Rutu Modan

Powieść graficzna i komiks już chyba na stałe zapisały się w tej sekcji mojego serduszka, które odpowiada za literaturę. Uwielbiam w nich to, że są w stanie albo mnie rozbawić, zaprowadzić do krainy dziecięcych sentymentów, albo wzruszyć i rozczulić – lub wszystko to naraz. Do której z tych kategorii zaliczyłabym „Zaduszki”? To krótki komiks izraelskiej autorki, którego historia zamyka się w siedmiu dniach, ale opowiada tak naprawdę o całym życiu dwojga bohaterów. Wiekowa Regina Segal przylatuje z Izraela do Polski, do Warszawy wraz ze swoją wnuczką Miką. Oficjalnie obie kobiety chcą zająć się próbą odzyskania z polskich rąk nieruchomości, która przed wojną należała do rodziny Reginy. Szybko okazuje się jednak, że dla starszej pani ta sprawa ma drugo, a nawet trzeciorzędne znaczenie. Kobieta odwiedza swoje stare mieszkanie, a człowiek, którego tam spotyka, okazuje się być jej znacznie droższy aniżeli wszystkie domy świata. W tym samym czasie jej wnuczka poznaje pewnego mężczyznę i wraz z nim stara się rozwikłać zagadkę swojej babci. Ale czy aby na pewno wszystkie tajemnice powinny ujrzeć światło dzienne? Ten niepozorny komiks złapał mnie serce, wyrwał je, skopał, zmiażdżył i po nim poskakał, a potem…wziął do rąk, ukoił i przytulił. To tak piękna i wartościowa opowieść o tym, co jest w życiu ważne. Brzmi strasznie stereotypowo, ale tak naprawdę jest. Regina jest już w późnej jesieni swojego życia, ale nie traci z siebie nic jako kobieta i człowiek. Wciąż kocha i wciąż tęskni, a ta tęsknota sprawia, że cierpi. Jej serce wciąż jest wypełnione uczuciem, ale jednocześnie nie traci ona nic ze swojego charakteru i nie pozwala sobą manipulować. Ba! Ją samą można by o to oskarżyć! Dodatkowo jest tu sporo nienachalnego, sytuacyjnego humoru, który dodaje całości lekkości, ale też jest dosyć realistyczny i nie wypada karykaturalnie. Bardzo też podobała mi się kreska, jaką jest on narysowany. Sporo koloru, dbałość o szczegóły i brak przesady bardzo przypadły mi do gustu. Jeden z bohaterów zajmuje się rysunkiem i w pewnym momencie szkicuje portret innej bohaterki. Mamy zatem rysunek rysunkowej postaci – i jest on piękny. Ode mnie ogromna polecajka! Komiks trafia do mojej listy ulubieńców tego roku i bardzo się cieszę, że udało mi się go przeczytać. I to w Zaduszki właśnie!