Łaska
Nominacja w plebiscycie 2016
kryminał, sensacja, thriller
400 str.
- Data wydania:
- 2016-02-24
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-01-01
- Liczba stron:
- 400
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380492363
- Seria:
- Ze Strachem
- Wydawnictwo:
- Czarne
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Tagi:
- dziecko kryminał literatura polska niebezpieczeństwo pamięć powieść kryminalna seryjny zabójca strach śledztwo trauma zabójstwo zagadka kryminalna zaginięcie
2 nagrody - Data wydania:
- 2016-02-24
- Liczba stron:
- 400
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380492363
- Seria:
- Ze Strachem
- Wydawnictwo:
- Czarne
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Tagi:
- dziecko kryminał literatura polska niebezpieczeństwo pamięć powieść kryminalna seryjny zabójca strach śledztwo trauma zabójstwo zagadka kryminalna zaginięcie
Rok 1955. W lesie odnaleziona zostaje sześcioletnia Marysia, która zaginęła tydzień wcześniej. Na odzieży i ciele ma plamy zaschniętej krwi. Jak dziewczynce udało się przetrwać? Czy ktoś jej pomógł? Co się wydarzyło? Marysia nic nie pamięta. Jej ciotka mówi, że czasem zapomnieć to łaska.
Rok 1985. Maria jest już dorosła, ale tajemnica sprzed lat nadal kładzie się cieniem na jej życiu. Kobieta pracuje jako nauczycielka w miejscowej podstawówce. Pewnego dnia jej nastoletni uczeń zamiast kartkówki oddaje jej rysunek przestawiający czworo dzieci i Kartoflanego Człowieka. Prosi ją o pomoc. Tego samego dnia zostaje znaleziony w miejskim parku powieszony na gałęzi.
Pojawiają się kolejne ofiary. Milicja rozpoczyna wyścig z czasem, aby schwytać niebezpiecznego mordercę. Tymczasem Maria prowadzi własne śledztwo. Ma przeczucie, że rozwiązanie zagadki kryje się głęboko w jej pamięci…
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Antybohaterka, niepamięć i „Dom zły”
W liceum miałam fenomenalną profesor języka polskiego (tak, tak chodziłam do szkoły w czasach kiedy do nauczycieli zwracano się właśnie w ten sposób). Była oczytaną erudytką, pełną pasji i cierpliwości, która nie zawahała się polecić szesnastoletniej uczennicy prozy Colette. Pani Profesor (nawet dziś przez gardło nie przechodzi mi słowo „polonistka”) potrafiła nawet największego lenia namówić na lekturę „Zbrodni i kary”. Ba! „Nad Niemnem” Orzeszkowej sugerowała omijać szerokim łukiem, twierdząc, że trudno o nudniejszą książkę. Przywołuję jej osobę oczywiście nie bez powodu. Powiedziała ona bowiem kiedyś jedną rzecz, która wówczas, dla dorastającej pannicy, wydała się bezmiar szokująca - trudno mnie zaskoczyć jakąś lekturą. Dawno nie czytałam czegoś z zapartym tchem. Jej słowa wróciły do mnie ostatnio z przytupem. I mnie to spotkało, i ja dziś tak mam. Im więcej czytam, tym trudniej o niespodziankę – znana prawda. Jestem doświadczoną czytelniczką i mam dość sporą świadomość powtarzalności motywów literackich. Pewno, zaraz ktoś odpowie, że kultura to rodzaj palimpsestu i trudno o ciągłe novum etc. Ale stop! Porzućmy akademickie dysputy. Zdarzają się chlubne wyjątki (choć rzadziej niż kiedyś, ale jednak!), które choć bazują, jak dla przykładu opisywany tutaj tytuł, na fabularnym schemacie gatunkowym, to ich siła tkwi chociażby w warsztacie autorski i zupełnie nowatorskim podejściu do rzeczonego schematu. Szanowni Państwo, brawami powitajmy Annę Kańtoch!
