Jedna z pierwszych książek dzieciństwa już dziś nie robi na mnie takiego wrażenia, jak wtedy kiedy byłem dzieckiem. Sięgnąłem po nią by porównać z filmem, który też był zbyt infantylny i moralizatorski. Jednocześnie podobało mi się jak zaadaptowali starą historię do nowych realiów. Mój 7 letni dzieciak w głowie ochrzanił mnie, bym nie zabierał go do kina i nie czytał mu takich dziecinnych pozycji. W sumie jestem z pokolenia "Januszy". Z filmów o tematyce psiej bardziej podobał mi się Hachiko - może teraz pora na książkę i porównanie.

Jedna z pierwszych książek dzieciństwa już dziś nie robi na mnie takiego wrażenia, jak wtedy kiedy byłem dzieckiem. Sięgnąłem po nią by porównać z filmem, który też był zbyt infantylny i moralizatorski. Jednocześnie podobało mi się jak zaadaptowali starą historię do nowych realiów. Mój 7 letni dzieciak w głowie ochrzanił mnie, bym nie zabierał go do kina i nie czytał mu...

Książka ta należała do jednej z tych książek 'wciskanych' przez rodzica w dzieciństwie, stąd pewnie jej nie przeczytałam. Do dziś. Ciekawa historia psa Lampo, jednak zostawia pewien niedosyt. Chętnie przeczytam oryginalną powieść.

Książka ta należała do jednej z tych książek 'wciskanych' przez rodzica w dzieciństwie, stąd pewnie jej nie przeczytałam. Do dziś. Ciekawa historia psa Lampo, jednak zostawia pewien niedosyt. Chętnie przeczytam oryginalną powieść.

czytając tą książkę tak się zryczałam, że mama ją schowała. Przepiękna książka

czytając tą książkę tak się zryczałam, że mama ją schowała. Przepiękna książka

Fajna, prosta książeczka, która w dzieciństwie przyprawiła mnie o coś zahaczającego o traumę. Najlepiej byłoby, gdyby nowsze wydania załączyły na końcu skróconą wersję prawdziwej historii Lampo, która wymieniałaby też w którym miejscu autor przeinaczył niektóre zdarzenia oraz gdzie je podkoloryzował.

Fajna, prosta książeczka, która w dzieciństwie przyprawiła mnie o coś zahaczającego o traumę. Najlepiej byłoby, gdyby nowsze wydania załączyły na końcu skróconą wersję prawdziwej historii Lampo, która wymieniałaby też w którym miejscu autor przeinaczył niektóre zdarzenia oraz gdzie je podkoloryzował.

Wiele ucząca o życiu, pokazująca pozytywne, wartościowe cechy i nie za długa, dzięki czemu doskonała dla dzieci, by pokazać, że wiele można nauczyć się od zwierząt.

Wiele ucząca o życiu, pokazująca pozytywne, wartościowe cechy i nie za długa, dzięki czemu doskonała dla dzieci, by pokazać, że wiele można nauczyć się od zwierząt.

Przyznam szczerze, że nie pamiętam bym czytała tę książkę w podstawówce... Oczywiście, słyszałam wcześniej o niej i dlatego, zaintrygowana historią, zapragnęłam mieć ją we własnej domowej biblioteczce i dlatego też ją kupiłam. Jest to nieskomplikowana historia, napisana prostym językiem, dostosowanym poziomem do dzieci. Sama książka zawiera sporo kolorowych ilustracji urozmaicających treść. Głównym bohaterem jest pies Lampo, który, jak tytuł sugeruje, jeździ koleją. Sam. To jest silniejsze od niego. Niewytłumaczony instynkt.
Jestem ciekawa dyskusji nauczyciela z dziećmi na temat tej lektury, bo współcześnie możemy powiedzieć, że zakończenie jest pod pewnym względem mocno kontrowersyjne.
Dodam jeszcze na koniec, że również i my, Polacy, mieliśmy swojego psa jeżdżącego koleją. Zwał się Misiek i pochodził z mojej rodzinnej miejscowości - Wołomina. I tak jak psu Lampo, postawiono mu niedawno pomnik przy stacji kolejowej.

