Cokolwiek o autorze nie mówić, bajki to on umie pisać.
Szczerze powiedziawszy, dawniej kojarzył mi się z ekscentryzmem, ironicznymi ripostami i przeżartym zgnilizną moralną Portretem Doriana Graya". Ani przez myśl mi nie przeszło, że jest w nim tyle liryzmu. Fabuła większości opowiastek, nie ukrywajmy, jest dość ckliwa i niezbyt wydumana - jednak są napisane z taką delikatnością, tak czuć w nich zaangażowanie twórcy, że ciężko nie poddać się tkliwości. Mówiąc to, mam na myśli głównie dwie słynne powiastki: "Słowik i róża" oraz "Szczęśliwy książę". Poza tymi dwiema perełkami (które najbardziej zapadają w pamięć), mamy jeszcze prostą, klasyczną bajkę o "przyjaźni" młynarza i ogrodnika, która bardzo przypadła mi do gustu.
Podsumowując: można kręcić nosem na nieskomplikowane postacie, łzawość i proste morały. Jednak równie dobrze można bez szczególnego bólu przymknąć na to oko i dać się ponieść pięknemu językowi oraz silnym emocjom.

Cokolwiek o autorze nie mówić, bajki to on umie pisać.
Szczerze powiedziawszy, dawniej kojarzył mi się z ekscentryzmem, ironicznymi ripostami i przeżartym zgnilizną moralną Portretem Doriana Graya". Ani przez myśl mi nie przeszło, że jest w nim tyle liryzmu. Fabuła większości opowiastek, nie ukrywajmy, jest dość ckliwa i niezbyt wydumana - jednak są napisane z taką...