W kilku słowach powiedziawszy... książka to rozczarowanie. Autor brawurowo schrzanił powieść, która miała ogromny potencjał. Postać Elżbiety Batory jest jedną z najbardziej interesujących i tajemniczych w całej historii, szczególnie, że niełatwo jest spotkać lekturę opartą na jej życiu... Autor wypełnił fabułę wątkami absolutnie niepotrzebnymi, które raziły w oczy podczas czytania: nienaturalne i nierzeczywiste wątki miłosne. Przechodząc od miłostek pobocznych (Lederer i Repaszówna)do tych najbardziej absurdalnych (zadurzenie się własnego brata w siostrze, niech i nawet to jest przybrane rodzeństwo) ciągle gubimy bohaterkę, które teoretycznie jest główną postacią! Gdy już w końcu pojawi się Batorówna, zaraz potem niknie na rzecz perypetii miłosnych zbójników (zakochujących się od pierwszego wejrzenia. Następne spotkanie grozi ślubem, jak Drozda i Priborskiej!). Za mało w powieści Batorówny, nieco więcej jej sług, którzy odznaczali się równie wielką brutalnością i bezdusznością jak grafka, najwięcej nieciekawych zbójnickich wątków.

Na plus można policzyć ciekawy wątek nieślubnej córki Batorówny, o której posiadanie faktycznie była oskarżana. Zastanawiało mnie, czy dojdzie do spotkania byłych kochanków, czyli Elżbiety i Zavodskiego i muszę przyznać, to był wątek, na który czekałam z ciekawością. Drugim motywem, którego oczekiwałam, była rozprawa sądowa sług grafki i przemówienie świadków. Zeznania były doprawdy barwne i wstrząsające, tylko pytanie brzmi: Czemu cała książka taka nie była? Prawdą jest, że pojawiały się w książce fragmenty traktujące o okrutności Elżbiety, ale stanowiły one druzgocącą mniejszość, ginęły gdzieś na kartach książki, nie wpadały w pamięć. Jednakże na tak długą lekturę dwa wątki, które naprawdę mnie zainteresowały to niewiele, by uznać książkę za lepszą niż przeciętna.

No i to zakończenie: Wszyscy się zakochali, są aż obłędnie szczęśliwi, dobro zwycięża, zło przegrywa.

Stanowczo za mało w "Pani na Czachticach" Elżbiety Batory. Dlatego nie wracałam do książki z zapartym tchem, by wiedzieć, co się dalej stanie. Niby spotykamy w powieści rozterki Elżbiety, ale są one skąpo opisane, nie przyciągają uwagi.
Wszystko jest bardzo nienaturalne. Cała powieść. Rozczarowanie, ot co.

W kilku słowach powiedziawszy... książka to rozczarowanie. Autor brawurowo schrzanił powieść, która miała ogromny potencjał. Postać Elżbiety Batory jest jedną z najbardziej interesujących i tajemniczych w całej historii, szczególnie, że niełatwo jest spotkać lekturę opartą na jej życiu... Autor wypełnił fabułę wątkami absolutnie niepotrzebnymi, które raziły w oczy podczas...