Pamiętam, że czytałam tą książkę w gimnazjum i byłam nią zachwycona, wszystko mi w niej odpowiadało. Ponury, melancholijny nastrój. Gdybym pisała opinię w wieku 14 lat byłaby 10/10.

Teraz mam 25 lat, zapamiętałam tą książkę zupełnie inaczej, wróciłam do niej i niestety nie jest już dla mnie tak rewelacyjna jak te 11 lat temu.
Po 10 rozdziale chciałam się poddać, bardzo męczący narrator pierwszplanowy, ale udało się dotrwać do zakończenia, które było do przewidzenia po pierwszych stronach książki.
Klimat jest ponury, opisy szczegółowe, ale mimo tego że książka ma tylko 317, miałam wrażenie, że ciągnie się w nieskończone.

Może jest to dobra propozycja dla nastolatków.

Pamiętam, że czytałam tą książkę w gimnazjum i byłam nią zachwycona, wszystko mi w niej odpowiadało. Ponury, melancholijny nastrój. Gdybym pisała opinię w wieku 14 lat byłaby 10/10.

Teraz mam 25 lat, zapamiętałam tą książkę zupełnie inaczej, wróciłam do niej i niestety nie jest już dla mnie tak rewelacyjna jak te 11 lat temu.
Po 10 rozdziale chciałam się poddać, bardzo...

Sięgnęłam po tę książkę z neutralnym podejściem. Zwykła okładka, zwykły opis, zwykła czcionka, zwykła książka. Nie spodziewałam się jednak tego, co za sobą niosła. Nie jestem fanką prowadzenia książki przez narratora pierwszoosobowego, natomiast w tej książce fabułą została poprowadzona doskonale i w zasadzie dzięki temu, że narrator był pierwszoosobowy, mogło się poczuć z nim większą więź i najzwyczajniej w świecie go zrozumieć. Myślę że to właśnie ten sposób poprowadzenia całej fabuły znacząco ma wpływ na moją ocenę. Klimat - niepowtarzalny, dokładne opisy, dzięki którym mogło się poczuć jakby było się tam, gdzie obecnie odgrywa się akcja. To jest moja pierwsza recenzja książki, więc nie wiem od którego końca zacząć, ale moim zdaniem, świetna książka dla starszej młodzieży wzwyż. Bardzo płynnie mi się ją czytało i wręcz zarywałam nocki żeby dowiedzieć się co się dalej wydarzy. Po tym poznaje się dobrą książkę. Dziękuję za uwagę. Wasza ulubiona influencenka.

Sięgnęłam po tę książkę z neutralnym podejściem. Zwykła okładka, zwykły opis, zwykła czcionka, zwykła książka. Nie spodziewałam się jednak tego, co za sobą niosła. Nie jestem fanką prowadzenia książki przez narratora pierwszoosobowego, natomiast w tej książce fabułą została poprowadzona doskonale i w zasadzie dzięki temu, że narrator był pierwszoosobowy, mogło się poczuć z...

EDIT:
Recenzja pisana w wieku 13 lat, w dość... specyficznym nastroju. Z tego co pamiętam, bardzo przypadł mi melancholiczny nastrój opowieści. Powolny, ponury... Więc 10/10 dla specyficznej grupy o konkretnym nastroju.

Książka ta nie ma zaskoczyć, ani wzruszyć, czytając ją poznajemy bohaterów ich intencję i system wartości. Cały nastrój był mroczny i odnosiłem wrażenie ciągłej nocy. Niestety ludzie i ich opinie dzielą się, na dwie strony, stąd ta słaba ocena. Ale każdemu szukającego odskoczni, polecam

EDIT:
Recenzja pisana w wieku 13 lat, w dość... specyficznym nastroju. Z tego co pamiętam, bardzo przypadł mi melancholiczny nastrój opowieści. Powolny, ponury... Więc 10/10 dla specyficznej grupy o konkretnym nastroju.

Książka ta nie ma zaskoczyć, ani wzruszyć, czytając ją poznajemy bohaterów ich intencję i system wartości. Cały nastrój był mroczny i odnosiłem wrażenie...

