Pisarka, poetka i autorka opowiadań, w tym literatury dziecięcej.
Z wykształcenia prawnik, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (2001),radca prawny. Laureatka licznych nagród i wyróżnień w konkursach poetyckich oraz prozatorskich (m.in. w konkursie im. J. Śpiewaka 2003, O Laur Opina 2004, Ikarowe Strofy 2004, Bazgroł 2013, Horyzonty Wyobraźni 2013). Debiutowała kilkoma wierszami w antologii młodej płockiej poezji "Kroki po śladach" (1997); debiutancki tom poezji "zwalniam.zwalniam" (Anagram 2004); liczne publikacje w antologiach pokonkursowych (m.in. wiersze w "Iluzja horyzontu" 2004 i "Miłość niejedno ma imię" 2005, opowiadanie w "Miłość niejedno ma imię" 2004, opowiadanie kryminalne w "Kryminalna Piła. Błąd w sztuce" 2013) i czasopismach (m.in. Cogito, Portret, Graffiti, Esensja); tłum. na język czeski (Bohema 5/2004, 5. ročnik Dny poezie w Broumově 2004). Autorka aforyzmów[4].
W 2014 r. ukazała się jej powieść pt. "Zbrodnia na boku".
Autorka prac naukowych i popularyzatorskich z prawa pracy oraz prawa ochrony środowiska.
W 2015 jej opowiadanie "Teleturniej" zostało nominowane do Nagrody Zajdla.
bardziej komedia infantylno- kryminalna niż kryminał w obcasach. Kolejna podróbka stylu Chmielewskiej. Ale to nie zarzut. Mnie potrafiła czegoś ważnego nauczyć- i to na stałe. Czego- nie powiem, ale będę pamiętał, czego i Wam życzę :)
ps.czyta się tak lekko iż myślałem że sporo schudłem podczas czytania i słuchania interpretacji Joanny Domańskiej :D
Kryminały lubię, cenię i chętnie sięgam po nowe tytuły i nowych autorów. Najbardziej przemawiają do mnie kryminały skandynawskie, chociaż zdarzają się lekkie zgrzyty również w tej kwestii. Gdy nadarzyła się okazja sięgnięcia po powieść kryminalną polskiej autorki, z którą do tej pory nie miałam okazji się zapoznać, zrobiłam to bez zastanowienia, a dodatkowo fabuła osadzona jest w świecie adwokatów (sama autorka jest radcą prawnym, więc wiarygodność gwarantowana) i podobno pełna humoru – nic tylko czytać.
Kasia, adwokat po aplikacji, ale jeszcze przed ślubowaniem pracuje w niewielkiej kancelarii prawnej. Zajmuje się dokumentacją, często zastępuje kolegów w ich sprawach, jednak jak ognia unika spraw rozwodowych, aby przedwcześnie nie zrazić się do „instytucji” małżeństwa. Współpracujący z ta kancelarią Dudek, prawnik, zostaje oskarżony i aresztowany za zamordowanie kochanka swojej byłej żony. Szkopuł w tym, że to żona była, ale jakby obecna, gdyż do sprawy rozwodowej nie doszło. Kasia postanawia przyjrzeć się tej sprawie, gdyż wiele wątków nie układa jej się w całość. Jak się okaże, przeczucie jej nie zawiedzie, a rozwiązanie zagadki będzie nader interesujące.
Dorota Dziedzic-Chojnacka, radca prawny. W wolnym czasie pisze wiersze, utwory prozatorskie, prace naukowe i popularyzatorskie z zakresu prawa. Ma w swoim dorobku wiele publikacji w antologiach i czasopismach, jest laureatką licznych nagród i wyróżnień w konkursach literackich.
Autorka stworzyła nader interesującą historię pełną intrygujących wątków światka prawniczego. To moje drugie spotkanie z książką osadzoną w kancelarii prawnej. Spodobał mi się zamysł historii. Dość ciekawy kalejdoskop bohaterów, wartka akcja, która niestety momentami zwalniała i pozostawała w lekkim zawieszeniu.
Oczywiście należałoby wspomnieć o humorze, o którym wspomina blurb na okładce. Niestety humor zarówno sytuacyjny jak i słowny jest słaby, w niektórych momentach nie na miejscu, mało śmieszny lub wręcz wcale nie śmieszny. Wiele razy powodował u mnie irytację. Możliwe, że mnie i autorkę śmieszą całkiem inne rzeczy, a może tak właśnie wygląda humor prawniczy?
Podsumowując Zbrodnia na boku to dość dobra historia obyczajowa z lekkim wątkiem kryminalnym. Pomimo wszystko szybko się czyta, dzięki lekkiemu pióru autorki. Jedyny zgrzyt występuje właśnie w kwestii poczucia humoru.