Opowiadania nominowane do Nagrody Zajdla za rok 2014

Przeczytałem zbiór nominowanych w 2015. Fragmentów powieści nie czytałem bo to bez sensu, jedynie co można jakoś ocenić to język.

Opowiadania od dołu.

Dwa opowiadania Dardy to pomyłka. Mówili, nie krytykuj jak nie czytałeś. No to przeczytałem i wyszło, że instynkt mnie nie zawiódł. Język poprawny, bez finezji z lekkimi problemami tu i tam, fabularnie smętne i nijakie, oba wydają się być mocno nacechowane emocjonalnie ale autor zrobił to nieudolnie i w efekcie pozostałem zupełnie obojętny, warstwa obyczajowa schematyczna i stereotypowa. Podsumowując, pulpa i banał.

Potem są Kańtoch, Dziedzic-Chojnacka i Krajewska. Wszystkie trzy są do siebie podobne, dobrze napisane z jakąś tam myślą ale nie są to rzeczy nijak wyjątkowe. Porządne stany średnie. Kańtoch chyba mimo wszystko wypada tu najsłabiej, raczej się nudziłem, teatralne bardziej niż realistyczne wykorzystanie konwencji zniechęcało.

I zdecydowanie najlepsza Chodorowska z Kre(jz)olką. Są ludzie, dla których za jedno „szłem” czy „szedłem”, inni znowu będą toczyć nieustające batalie o czystość języka i poprawność wypowiedzi, choć nieświadomie „włanczajom światło”. Język to twór niejednorodny, żywy, podlegający nieustannym zmianom, fluktuacjom i innym ewolucjom. Czy ktoś tego chce, czy nie. Chodorowska przygląda się współczesnym tendencjom językowym i zręcznie tudzież wiarygodnie, przewiduje przyszłe meandry językowych szlaków. Tekst oryginalny, pobudzający, zdecydowanie warty lektury.

Przeczytałem zbiór nominowanych w 2015. Fragmentów powieści nie czytałem bo to bez sensu, jedynie co można jakoś ocenić to język.

Opowiadania od dołu.

Dwa opowiadania Dardy to pomyłka. Mówili, nie krytykuj jak nie czytałeś. No to przeczytałem i wyszło, że instynkt mnie nie zawiódł. Język poprawny, bez finezji z lekkimi problemami tu i tam, fabularnie smętne i nijakie, oba...

Po kolei:
Kre(jz)olka – powstawanie nowego języka z polsko – angielskiego pidżynu i języka używanego w necie i komórkach – pomysł fajny, ale nic z niego za bardzo nie wynika. 6/10
Nika i Rowerzysta – zgrabne realizacje folklorystyczne czy quasifolklorystyczne. 4/10 i 6/10
Teleturniej – groteska z Dickowskim twistem. 7/10
Sztuka porozumienia – tematyka podobna do Kre(jz)olki, choć o porozumieniu na głębszym poziomie. Jednak Kre(jz)olka ciekawsza. 3/5
Daję życie, biorę śmierć – znów folklor. O ile w ‘Rowerzyście’ był jakiś suspens, tutaj trochę tego brak. 4/10

Ale żeby to były najlepsze opowiadania 2014 roku??

Po kolei:
Kre(jz)olka – powstawanie nowego języka z polsko – angielskiego pidżynu i języka używanego w necie i komórkach – pomysł fajny, ale nic z niego za bardzo nie wynika. 6/10
Nika i Rowerzysta – zgrabne realizacje folklorystyczne czy quasifolklorystyczne. 4/10 i 6/10
Teleturniej – groteska z Dickowskim twistem. 7/10
Sztuka porozumienia – tematyka podobna do...

Nie wygrało opowiadanie absolutnie najklawsze - "Teleturniej". Jestem tym głęboko zasmucona.

Nie wygrało opowiadanie absolutnie najklawsze - "Teleturniej". Jestem tym głęboko zasmucona.