Jest to pierwsza część Jeżycjady w wykonaniu Małgorzaty Musierowicz. Główną bohaterką tej części jest Celestyna Żak- licealistka. Jej siostra, studentka jest pięknością. Celestyna uważa siebie za prosiaka. Chociaż o tym nie wie podoba się bardzo pewnemu chłopakowi z swojej klasy- Ib. Musi pomóc w nauce swojej koleżance w nauce, a to nie jest łatwe zadanie, ponieważ dała słowo profesorowi Dmuchawcowi.


Postać Celestyny bardzo mi się spodobała, chociaż jest to dopiero druga książka z Jeżycjady, którą czytam. Tak jak w tej części jak i w piątej pojawia się profesor Dmuchawiec, chociaż tu jeszcze nie jest taki miły jak w piątej części (Opium w rosole), to i tak jego postać mi się podoba. Książka dostaje oddemnie ujemne punkty za to, że pojawia się znowuż, pod pewnym względem to samo. Znowuż pojawia się zauroczenie kimś, a nie widzi się osoby która nas kocha i którą po pewnym czasie i my pokochamy. Ilustracje jak zwykle bardzo mi się podobają. Celestyna jest osobą zaradną i gospodarną, nie przeszkadza jej nawet to, że w pewnym sensie jest wykorzystywana. Sprząta, gotuje, robi to o co ją się poprosi. Nie chce nigdy nikogo zawieźć. Gdy ktoś zajmuje jej pokój, nie sprzeciwia się temu, chociaż przysparza, jej to tylko kolejnych trudności. Nie zauważa Jerzego, chłopaka, który się w niej zakochał, ponieważ nie może uwierzyć w to, a raczej boi się w to uwierzyć, że ona może być kochana.

Okładka według mnie jest idealna.

Jest to pierwsza część Jeżycjady w wykonaniu Małgorzaty Musierowicz. Główną bohaterką tej części jest Celestyna Żak- licealistka. Jej siostra, studentka jest pięknością. Celestyna uważa siebie za prosiaka. Chociaż o tym nie wie podoba się bardzo pewnemu chłopakowi z swojej klasy- Ib. Musi pomóc w nauce swojej koleżance w nauce, a to nie jest łatwe zadanie, ponieważ dała...