Świetny chumor, genialne puenty i cała gromada Fistaszków. Jest tu c(/k)oś nowego, ale nie napiszę tego po to byłby spoiler ;)

Jesteś fanem Fistaszków? Zobacz grupę Fanklub Charlesa M Schulz

Świetny chumor, genialne puenty i cała gromada Fistaszków. Jest tu c(/k)oś nowego, ale nie napiszę tego po to byłby spoiler ;)

Jesteś fanem Fistaszków? Zobacz grupę Fanklub Charlesa M Schulz

Snoopy zostaje bokserem, pojawia się Wielka Dynia, a Charles Brown w końcu ma młodszą siostrę.

Snoopy zostaje bokserem, pojawia się Wielka Dynia, a Charles Brown w końcu ma młodszą siostrę.

Tylko najbardziej odważny czytelnik nazwałby bohaterów tego komiksu “Nasi milusińscy”. Te dzieciaki mają charakter. I to w większości mało spolegliwy. Kłócą się o wszystko, wyzywają (absolutnie się przy tym nie przejmując poprawnością polityczną) i dogryzają sobie wzajemnie. Charlie Brown to chłopak, któremu nic się nie udaje w życiu. Nigdy. Za to z pewnością znajdzie się ktoś, kto mu to wypomni. Wyjątkowo zaś nie układają mu się stosunki z latawcami. Lucy, utytułowana zrzęda, wielokrotna medalistka w tej dyscyplinie. Potrafi przygadać każdemu i odczuwa z tego powodu ogromną satysfakcję. Linus, jej młodszy brat, ciężko doświadczony przez życie, poczucie bezpieczeństwa znajduje w ssaniu kciuka i noszeniu z sobą kocyka. Jest jeszcze Schroeder, utalentowany pianista, Violet i Patty, dziewczynki z sąsiedztwa, Shermy oraz Pig Pen, chodząca chmura pyłu i brudu. Od niedawna występuje również Sally, młodsza siostra Charliego. No i, oczywiście, Snoopy. Potrafi być tyranozaurem, polującym lwem oraz nękanym przez buldożery posiadaczem budy. Razem tworzą niezwykle barwną grupę, która chętnie dzieli się swoimi spostrzeżeniami na każdy temat, a szczególnie upodobała sobie baseball, szkołę oraz depresję. Fistaszków należy spróbować. Albo się je pokocha, albo znienawidzi, ale zapoznać się należy.

Tylko najbardziej odważny czytelnik nazwałby bohaterów tego komiksu “Nasi milusińscy”. Te dzieciaki mają charakter. I to w większości mało spolegliwy. Kłócą się o wszystko, wyzywają (absolutnie się przy tym nie przejmując poprawnością polityczną) i dogryzają sobie wzajemnie. Charlie Brown to chłopak, któremu nic się nie udaje w życiu. Nigdy. Za to z pewnością znajdzie się...

Z Fistaszkami znamy się od dawna. Komiksy te mają swoją stałą szufladkę w moim sercu i pozostaną tam po wsze czasy. Przypomnę tylko, że komiks ten publikowany był w prasie codziennej przez 50 lat! To już piąty album, który zgromadził w sobie te, opublikowane w latach 1959-1960. Mimo, że historyjki obrazkowe przedstawiają perypetie małych dzieciaków, to momentami ich treść wzbudza w czytelniku zadumę i daje do myślenia. Te, na pozór młodociane postacie cechują się bowiem niezwykłą dojrzałością i bystrością. Stoją przecież na przed dylematami dorosłości. Komiksy aż kipią od dobrego humoru i nie sposób się nie roześmiać, pochylając nad losem Snoopiego i jego opiekunów.

Jedną z ciekawszych postaci jest Charlie Brown i Lucy. Ten pierwszy jest typowym, troszkę otyłym, chłopcem z kompleksami. Nie jest raczej duszą towarzystwa i samotność doskwiera mu bardziej niż innym dzieciakom. Chłopiec ma często czarne myśli i ponury humor. Dumna nad sensem swego istnienia i miewa filozoficzne myśli. Jego znakiem rozpoznawczym jest sweterek z czarnym zygzakiem, z którym nie rozstaje się na krok. Jest nieco naiwny, łatwowierny i daje się zmanipulować rówieśnikom o większym poważaniu. I właśnie do tych drugich należy Lucy - marudna i pyszałkowata dziewczynka, która uważa się za pępek świata. Jest szefem wszystkich szefów i sprzeciwienie się jej osobie, nie kończy się najlepiej. Mimo wszystko daje się lubić. Jest charakterystyczna i zna odpowiedzi na wszystkie problemy świata. Lucy jest pewna siebie i to daje jej pozycję lidera.

Najrzadziej pojawiają się Pig-Pen - "chłopiec kurz". Kiedy już pojawia się w jakiejkolwiek scenie, nie widać nic poza unoszącym się brudem i kurzem. To wizytówka Pig-Pena. Nikt z jego przyjaciół do końca nie wie jak wygląda chłopiec, kiedy jest czysty. I nawet dla czytelnika pozostaje zagadką. Widać go zawsze poczochranego, z rozwiązanymi sznurowadłami, brudną buzią i ubraniem.

Całość jest, liczącą ponad 320 stron, wspaniałą rozrywką na długaśne, zimowe wieczory. Przepięknie wydaje, w twardej oprawie i wstępem Tomasza Minkiewicza. Kolekcja powoli zagęszcza się na mojej półce. Niestety komiks wychodzi w Polsce tylko dwa razy w roku. A może to plus? Zaostrza to apetyt na kolejne przygody Fistaszków. Nie jest to lektura "na chwilę". Czyta się ją nieśpiesznie, powoli delektując się błyskotliwym humorem i żwawą kreską Charlsa M. Schulza. Zawsze wracam do Fistaszków, są ponadczasowe i uniwersalne. Chyba nie do końca jest to lektura dla dzieci, a na pewno nie dla tych najmłodszych. Wzrusza mnie dojrzałość tych dzieciaków, ich postawa. Zastanawiają problemy i pytania, jakie sobie zadają. Śmiało polecam Wam jakiekolwiek tomy "Fistaszków". Jestem pewna, że nie pożałujecie.

Z Fistaszkami znamy się od dawna. Komiksy te mają swoją stałą szufladkę w moim sercu i pozostaną tam po wsze czasy. Przypomnę tylko, że komiks ten publikowany był w prasie codziennej przez 50 lat! To już piąty album, który zgromadził w sobie te, opublikowane w latach 1959-1960. Mimo, że historyjki obrazkowe przedstawiają perypetie małych dzieciaków, to momentami ich treść...