Przyznam szczerze, że nie pamiętam bym czytała tę książkę w podstawówce... Oczywiście, słyszałam wcześniej o niej i dlatego, zaintrygowana historią, zapragnęłam mieć ją we własnej domowej biblioteczce i dlatego też ją kupiłam. Jest to nieskomplikowana historia, napisana prostym językiem, dostosowanym poziomem do dzieci. Sama książka zawiera sporo kolorowych ilustracji...

smutneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

smutneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Historia, która zdarzyła się naprawdę we Włoszech. Opowiada o młodym psie - Lampo, i o jego wielkiej przyjaźni. Najlepsza lektura jaką czytałam! Bardzo mi się podobała. CHCĘ TO PRZECZYTAĆ JESZCZE RAZ!

Historia, która zdarzyła się naprawdę we Włoszech. Opowiada o młodym psie - Lampo, i o jego wielkiej przyjaźni. Najlepsza lektura jaką czytałam! Bardzo mi się podobała. CHCĘ TO PRZECZYTAĆ JESZCZE RAZ!

Piękna, wzruszająca książka o potędze przyjaźni, lojalności i wierności. Ostatni rozdział przyprawił mnie o łzy. Cudowny, wyjątkowy bohater w postaci psa Lampo skradł moje serce. Zdecydowane 10/10.

Piękna, wzruszająca książka o potędze przyjaźni, lojalności i wierności. Ostatni rozdział przyprawił mnie o łzy. Cudowny, wyjątkowy bohater w postaci psa Lampo skradł moje serce. Zdecydowane 10/10.

#Wyzwanie LC maj 2023

"Gdy czytasz o psie masz inną opinię niż jeżeli czytasz o człowieku."

Ponownie wróciłam do książki Romana Pisarskiego "O psie, który jeździł koleją" i ponownie rozdarła na pół moje serce. Zresztą nie tylko moje. Czytałam tę historię swoim wnuczkom, bo chciały coś o piesku i przyniosły mi właśnie tę książkę, nie wiedząc jakie będzie jej zakończenie...
Ja pamiętam jeszcze jak wiele lat temu czytałam ją po raz pierwszy jako szkolną lekturę. To była jedna z moich ulubionych lektur szkolnych. Może wydać się to niektórym dziwne, lecz ja nie broniłam się nigdy przed czytaniem lektur, robiłam to nawet z dużym wyprzedzeniem, nazywano mnie molem książkowym i... tak mi zostało...
To opowieść inspirowana prawdziwą historią psa o imieniu Lampo. Ten niesamowity kundel przygarnięty przez zawiadowcę stacji potrafił podróżować sam pociągiem i zawsze wiedział jak wrócić do swojego pana. Pies był bardzo przywiązany do swojego pana i jak większość tych czworonogów wierny i lojalny. Nawet po wielu latach opowieść jest ciągle na czasie i zupełnie się nie zestarzała (w przeciwieństwie np. do mnie),nadal potrafi wzruszać i na długo zapaść w pamięci. Jednocześnie prosta, piękna i mądra, ale także bardzo smutna i nieco dołująca, skłaniająca do refleksji. Ja musiałam pocieszać swoje małe słuchaczki i tłumaczyć, dlaczego tak właśnie zakończyła ta historia.

"Kundle są właśnie najmądrzejsze."

Roman Pisarek w swojej książce pokazuje nam jak wyglądają relacje między psem a jego panem a także że psy nie tylko lubią się bawić, ale są także wiernymi przyjaciółmi, którzy dla swojego pana gotowe są zrobić wszystko.
Kolorowe ilustracje są dodatkową zachętą do przeglądania tej książki, dzieciom łatwiej przyswoić wiadomości, które są ilustrowane.
Po wielokrotnej lekturze tej jednak kultowej książki dla dzieci, myślę że zakończenie jednak nie należy do tych najszczęśliwszych, jest jakby trochę "niedorobione", zbyt krótkie i szybko ucięte. Lecz może tak właśnie miało być...
Mimo tego zakończenia książka warta jest przeczytania i polecam ją nie tylko dzieciom.

#Wyzwanie LC maj 2023

"Gdy czytasz o psie masz inną opinię niż jeżeli czytasz o człowieku."

Ponownie wróciłam do książki Romana Pisarskiego "O psie, który jeździł koleją" i ponownie rozdarła na pół moje serce. Zresztą nie tylko moje. Czytałam tę historię swoim wnuczkom, bo chciały coś o piesku i przyniosły mi właśnie tę książkę, nie wiedząc jakie będzie jej...