„Łaskę” eksplorowałam tak intensywnie, że wypieki na twarzy towarzyszyły mi od początku do końca książki. Czytałam ją z takim zacięciem, że w nicość odeszły rodzina i praca. Kańtoch napisała bowiem ciekawy, mroczny i intrygujący kryminał z takim literackim sznytem i zacięciem, z takim pomysłem na kontekst historyczny i kulturowy, że klękajcie narody.
Głównym bohaterem i moderatorem powieści nie jest zafunflany, rozpijaczony, buzujący testosteronem glina, ale depresyjna i rachityczna nauczycielka polskiego (przypadek?!) Maria Lenarczyk, która w dzieciństwie zaginęła w lesie na kilka dni. Nikt nie wie, co się z nią wtedy działo. Sama dziewczynka także niewiele pamięta. Trzydzieści lat później Maria wraca do rodzinnej miejscowości, żeby podjąć pracę w miejscowej szkole podstawowej i żeby zaopiekować się umierającą ciotką. Wszystko układa się dobrze i przewidywalnie do momentu, kiedy jeden z uczniów zamiast kartkówki z „Syzyfowych prac” oddaje rysunek Kartoflanego Człowieka, którego w przeszłości spotkała także kobieta. Epizod ten wywołuje lawinę strasznych i niepokojących zdarzeń, którą powstrzymać może tylko Maria.
Fabuła i zagadka „Łaski” to majstersztyk. Trudno zdefiniować mordercę (jak dobrze!), bohaterowie (czytelnicy także) prawie nieustannie zmagają się z poczuciem zagrożenia, a brutalne i bezwzględne lata 80. XX wieku koncertowo uzupełniają kryminalną rzeczywistość powieści. Nic nie jest takie, jak się wydaje. Kańtoch świetnie kreuje postaci. Chociażby wspomnieć Marię, która nijak nie przystaje do znanych literaturze superbohaterek. Jest bierna i nijaka, choć zdeterminowana. Czytając „Łaskę” można odnieść wrażenie, że serialowi bohaterowie „True Detective” nagle zawitali w świecie „Domu złego” Smarzowskiego.
Książka Anny Kańtoch to dobra, zaskakująca i długo wyczekiwana przeze mnie proza. Nie do zapomnienia.
Monika Długa
94 Popieram
Link do recenzji
1413
108
128
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 707
- 1 424
- 280
- 79
- 48
- 35
- 34
- 28
- 25
- 23
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Mimo zmęczenia nie potrafiła zasnąć, leżała więc tylko, wpatrując się w półmrok. Miała wrażenie, że taka sama ciemność spowija jej myśli, tkwi w gardle i za oczami jak zastarzały kłąb rozpac...
Rozwiń
Zobacz więcej
Większość energii pochłaniała jej walka z codziennością: wstać, kupić coś do jedzenia, zapłacić rachunek za prąd. Nie szła przez życie, tylko pełzła niczym zagrzebany pod ziemią robak. Czase...
Rozwiń
Zobacz więcej
Było w tej myśli coś kojącego - roztopić się w pustce nieistnienia, jakby nigdy się nie urodziła, jakby całe jej życie było pomyłką, którą zgon zdołał naprawić. Dlaczego nie? Jednak dzieci p...
Rozwiń
Zobacz więcej
Opinie [270]
W ostatnim czasie przeczytałem pięć powieści Pani Kańtoch. O wszystkich mam do powiedzenia dokładnie to samo. Z jednej (dobrej) strony: wspaniałe wyczucie frazy, słowa, zdania. Autorka urodziła się pisarką, cudownie operuje piórem, ma wielką wyobraźnię, rozumie człowieka, czuje się, że lubi to, co robi. Bohaterowie, dialogi, sceny – to wszystko jest na szóstkę (tę szkolną,...
więcejPonoć, jeśli na początku wytypuje się mordercę, to powieść można uznać za słabą. Tym razem tak nie było. Od początku moje podejrzenie padło na osobę, która była winna, a mimo to nie zaniechałam czytania.Słuchałam w różnych okolicznościach i w różnym humorze, a jednak stale interesowało mnie, jak ciągną się wątki,kto, z kim, dlaczego.
