Tę książkę skończyłam czytać jakoś 2 dni temu. Po "Jeziorze" to druga książka autora, którą przeczytałam. "Jezioro" zrobiło na mnie dobre wrażenie, "Głos" niestety tylko średnie. A nastawiałam się na klimatyczny kryminał, bo warunki ku temu miał autor świetne, bo akcja rozgrywa się w okolicach świąt Bożego Narodzenia w hotelu, no i w Islandii. Jeszcze odległej niż Skandynawia i tajemniczo. Jednak moim zdaniem ten potencjał w pewnym stopniu został zmarnowany i to na co najbardziej liczyłam nie pojawiło się, mało tego klimatu odczułam, niestety. Sam opis fabuły też mnie zaciekawił, myślałam po prostu, że będzie to prosta sprawa kryminalna, ale ciekawa, klimatyczna jak np u Nessera. Nic z tych rzeczy moim zdaniem. Morderstwo portiera nie prowadzi tu też do ciekawej akcji kryminalnej, za dużo jest życia prywatnego komisarza, dialogi dla mnie czasem trącą sztucznością, zwłaszcza na początku, gdzie miałam wrażenie, że policjant dziwnie przesłuchuje pracowników hotelu, niezbyt profesjonalnie. Takie miałam odczucia. Ciężko wtedy mi się czytało książkę. Potem dochodzi wątek obyczajowy i dowiadujemy się jakie było dzieciństwo portiera, ale żeby do tego dojść, to sporo książki mija. Jakieś ostatnie 100 stron książki są dopiero ciekawe naprawdę moim zdaniem i wtedy i ciekawe pod względem obyczajowym, bo dowiadujemy się interesujących faktów.

Elementy układanki wtedy dość ciekawie łączą się w całość i gdyby taka była całość w miarę lub chociaż połowa książki, to pewnie dałabym ocenę wyższą 6/10 co najmniej, a może 7/10, ale jednak całość dla mnie jest średnia, dlatego nie. Same dzieciństwo portiera dobrze pokazuje za to fakt pewien problem społeczny, nadmierne oczekiwania wobec dzieci. Niemniej to pewna część książki, a jednak duża część jest moim zdaniem średnio napisana i nużąca. Sporo jest wątków gdzie komisarz rozmyśla, dla mnie za dużo melancholii, sporo melancholii jest u skandynawskich pisarzy, ale tu jeszcze więcej i komisarz dla mnie nie jest też jakąś ciekawą postacią, co nadałoby pewnie smaczkowi książce. Są relacje jego i jego córki, ale są podobnie melancholijne, spotykają się, ale niewiele mówią, bardziej rozmyślają i jest to tak samo dosyć nużące. Potem się robi ciekawiej, ale też bez szału. Zakończenie nie jakieś zaskakujące w sumie, ale nawet ciekawe, no ale całość nie zachwyca. Kryminał średni, dopiero potem jest lepiej, warstwa obyczajowa o życiu portiera ciekawa jak pisałam, ale też bardziej pod koniec jest, klimatu dla mnie mało, dlatego ocena 5/10, średnio po prostu. Niespecjalnie polecam, na pewno o wiele bardziej zachęcam do przeczytania "Jeziora" tego samego autora, temu dałam 7/10 i bardziej polecam.

Tę książkę skończyłam czytać jakoś 2 dni temu. Po "Jeziorze" to druga książka autora, którą przeczytałam. "Jezioro" zrobiło na mnie dobre wrażenie, "Głos" niestety tylko średnie. A nastawiałam się na klimatyczny kryminał, bo warunki ku temu miał autor świetne, bo akcja rozgrywa się w okolicach świąt Bożego Narodzenia w hotelu, no i w Islandii. Jeszcze odległej niż...