Pamiętam czas, kiedy powieść Marzeny Sowy pojawiła się na rynku polskim, pamiętam wywiady i zachwyty nad tym, że oto polska autorka przybliża Francuzom absurdy PRL-u. Być może, na tamtym rynku taka forma się sprawdza i taki sposób opowiadania o komunie jest wystarczający. Być może niepotrzebnie usiłowano przeszczepić te historie na polski rynek, ja czułam niedosyt, a miejscami zażenowanie. Historie nie są w żaden sposób powiązane, każdy rozdział to osobne wspomnienie. Brakowało mi tła, szczegółów, a wreszcie - jakiejś osi, głównego wątku, który łączyłby przygody bohaterki.
Można się pogubić w przeskokach między wydarzeniami, nie można niestety pogłębić wiedzy. To całkowicie subiektywna i bardzo niedojrzała retrospekcja o dzieciństwie w czasach PRL-u, jestem też przekonana, że wszyscy, którzy pamiętają tamten okres, byliby w stanie w podobny sposób o nim opowiedzieć. Ta historia niczego nie wnosi ani niczego nie uczy, ot, luźno powiązane anegdotki. I nawet warstwa graficzna nie jest w stanie wybronić tej książki, szkoda.

Pamiętam czas, kiedy powieść Marzeny Sowy pojawiła się na rynku polskim, pamiętam wywiady i zachwyty nad tym, że oto polska autorka przybliża Francuzom absurdy PRL-u. Być może, na tamtym rynku taka forma się sprawdza i taki sposób opowiadania o komunie jest wystarczający. Być może niepotrzebnie usiłowano przeszczepić te historie na polski rynek, ja czułam niedosyt, a...

Świat absurdów i paradoksów widziany oczami dziecka. Bardzo interesująca lektura, bo główna bohaterka dorasta, a wraz z nią dojrzewają jej przemyślenia i cała narracja (opowieść o śwince morskiej to pyszny trunek dla takich emocjonalnych wampirów jak ja :P). Niby jest to zbiór niepowiązanych ze sobą epizodów z życia tytułowej Marzi, a jednak wszystko wydaje się bardzo spójne - czuć, że za wszystkim stoi jakiś głębszy zamysł. I o ile taka "Totalnie nie nostalgia" wydała mi się komiksem o wszystkim i o niczym, tak "Marzi" to dla mnie komiks o wszystkim, ale jednocześnie o czymś. Dla wielbicieli obyczajówek pozycja obowiązkowa. Poluję na tom drugi.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Świat absurdów i paradoksów widziany oczami dziecka. Bardzo interesująca lektura, bo główna bohaterka dorasta, a wraz z nią dojrzewają jej przemyślenia i cała narracja (opowieść o śwince morskiej to pyszny trunek dla takich emocjonalnych wampirów jak ja :P). Niby jest to zbiór niepowiązanych ze sobą epizodów z życia tytułowej Marzi, a jednak wszystko wydaje się bardzo...

Późny PRL widziany oczyma dziecka. Scenarzystka opisuje tu swoje dzieciństwo spędzone w komunistycznej Polsce.

Ten tom to tak naprawdę zbiór różnych epizodów ilustrujących życie w poprzednim ustroju. Pojawiają się typowe problemy tamtych czasów jak kolejki, pustki w sklepach czy strajki. Bardzo interesujące jest jak te wszystkie zawiłości usiłuje sobie wytłumaczyć dziecko. Jest to też bardzo znajoma opowieść o dzieciństwie – utożsamiać się z nią mogą również osoby, które wychowywały się w innych czasach. Omawiane są tu relacje z dorosłymi i rówieśnikami, pierwsze własne zwierzęta czy bóle uczęszczania do przedszkola (ach, to przeklęte leżakowanie!). Część dziecięcych zabaw może z perspektywy dorosłego wydać się karygodna czy nawet bluźniercza (zabawa w papieża),ale dzieci tak na to nie patrzyły. Scenarzystka bardzo wiarygodnie oddaje dziecięcą psychikę – ani razu nie miałem poczucia, że to ktoś dorosły stara się udawać dziecko.

Jeżeli chodzi o warstwę graficzną, to komiks w dużej mierze składa się z narracji bohaterki, którą ilustrują kadry – kojarzyć się to może ze starszymi głównonurtowymi komiksami amerykańskimi czy rodzimymi „Przygodami Koziołka Matołka”. Pojawiają się również typowe komiksowe dymki, ale są one w mniejszości do ciągłego tekstu. Zapewne część osób przyzwyczajona do współczesnego sposobu opowiadania historii może się krzywić na takie rozwiązanie, ale mi ono odpowiadało – dzięki temu tworzy się klimat bajkowej krainy dzieciństwa. Rysunki Sylvaina Savoya są bardzo klimatyczne – wszyscy dorośli są rysowani realistycznie, a dzieci często mają trochę przerośnięte głowy i wielkie oczy – tak jakby należeli do dwóch różnych światów. Historię urozmaicają wizualizacje fantazji bohaterki – np. w momencie, kiedy marzy o mandarynkach, jej oczy zamieniają się w owoce.

Tom polecam zarówno osobom, które były dziećmi w czasach PRL-u, jak i tym, którzy wychowywali się później.

Późny PRL widziany oczyma dziecka. Scenarzystka opisuje tu swoje dzieciństwo spędzone w komunistycznej Polsce.