Jest to naprawdę taki fajny kryminał dla młodzieży.
Nie jest to nowa książka, ale wciąż aktualna. Nie ma się wrażenia, że jest to bardzo stara pozycja. Owszem, teraz książki są trochę inne, ale ta wciąż jest dobra.

Czyta się ją naprawdę szybko i jeśli lubimy takie klimaty, to naprawdę polecam.

Jest to naprawdę taki fajny kryminał dla młodzieży.
Nie jest to nowa książka, ale wciąż aktualna. Nie ma się wrażenia, że jest to bardzo stara pozycja. Owszem, teraz książki są trochę inne, ale ta wciąż jest dobra.

Czyta się ją naprawdę szybko i jeśli lubimy takie klimaty, to naprawdę polecam.

TANIEC ZE ŚMIERCIĄ

Kiedy przeczytałem „Candy” Kevina Brooksa, nie mogłem się powstrzymać, by nie sięgnąć po kolejną jego powieść. Spotkanie z twórczością brytyjskiego autora okazało się dużo bardziej niż udane, niedosyt pozostał i tak w moje ręce trafiła „Droga umarłych”. Czy spełniła oczekiwania? Powiem tak – od „Candy” okazała się słabsza, nie mniej to wciąż naprawdę dobra książka, którą czyta się z wielką przyjemnością.

Dziewiętnastoletnia Rachel pewnego wieczoru, po wyjeździe w odwiedziny do przyjaciółki, zostaje zaatakowana, zgwałcona i zabita. Policja znajduje ciało i powiadamia rodzinę, jednak najmłodszy brat zamordowanej, Ruben, nie potrzebuje informacji od żadnych służb. Jako jedyny był świadkiem całego zajścia, chociaż nie znajdował się nawet w pobliżu Rachel – potrafi bowiem czasami widzieć myśli innych, a tego tragicznego wieczoru widział to, co było w głowie siostry. Policja szuka winnego, ale chłopak doskonale wie, że nie mają na to szans – zabójcą nie był nikt żywy… Co jednak dokładnie się wydarzyło i dlaczego, tego chce się dowiedzieć starszy z braci, Cole. Chce także sprowadzić ciało Rachel do domu by móc je pogrzebać, choć policja nie zamierza go wydać dopóki trwa śledztwo. Ruben rusza za nim a ich prywatne poszukiwania zaprowadzą obu do miejsc, jakich się nie spodziewali…

„Droga umarłych” potwierdza talent pisarki Kevina i jego literacką wyobraźnię. Połączenie thrillera z horrorem i nutą fantastyki w postaci paranormalnych zdolności narratora tej powieści wyszło mu całkiem dobrze. Nie oderwał się przy tym od ziemi i od poruszanych tematów. A tematy, choć powieść należy do kategorii young adult przecież, są odważne i potrzebne. W „Candy” była to między innymi prostytucja, tutaj jest to choćby gwałt i zabójstwo – bezpieczeństwo młodych ludzi we współczesnym świecie, jeśli chcieć się w interpretacji posunąć dalej. Podanie podobnych kwestii lekkim stylem bynajmniej nie tworzy sprzeczności. Brooks nawet prostym językiem potrafi przekazać coś w sposób przejmujący i bardzo nasycony emocjami. Jego powieści natomiast nadają się doskonale nie tylko dla młodszej grupy wiekowej czytelników.

Pozostaje mi już więc jedynie polecić „Drogę…” Waszej uwadze i mieć nadzieję, że wkrótce na rynku pojawią się kolejne powieści Kevina Brooksa. Warto bowiem śledzić karierę tego autora i warto dać się porwać światom przez niego kreowanym. Światom brudnym, ale przez ten brud prawdziwym i zarazem pełnym nadziei.

Recenzja zamieszczona także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/02/16/droga-umarlych-kevin-brooks/

TANIEC ZE ŚMIERCIĄ

Kiedy przeczytałem „Candy” Kevina Brooksa, nie mogłem się powstrzymać, by nie sięgnąć po kolejną jego powieść. Spotkanie z twórczością brytyjskiego autora okazało się dużo bardziej niż udane, niedosyt pozostał i tak w moje ręce trafiła „Droga umarłych”. Czy spełniła oczekiwania? Powiem tak – od „Candy” okazała się słabsza, nie mniej to wciąż naprawdę...

