Recenzje i inne moje teksty znajdziecie również na moim blogu:
http://ksiazkiwpajeczynie.blogspot.com/2014/01/strasznie-mi-sie-podobasz.html

Książka, którą dziś chcę Wam przybliżyć, została polecona mi jakiś czas temu przez autorkę bloga Zapiski z przypomnianych krain. Od pierwszego momentu zmartwiło mnie, że jest bardzo cienka, ale nic nie zapowiadało tego, co było w niej. Zatem posłuchajcie…

„Wunderwaffe” jest opowiadaniem rozpoczynającym antologię, którego autorem jest dobrze znany z przygód Jakuba Wędrowycza - Andrzej Pilipiuk, ale opowiadanie nie ma w sobie nawet małej dawki Jakubowej. Akcja dzieje się w upadającym podczas wojny Berlinie, Hitler pewien swojej porażki wraz z profesorami odkrywa, że nasz świat ma obok inne równoległe. W bunkrze pod Berlinem zaczyna się historia Heinza, Niemca wybrany by przenieść się w inny wymiar, w którym cywilizacja jest lepiej rozwinięta. Wszystko idzie świetnie do momentu, gdy okazuje się gdzie żołnierz dociera. W tym wymiarze Hitler jest biednym malarzem mieszkającym wraz z Hermannem Goeringiem w małym pokoiku u Żyda, a doktor Mengele jest dilerem. Moim zdaniem opowiadanie, jak każde Pilipiuka, świetne tylko szkoda, że takie krótkie.

Kolejna historia odbiega kompletnie od tego, czego spodziewałem się po autorze. „Wędrowiec” autorstwa Dariusza Domagalskiego dzieje się na jednym z księżyców Saturna – Tytanie. W opowiadaniu występują tylko trzej bohaterowie - pracownicy stacji kosmicznej, która została utworzona by stworzyć możliwość życia na tym księżycu, gdyż posiadał on atmosferę o ciśnieniu bliskiemu ziemskiej oraz znaczną ilość azotu i lodu. Opowiadanie czyta się szybko i przyjemnie, lecz nie wciąga ono tak mocno jak poprzednie.

„Strasznie mi się podobasz” jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Magdaleny Kozak i już wiem, że nie ostatnim. Co można powiedzieć o tym opowiadaniu? Od samego początku wbija w fotel i nie daje odejść na chwilę od lektury, historię połyka się jednym tchem. Wszystko dzieje się w Afganistanie, gdzie bohaterka jest na misji jako lekarz wojskowy. Czytelnik ma bardzo realny i dokładny opis, dzieki temu, że Magdalena Kozak jest z zawodu lekarzem i brała udział w VII zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego. Osobiście po spotkaniu z autorką na PolConie uważam, że wiele z tego, co opisane zostało tu, było jej prawdziwymi przygodami. Najbardziej w całej historii podobały mi się postacie – stworzone realistycznie i barwnie.

Opowiadanie Marcina Mortki „Impostorzy” jest dla mnie największym zaskoczeniem tej książki. Akcja dzieje się, jak można przypuszczać gdzieś w jednej z krain Śródziemia, gdyż we wsi Rozbeble mieszkają hobbici. Czytelnik ma w opowiadaniu to, z czym może się spotkać, na co dzień - różnice w stylu życia miedzy pokoleniami. Dorośli hobbici wolą spokojnie egzystować, liczy się dla nich tylko by w ich życiu panował spokój i harmonia, a wszystko było tak jak zawsze leniwie, za to młodzi, a dokładnie kilku z nich, którym przewodzi Lotar (główna postać opowiadania) pragną prawdziwej przygody i we wszystkim, co nowe w wiosce widzą jakiś wart ujawnienia podstęp. Gdy do wioski docierają ludzie dla młodych hobbitów rozpoczyna się kolejne śledztwo. Czym to się skończy i czy podejrzenia Lotara i paczki się sprawdzą? Sami się przekonajcie. Ja dodam, że przy opowiadaniu świetnie się bawiłem. Polecam je nie tylko tym którzy są fanami hobbitów, ale i tym którzy nie mieli jeszcze z nimi styczności.

Rafał Dębski w swojej „Konstelacji Ananke” daje czytelnikowi możliwość przenieść się do średniowiecznej Polski, a mianowicie do Lublina. Głównym bohaterem jest jeden z absolwentów Akademii Katowskiej – kat Jakub. Tym razem role się odwróciły i bohatera poznajemy w momencie, gdy leży na jednym ze stołów katowskich. Kat jednak nie traci zimnej krwi w tej sytuacji i prowadzi poważną rozmowę z jednym z Sędziów. Tym co najbardziej mi się podobało jest zamiana roli kata na ofiarę.

Historia, którą wymyślił Adam Przechrzta, jest moim zdaniem najdziwniejsza ze wszystkich tu zamieszczonych. „Miasto cieni i luster” jest opowieścią o jednej z misji, której podejmuje się Dracu. Powiem uczciwie, nie za bardzo rozumiem, o co chodziło autorowi w tym opowiadaniu, więc pozwolę sobie go nie oceniać, a zostawić to Wam.

„Strasznie mi się podobasz” jest antologią z opowiadaniami sześciu polskich fantastów. To sześć opowiadań kompletnie różnych od siebie. Wszystkie są niestety bardzo krótkie, przez co czytelnik może odczuć mały niedosyt, gdyż z tymi opowiadaniami jest jak z jedzeniem w drogich restauracjach: małe porcje, ale za to mistrzowsko podane. Sam dodam, że największy niedosyt mam po Wunderwaffe chcę więcej i mam nadzieję, że to nie ostatnie opowiadanie Andrzeja Pilipiuka z tego świata. Również historia Magdaleny Kozak sprawiła, że czym prędzej sięgnę po jej książki.

Recenzje i inne moje teksty znajdziecie również na moim blogu:
http://ksiazkiwpajeczynie.blogspot.com/2014/01/strasznie-mi-sie-podobasz.html

Książka, którą dziś chcę Wam przybliżyć, została polecona mi jakiś czas temu przez autorkę bloga Zapiski z przypomnianych krain. Od pierwszego momentu zmartwiło mnie, że jest bardzo cienka, ale nic nie zapowiadało tego, co było w...