Ten tom to tak naprawdę zbiór różnych epizodów ilustrujących życie w poprzednim ustroju. Pojawiają się typowe problemy tamtych czasów jak kolejki, pustki w sklepach czy strajki. Bardzo interesujące jest jak te wszystkie zawiłości usiłuje sobie wytłumaczyć...

Marzi to jest ta seria książek/komiksów gdzie się zawsze wraca z przyjemnością. Gratka dla tych, którzy w PRL żyli jak i dla tych co się interesują tym okresem. Polecam.

Marzi to jest ta seria książek/komiksów gdzie się zawsze wraca z przyjemnością. Gratka dla tych, którzy w PRL żyli jak i dla tych co się interesują tym okresem. Polecam.

Rewelacyjny to komiks. Czytałem wspólnie (na przemian) z córką. Dla niej to wszystko, o czym jest książka, to abstrakcja, aczkolwiek dużo od nas słyszała o "tamtych" czasach. Dla mnie to było przypomnienie, jak to się jeździło w kuligu za traktorem, albo jak się stało w kolejkach, albo jak się zjeżdżało z górki na worku po nawozie wypełnionym słomą...
I tak można i można...
Dużo uroku ma ten komiks, a Marzi, dziewczynka o wielkich niebieskich oczach, to tak naprawdę każdy z nas, wychowany w latach 80-tych.

Rewelacyjny to komiks. Czytałem wspólnie (na przemian) z córką. Dla niej to wszystko, o czym jest książka, to abstrakcja, aczkolwiek dużo od nas słyszała o "tamtych" czasach. Dla mnie to było przypomnienie, jak to się jeździło w kuligu za traktorem, albo jak się stało w kolejkach, albo jak się zjeżdżało z górki na worku po nawozie wypełnionym słomą...
I tak można i...

Uwielbiam dzieła ukazujące życie Polaków w czasach PRL-u. "Marzi" jest właśnie takim komiksem. Fascynuje w nim wszystko, od rysunków Sylvain Savoia poprzez scenariusz autorstwa Marzeny Sowy, która postanowiła ukazać czytelnikom fragmenty ze swojego dzieciństwa. Niezwykle sympatyczna lektura i wciągająca lektura(choć o czasach nieszczególnie sympatycznych). I chociaż urodziłem się w 1989 r. i większość rzeczy przedstawionych w komiksie była mi najzupełniej obca, to najbardziej rozbawił mnie rozdział o nudnych świątecznych wyjazdach do rodziny na wieś. I do do takiej rodziny, która by tylko ciągle się modliła. Też przez to przechodziłem. Z perspektywy kilkuletniego dziecka jest to zgroza i nuda do potęgi.

Uwielbiam dzieła ukazujące życie Polaków w czasach PRL-u. "Marzi" jest właśnie takim komiksem. Fascynuje w nim wszystko, od rysunków Sylvain Savoia poprzez scenariusz autorstwa Marzeny Sowy, która postanowiła ukazać czytelnikom fragmenty ze swojego dzieciństwa. Niezwykle sympatyczna lektura i wciągająca lektura(choć o czasach nieszczególnie sympatycznych). I chociaż...

Sentymentalnie mi się zrobiło podczas lektury...A książkę kupiłam dziecku ( lat 7) żeby lepiej odpowiedzieć na pytanie "Mamo, a jak to było jak byłaś mała?".

Sentymentalnie mi się zrobiło podczas lektury...A książkę kupiłam dziecku ( lat 7) żeby lepiej odpowiedzieć na pytanie "Mamo, a jak to było jak byłaś mała?".

Bardzo inteligentny komiks,czekam na dalsze części.
Tan komiks bardzo mnie zmienił jako córkę, i jako wnuczkę, dowiedziałam się jak dzieciom żyło się kiedyś a jak teraz. Widzę teraz ogromną różnicę, nauczyłam się doceniać to co mam.

Bardzo inteligentny komiks,czekam na dalsze części.
Tan komiks bardzo mnie zmienił jako córkę, i jako wnuczkę, dowiedziałam się jak dzieciom żyło się kiedyś a jak teraz. Widzę teraz ogromną różnicę, nauczyłam się doceniać to co mam.

Super książka czytałam ją 8 razy

Super książka czytałam ją 8 razy

Komiks ten opowiada o trudnym i wręcz karykaturalnym dziecięctwie typowego polskiego dziecka w okresie PRL. Obraz do bólu szczery, do bólu prawdziwy i przede wszystkim smutny. Zamiast cukierków - pasta do zębów z Ameryki, wszędzie dorośli, którzy z politowaniem patrzą na twoje zabawy, szarobure ubrania, jabłka, które zimą są strasznie pomarszczone. Te małe detale składają się na pełen obraz tego, czym był komunizm dla zwykłych ludzi i nic tak dobrze nie oddaje jego atmosfery jak wspomnienia dziecka.

Komiks ten opowiada o trudnym i wręcz karykaturalnym dziecięctwie typowego polskiego dziecka w okresie PRL. Obraz do bólu szczery, do bólu prawdziwy i przede wszystkim smutny. Zamiast cukierków - pasta do zębów z Ameryki, wszędzie dorośli, którzy z politowaniem patrzą na twoje zabawy, szarobure ubrania, jabłka, które zimą są strasznie pomarszczone. Te małe detale składają...