoć siódmy rok małżeństwa jest najtrudniejszy. Najczęściej w tym właśnie czasie dochodzi do rozwodów, a w najlepszym wypadku związek przechodzi kryzys. Czy można rozstać się bez wzajemnych pretensji? Bez publicznego prania brudów i skakania sobie do oczu? Raczej mało prawdopodobne, a może jednak?

Eliza i Adam są jak ogień i woda. Ona ceni sobie spokój i stabilizację. On natomiast jest żądnym przygód obieżyświatem. Ich drogi po prostu się rozeszły, dlatego decyzja o rozwodzie nie była trudna. Obydwoje zgodzili się, że nie ma sensu ciągnąć czegoś, czego już nie ma. Rozwód okazał się jedynie formalnością. Przebiegł zupełnie bezboleśnie, a Eliza i Adam nadal pozostali przyjaciółmi. Aż trudno w to uwierzyć, prawda? Obydwoje zgodnie stwierdzili, że doskonale wiedzą jaki partner byłby najodpowiedniejszy dla byłego małżonka. Są tego tak pewni, że zakładają się, iż znajdą sobie nawzajem drugą połówkę. Czy im się to uda? Co wyniknie z zaaranżowanych spotkań?

Niedawno czytałam „Niechcianą prawdę” pani Agaty Kołakowskiej. Autorka zaskoczyła mnie niebanalną fabułą i wnikliwym podejściem do tematu. Sięgając po „Siódmy rok”. Byłam przekonana, że książka jest utrzymana w podobnym stylu. Szybko jednak zorientowałam się, że ta akurat powieść należy do lektur lekkich, łatwych i przyjemnych. Trudny i bolesny temat potraktowany został z przymrużeniem oka. Czytając nie mogłam pozbyć się wrażenia, że fabuła książki świetnie nadawałby się na scenariusz komedii romantycznej w iście amerykańskim stylu. Bynajmniej nie jest to wadą tej książki. Zarówno lekka i momentami zabawna fabuła jak i przewidywalne, ale sympatyczne zakończenie sprawiają, że książka pozostawia naprawdę dobre wrażenie. Czyta się ją lekko i szybko. Trzeba jednak pamiętać, że jest to powieść, której tematem nie jest trauma rozwodu, bowiem Autorka nie skupia się na psychice bohaterów ani nie analizuje ich uczuć. Jest to raczej lekka opowieść o małżeństwie, które nieco się w życiu pogubiło. Trudno mi było uwierzyć, że główni bohaterowie byli po trzydziestce, bowiem obydwoje zachowywali się jak dzieci. Niestety we współczesnym świecie tego typu reakcje są coraz częstsze. Miałam wrażenie, że zarówno Eliza jak i Adam gonili nie wiadomo za czym, a tak naprawdę sami nie wiedzieli czego od życia chcą. Obydwoje do małżeństwa podeszli dość egoistycznie. Każde z nich żądało aby to drugie się dostosowało, jednocześnie z siebie nie dając nic. A przecież małżeństwo polega na ciągłych kompromisach.

„Siódmy rok” to sympatyczna, lekka lektura, która zapewniła mi rozrywkę w długie, zimowe wieczory. Polecam szczególnie romantyczkom, które lubią historie z happy endem.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Rozwód to ciężkie, często traumatyczne przeżycie. Pozostawia w psychice trwały ślad. Rujnuje marzenia i wspólne plany. Nie ma nas. Jestem ja i ty. Ponoć siódmy rok małżeństwa jest najtrudniejszy. Najczęściej w tym właśnie czasie dochodzi do rozwodów, a w najlepszym wypadku związek przechodzi kryzys. Czy można rozstać się bez wzajemnych pretensji? Bez publicznego prania...