Szósta klepka

Rewelacyjna książka. Jeśli ktoś ma ochotę poczuć niepowtarzalny klimat PRL-u, to trafił idealnie. Mam do tej serii olbrzymi sentyment.

Rewelacyjna książka. Jeśli ktoś ma ochotę poczuć niepowtarzalny klimat PRL-u, to trafił idealnie. Mam do tej serii olbrzymi sentyment.

Pokaż mimo to

M. Musierowicz pisze książki, o których się nie zapomina - cały cykl Jeżycjady to historie, które choć zmyślone - czyta się, jakby je pisało życie.

Ostatni raz przygody rodziny Borejków i ich przyjaciół czytałam, będąc nastolatką (czyli jakiś czas temu) - mimo, iż zawsze dobrze mi się czytało wszystkie książki, nigdy nie przeczytałam całej serii. Aczkolwiek wiele razy próbowałam i żeby być na bieżąco, zawsze zaczynałam od początku. Dlatego też, zdecydowanie NAJWIĘKSZYM SENTYMENTEM obdarzam właśnie 'Szóstą klepkę'.
A gdy w ostatnim czasie, postanowiłam w końcu przeczytać całą Jeżycjadę, aż nie mogłam się doczekać lektury pierwszej części.

Miałam obawy, że zniknie cała 'magia', którą odczuwałam, czytając 'Szóstą klepkę' jako nastolatka; na szczęście - nic z tego! Warto tu zatem docenić, nieżwykły kunszt M. Musierowicz, która potrafi pisać książki 'trafiające' nie tylko w gust młodzieży, ale również dorosłych.
Dodatkowo, Cesia to bohaterka, z którą mogłaby się utożsamić większość nastolatek - choć czasy się zmieniły (i wymagania względem młodych ludzi również), to pewne problemy pozostają te same.

'Szósta klepka' jest pozycją godną uwagi - nawet jeśli nie chcesz czytać całego cyklu, przeczytaj przynajmniej tę część! :)

M. Musierowicz pisze książki, o których się nie zapomina - cały cykl Jeżycjady to historie, które choć zmyślone - czyta się, jakby je pisało życie.

Ostatni raz przygody rodziny Borejków i ich przyjaciół czytałam, będąc nastolatką (czyli jakiś czas temu) - mimo, iż zawsze dobrze mi się czytało wszystkie książki, nigdy nie przeczytałam całej serii. Aczkolwiek wiele razy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ubawilam się bardzo. Hajduk jest moją ulubioną postacią.
Dodam, że czytam już jako osoba dorosła, a mimo wszystko czyta mi się bardzo dobrze.

Ubawilam się bardzo. Hajduk jest moją ulubioną postacią.
Dodam, że czytam już jako osoba dorosła, a mimo wszystko czyta mi się bardzo dobrze.

Pokaż mimo to

Genialana, jak chyba każda książka Pani Musierowicz. Prześmieszne perypetie Cesi i jej poznańskiej rodziny.
Cudowny powrót do lat młodości :)

Genialana, jak chyba każda książka Pani Musierowicz. Prześmieszne perypetie Cesi i jej poznańskiej rodziny.
Cudowny powrót do lat młodości :)

Pokaż mimo to

Z tej książki Musierowicz to już kompletnie nic nie pamiętałam. Tylko tyle, że główna bohaterka miała na imię Cesia i że jej siostra migała się od mycia naczyń tłukąc talerze :D Jak się okazało Cesia to zdrobnienie od Celestyny, co zdecydowanie zmienia odbiór jej imienia. Profesora Dmuchawca zapamiętałam jako miłego, spokojnego staruszka, ale w pierwszej części Jeżycjady jest bardziej ironiczny. Ponieważ znowu najpierw zaczęłam od "Kłamczuchy" (akurat nie miałam przy sobie "Szóstej klepki") to mogę śmiało powiedzieć, że Hajduk i Danka są zupełnie inaczej przedstawieni w 1 niż w 2 części Jeżycjady. W tomie "Kłamczucha" są bardziej pozytywni, sympatyczniejsi, w "Szóstej klepce" zaś Hajduk jest gburowaty i irytujący a Danka jest okropnie depresyjna i również denerwująca. Na szczęści wszystko wychodzi na prostą i bohaterów tych da się lubić. Cesia kojarzy mi się trochę z Gabą Borejko - miła, sympatyczna, zawsze pomocna, dobra, przedkłada potrzeby innych ponad swoje, a dodatkowo jest okrągła, rumiana i ma jasne włosy. Książka jest bardzo pozytywna, duży nacisk jest na pomoc drugiemu człowiekowi i to mi się w niej podoba. Pokazuje także, że można liczyć na rodzinę. Dzisiaj mało które dziecko rozmawia ze swoimi rodzicami o problemach sercowych, nie informuje ich nawet, że wychodzi na randkę, a szkoda, bo rodzice czasami naprawdę potrafią pomóc, doradzić.