Pokaż mimo toAnna Kańtoch to kolejna odkryta przeze mnie świetna polska autorka. "Pokuta" to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, ale na pewno nie ostatnie, bo książka bardzo mnie zaintrygowała. Wyróżnia się oryginalną fabułą i tym, że nie jest kolejną częścią serii - powoli brakuje mi "pojedynczych" kryminałów, przy których nie trzeba się martwić, że ominęliśmy coś istotnego, bo...
więcejJestem pozytywnie zaskoczona. Już dawno nie czytałam kryminału z takim zainteresowaniem.
więcejBardzo fajny styl, taki "elegancki", ale bez wydumanych ozdobników. Rzeczowe przedstawienie wszystkich wydarzeń i bardzo dobrze nakreślone emocje i zachowanie bohaterów.
Postać Marii wiarygodna, jej depresja bardzo obrazowo przedstawiona. Również milicjanci, to ludzie z krwi i kości,...
Przeczytałam do końca, jednak ta książka jest rozczarowaniem. Motywacje mordercy są niejasne, naciągane, niewyjaśnione. Bohaterowie nie wzbudzają sympatii, a to dla mnie warunek dobrego kryminału, że choć jednego bohatera da się lubić. Postać głównej bohaterki w depresji jest za to przekonująca. Generalnie historia jest mało prawdopodobna.
Pokaż mimo toMoje pierwsze spotkanie z twórczością Ani Kańtoch i nie ostatnie. Mimo że nie jestem znawcą kryminału bo z reguły czytam fantastykę, ale Łaska wydaje się być książką dobrze budującą napięcie i czytało Mi się ją łatwo. Jest to pierwsza książka Ani pozbawiona elementów fantastyki ,ale z wywiadu na You Tube wiem że we wszystkich książkach Ani zawsze był jakiś element zagadki.
Pokaż mimo toAnna Kańtoch – polska pisarka,
więcejautorka powieści i opowiadań fantastycznych i kryminałów, znana również pod pseudonimem Anneke.
"Łaska" to jej pierwsza książka pozbawiona elementów fantastycznych.
Rok 1955 - znika sześcioletnia dziewczynka, która po tygodniu odnajduje się w lesie cała we krwi. Dziecko nic nie pamięta a ciotka małej tuszuje sprawę, bo przecież najważniejsze,...
Ach gdyby nie przewidywalne to zakończenie.. Dawno już mnie tak nie zainteresowała żadna książka, bo zaczynamy nietypowo, w końcu trochę łamiąc schematy. Jednak rozkosz literacka nie może trwać wiecznie.. Mniej więcej od połowy zaczęłam sobie powtarzać pod nosem 'żeby tylko autorka nie poszła po linii najmniejszego oporu i nie zrobiła z X mordercy.." i niestety..Zrobiła....
więcejKsiążka generalnie ok. Fabuła dobrze dostosowana do lat 80. Nie ma zbyt wartkiej akcji, ale trzyma w napięciu.
Pokaż mimo toTrochę denerwowała mnie główna bohaterka. Jak dla mnie przesadnie nieporadna.
Mimo wszystko nie żałuję, że przeczytałam.
Książka, jak poprzednie powieści kryminalne Anny Kańtoch, trzyma w napięciu od początku do końca. Styl bardzo sprawny, nie ma zbędnego "przeciągania". Pomysł na fabułę niebanalny. Wprawiony czytalnik w połowie powieści może już podjąć próbę typowania sprawców, ale autorka wprowadza zdarzenia odciągajace uwagę od mordercy. Na ostatnich stronach wszystko układa się w całość....
więcej