Nie czytałem jej "ciurkiem", nad każdym tekstem trzeba się odpowiednio pochylić, posmakować. Zwykle czytałem przed lekturą porannej prasy - najpierw jeden tekst z książki, potem "Tygodnik Powszechny", "Miesięcznik Znak", "Jazz Forum", okazjonalnie "Piłka Nożna".

Spokój i ciepło jakie biją z tej książki są godne naśladowania.
Ksiądz Adam do niczego nie zmusza, niczego nie każe, sugeruje jedynie myśleć, czytać i się rozwijać.

Mam szczęście że nawróciłem się dzięki księdzu Adamowi, że go spotkałem na żywo i że nadal z nami jest, pomimo wszystkich przeciwności - gdyby było więcej takich księży to może by i nie było krzyża w sejmie ale za to kościoły byłyby pełne zaś Kościół Katolicki miałby autorytet sam z siebie, nie sztucznie podbijany polityką.

Nie czytałem jej "ciurkiem", nad każdym tekstem trzeba się odpowiednio pochylić, posmakować. Zwykle czytałem przed lekturą porannej prasy - najpierw jeden tekst z książki, potem "Tygodnik Powszechny", "Miesięcznik Znak", "Jazz Forum", okazjonalnie "Piłka Nożna".

Spokój i ciepło jakie biją z tej książki są godne naśladowania.
Ksiądz Adam do niczego nie zmusza, niczego nie...

"Kiedy nic nie można zrobić, trzeba coś zrobić."
Jedno z najpiękniejszych zdań ze "Sprawdzianu z miłości", które zapamiętam.

Książka została podzielona na trzy bloki tematyczne: społeczeństwo, państwo i Kościół. Każdy z nich zawiera w sobie krótkie teksty, które ukazywały się w każdym numerze "Tygodnika Powszechnego".
Znajdziemy w nich m.in rozważania dotyczące tego, co zmieniła w nas wojna na Ukrainie, w jaką stronę zmierza Kościół jako instytucja, co nam zostało z mitu Jana Pawła II, czego możemy nauczyć się od ludzi nowej epoki.
Ksiadz Adam Boniecki bacznie przypatruje się problemom, z jakimi mierzy się Kościół, nie bagatelizuje ich i z otwartością potrafi o nich mówić. Zamieszczone teksty są krótkie, jednak czasem było to dla mnie wadą, bo z chęcią poczytałabym więcej rozważań i stawianych tez. Najmniej zainteresował mnie blok o Kościele, w którym miałam ochotę pominąć część fragmentów, ale bardzo podobały mi się teksty dotyczące państwa.
Mam wrażenie, że gdyby ten "głos rozsądku" został wysłuchany przez część społeczeństwa i hierarchów kościelnych, świat byłby piękniejszy, a ludzie, zamiast uparcie stać przy swoich przekonaniach, zionąc nienawiścią do innych, próbowaliby szukać nici porozumienia, płaszczyzny zrozumienia, a przede wszystkim dobra w drugim człowieku.

"Kiedy nic nie można zrobić, trzeba coś zrobić."
Jedno z najpiękniejszych zdań ze "Sprawdzianu z miłości", które zapamiętam.

Książka została podzielona na trzy bloki tematyczne: społeczeństwo, państwo i Kościół. Każdy z nich zawiera w sobie krótkie teksty, które ukazywały się w każdym numerze "Tygodnika Powszechnego".
Znajdziemy w nich m.in rozważania dotyczące tego, co...