Z tej książki Musierowicz to już kompletnie nic nie pamiętałam. Tylko tyle, że główna bohaterka miała na imię Cesia i że jej siostra migała się od mycia naczyń tłukąc talerze :D Jak się okazało Cesia to zdrobnienie od Celestyny, co zdecydowanie zmienia odbiór jej imienia. Profesora Dmuchawca zapamiętałam jako miłego, spokojnego staruszka, ale w pierwszej części Jeżycjady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Szósta klepka" Małgorzaty Musierowicz otwiera cykl powieści młodzieżowej - Jeżycojada. Akcja toczy się w jednej z dzielnic Poznania - Jeżyce w 1975 roku. Książka o akceptacji samego siebie, napisana z humorem w klimacie PRLu, z niepowtarzalną, ciepłą rodzinną atmosfera. Bohaterką jest Celestyna, Cesia, Cielęcina Żak, ucząca się w liceum ogólnokształcącym i mieszkająca w domu z wieżyczką. Wychowuje się w wielopokoleniowej rodzinie Żaków, na którą składa się dziadek, tata inżynier, mama rzeźbiarka, siostra Julia, ciocia i sześcioletni Bobcio. Wszyscy bohaterowie posiadają swoje zalety i wady. Historie przedstawione są aktualne, z poczuciem humoru, ponadczasowe. Ukazane są relacje międzyludzie z trafną obserwacją świata.
To pozycja, po którą warto sięgnąć bez względu na wiek. Należy pamiętać, iż Małgorzata Musierowicz to polska pisarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych i ilustratorka swoich książek.

"Szósta klepka" Małgorzaty Musierowicz otwiera cykl powieści młodzieżowej - Jeżycojada. Akcja toczy się w jednej z dzielnic Poznania - Jeżyce w 1975 roku. Książka o akceptacji samego siebie, napisana z humorem w klimacie PRLu, z niepowtarzalną, ciepłą rodzinną atmosfera. Bohaterką jest Celestyna, Cesia, Cielęcina Żak, ucząca się w liceum ogólnokształcącym i mieszkająca w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powiem to samo, co Agnieszka. Od pierwszej "mojej" książki pani MM minęło dziesiąt lat, i przywiązanie wciąż narasta. Też kocham tych bohaterów i zarażam tą miłością innych. Też chciałbym, by więcej było takich książek, ciepłych śmiesznych i wciągających. Z drugiej strony, popatrzmy, jak bardzo zdezaktualizował się świat z książek MM, a przynajmniej jego aspekty. To sprawia, że dzisiejszy czytelnik niekoniecznie się w tym świecie odnajduje, zwłaszcza ten nastoletni.

Powiem to samo, co Agnieszka. Od pierwszej "mojej" książki pani MM minęło dziesiąt lat, i przywiązanie wciąż narasta. Też kocham tych bohaterów i zarażam tą miłością innych. Też chciałbym, by więcej było takich książek, ciepłych śmiesznych i wciągających. Z drugiej strony, popatrzmy, jak bardzo zdezaktualizował się świat z książek MM, a przynajmniej jego aspekty. To...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych lektur szkolnych.

Jedna z moich ulubionych lektur szkolnych.

Pokaż mimo to

domowa,ciepła cudna

domowa,ciepła cudna

Pokaż mimo to

Książka swobodna w czytaniu, lekka i przyjemna. Kilka zabawnych scen, ale poza tym, nic nadzwyczajnego. Nie porwała mnie.

Książka swobodna w czytaniu, lekka i przyjemna. Kilka zabawnych scen, ale poza tym, nic nadzwyczajnego. Nie porwała mnie.

Pokaż mimo to