Książka świetna, dopracowana w każdym calu niesamowita powieść doprowadza czytelnika do skrajnych emocji, a jednocześnie zmusza do zastanowienia się nad logiką kierującą młodymi braćmi zamordowanej dziewczyny. Czy uda im się odnaleźć winowajcę i co najważniejsze; sprowadzić ciało siostry do domu? Przekonajcie się sami...

Książka świetna, dopracowana w każdym calu niesamowita powieść doprowadza czytelnika do skrajnych emocji, a jednocześnie zmusza do zastanowienia się nad logiką kierującą młodymi braćmi zamordowanej dziewczyny. Czy uda im się odnaleźć winowajcę i co najważniejsze; sprowadzić ciało siostry do domu? Przekonajcie się sami...

No tak, moja historia z Brooks'em, zaczęła się od przeczytania Lucas'a. Książka naprawdę przeeecudowna <3. Dlatego też stwierdziłam, a co mi tam zamówię sobie jakąś jego książkę, może będzie fajna. I tak napatoczyłam się na "Drogę umarłych". Przeczytałam ją "jednym tchem". Dlaczego ja zawsze trafiam na dziwne książki?? NIby miała być z dreszczykiem, może i była, ale dreszczyk był minimini. :D Bardziej przypominała mi jakąś komedię, autentycznie śmiałam się gdy to czytałam xD, szczególnie w momencie, gdy chłopak zastanawiał się co tak śmierdzi, czy stopy jego brata (?) :""),a pod siedzeniem trup. Hahahhaahahhahaah :")
Jak ja się śmiałam. Książka jest bardzo fajna, gorąco polecam, nawet teraz czasem wracam do niektórych fragmentów. Zachęcam również do przeczytania innych książek tego autora. :)

No tak, moja historia z Brooks'em, zaczęła się od przeczytania Lucas'a. Książka naprawdę przeeecudowna <3. Dlatego też stwierdziłam, a co mi tam zamówię sobie jakąś jego książkę, może będzie fajna. I tak napatoczyłam się na "Drogę umarłych". Przeczytałam ją "jednym tchem". Dlaczego ja zawsze trafiam na dziwne książki?? NIby miała być z dreszczykiem, może i była, ale...

Ostatnio zrobił się szał na thrilery dla nastolatków, a oto kolejna propozycja dreszczowca dla młodzieży. Muszę jednak powiedzieć, że ani przez moment nie poczułam dreszczyku i nie powiało grozą. Uznałabym tą książkę raczej za lekką przygodówkę niż kryminał. Trochę zabrakło mi akcji i błyskotliwych dialogów, niemniej jednak zagadka była dość ciekawa. Trochę denerwowały mnie niektóre osoby i wątki. Muszę jednak przyznać punkty za doskonale opisane uczucia pojmanej osoby: jej emocje, przemyślenia i tragizm sytuacji praktycznie bez wyjścia. Również wspaniale autor przedstawia środowisko Cygan, narodu bez kraju, bez praw, na każdym kroku szykanowanych z powodu odmienności. "Drogę Umarłych" czytało się przyjemnie, bardzo dobrze został oddany klimat małomiasteczkowego życia. Reasumując idealna książka na krótki wakacyjny wyjazd lub długie jesienne wieczory. Polecam na odstresowanie- nie trzeba za wiele myśleć. ;)

Ostatnio zrobił się szał na thrilery dla nastolatków, a oto kolejna propozycja dreszczowca dla młodzieży. Muszę jednak powiedzieć, że ani przez moment nie poczułam dreszczyku i nie powiało grozą. Uznałabym tą książkę raczej za lekką przygodówkę niż kryminał. Trochę zabrakło mi akcji i błyskotliwych dialogów, niemniej jednak zagadka była dość ciekawa. Trochę denerwowały mnie...

Zbyt rozlazła akcja, nie polecam.

Zbyt rozlazła akcja, nie polecam.

Książka dobrze napisana i ciekawa jednak zakończenie dość oczywiste, a oczekiwałam większego plot twistu

Książka dobrze napisana i ciekawa jednak zakończenie dość oczywiste, a oczekiwałam większego plot twistu