Niezwykle ciekawy "morał": spór między empirystami i transcendentalistami jest nierozwiązywalny i to dobrze, bo na tymże sporze ugruntowana ma być nasza kultura.

Niezwykle ciekawy "morał": spór między empirystami i transcendentalistami jest nierozwiązywalny i to dobrze, bo na tymże sporze ugruntowana ma być nasza kultura.

Ciężko przychodzi mi ocenienie tej pracy - rozdziały różnią się zdecydowanie jakością w zależności, której tematyki Kołakowski się chwyta.
Cała książka opiera się na przeglądzie rozwoju intelektualnego Edmunda Husserla - z początku Kołakowski zajmuje się walką filozofa z psychologizmem w logice świetnie wskazując sukcesy Husserla na tej linii, następnie przechodzimy do samego opracowania fenomenologii, gdzie nieraz ma się wrażenie, że Kołakowski mimo pracy raczej popularyzatorskiej zakłada, że czytelnik jest względnie obeznany z fenomenologią m.in. przez to, że wiele pojęć zostaje omówionych szybko lub wcale zakładając, że czytelnik już je zna, narost treści nabiera tempa, gdy zajmuje się uniwersaliami i konfrontacją ich standardowej definicji z podejściem fenomenologicznym, wtedy pojawia się masa złożonych pojęć i zdawkowych przedstawień husserlowskich koncepcji.
Cały ten natłok w konsekwencji prowadzi do tego, że dopiero niemal na samym końcu książki Kołakowski przedstawia czym jest intencjonalny akt świadomości (czyli jak mi się zdaje podstawa fenomenologii oraz ogólnie świadomości transcendentalnej - sama koncepcja redukcji transcendentalnej jest przedstawiona dużo wcześniej).

Mimo to praca znowu nabiera klarowności przy podsumowaniu husserlowskiej ewolucji czyli analizie transcendentalnego-idealizmu. Tutaj to Kołakowski zastanawia się czy konsekwencje idealistyczne były skutkiem samych założeń czy może kwestią osobowości samego autora oraz w jaki sposób owy system ma rozwiązywać pewne trudności oraz jakich nie może rozwiązać.

Ostatecznie, wnioskiem wynikającym z pracy Husserla wg Kołakowskiego jest logiczna niemożność zbudowania systemu absolutnego czy systemu obiektywnego traktując jako główny korelat podmiotowość. Wszelkie zapośredniczenie prawdy przez świadomość prowadzi logiczną konsekwencją do wniosku, że prawdy konstytuuje się wyłącznie w ramach tej podmiotowości w związku z czym prawda jak i rzeczywistość sprowadza się do idealizmu, który nie może pretendować do wykroczenia poza akty intencjonalne a więc do obiektywności.

Reasumując: praca Kołakowskiego jest nieco zbyt krótka oraz miejscami niezbyt klarowna (przynajmniej dla mniej wprawionego czytelnika Husserla jak ja) jednak przez świetną analizę jego filozofii ze współczesnego punktu widzenia oraz wyraźne wskazanie jej mocnych oraz słabych stron zasługuje ona na uwagę dla zainteresowanych fenomenologią

Ciężko przychodzi mi ocenienie tej pracy - rozdziały różnią się zdecydowanie jakością w zależności, której tematyki Kołakowski się chwyta.
Cała książka opiera się na przeglądzie rozwoju intelektualnego Edmunda Husserla - z początku Kołakowski zajmuje się walką filozofa z psychologizmem w logice świetnie wskazując sukcesy Husserla na tej linii, następnie przechodzimy do...

Meh, Kołakowski jak zawsze daje radę, ale tematyka nie była aż tak interesująca - w skrócie - Husserl probował, ale dał ciała.

Meh, Kołakowski jak zawsze daje radę, ale tematyka nie była aż tak interesująca - w skrócie - Husserl probował, ale dał ciała.