Jak na mój gust zbyt przeciągnięta, trochę przewidywalna i nie miałem komu kibicować (poza kibicowaniem Marii, żeby udała się do poradni zdrowia psychicznego),ale dam jeszcze szansę innym kryminałom Anny Kańtoch, jest tu jakiś potencjał

Jak na mój gust zbyt przeciągnięta, trochę przewidywalna i nie miałem komu kibicować (poza kibicowaniem Marii, żeby udała się do poradni zdrowia psychicznego),ale dam jeszcze szansę innym kryminałom Anny Kańtoch, jest tu jakiś potencjał

W końcu i mnie dopadła "Łaska" pani Kańtoch i lektura ta, umocniła moje przekonanie, że zdecydowanie lepiej odbieram kryminały tej autorki niż jej fantastykę. Widzę, że o "Łasce" napisano już sporo, więc nie będę powielać czyichś opinii. Powiem tylko tyle, że mi się bardzo podobała. Nie "trafiłam" z wytypowaniem mordercy, co świadczy też pozytywnie o kunszcie tworzenia intrygi przez autorkę.

W końcu i mnie dopadła "Łaska" pani Kańtoch i lektura ta, umocniła moje przekonanie, że zdecydowanie lepiej odbieram kryminały tej autorki niż jej fantastykę. Widzę, że o "Łasce" napisano już sporo, więc nie będę powielać czyichś opinii. Powiem tylko tyle, że mi się bardzo podobała. Nie "trafiłam" z wytypowaniem mordercy, co świadczy też pozytywnie o kunszcie tworzenia...

Po mniej więcej 1/3 już wiedziałam, kto będzie "głównym bohaterem", ale mili państwo! jak to się czyta! Jednym tchem. Bardzo dobrze napisana książka.

Po mniej więcej 1/3 już wiedziałam, kto będzie "głównym bohaterem", ale mili państwo! jak to się czyta! Jednym tchem. Bardzo dobrze napisana książka.

Fabuła rozwleczona do granic możliwości, dialogi nierealne, zerowe napięcie, postaci rozmemlane. Co za gniot...
Szok, skąd tyle pozytywnych opinii?
Omijać szerokim łukiem.

Fabuła rozwleczona do granic możliwości, dialogi nierealne, zerowe napięcie, postaci rozmemlane. Co za gniot...
Szok, skąd tyle pozytywnych opinii?
Omijać szerokim łukiem.

Trochę mi zajęło przebrnięcie przez tą powieść. Nie dlatego, że była zła, a przez ogarniającą mnie anhedonię (ale dobra, nie ma co się żalić na portalu o książkach). Ciężko mi też ją przez to ocenić. Pomysł na kartoflanego człowieka ciekawy. Bohaterowie...? No tu mam problem, bo żadna mnie nie porwała. Maria taka nijaka główna bohaterka, milicjanci też, może nawet polubiłem w pewnym momencie panią Beatę (chyba tak się nazywała ta milicjantka?). Dialogi też takie nieporywające. Może jakbym był w lepszym miejscu mentalnie, to by mi się książka spodobała, a tak to ciężko powiedzieć też, czy to książka taka nijaka, czy to tylko ja. W sumie to pewnie niepotrzebnie w takim razie wrzucam opinię, no ale jednak się uparłem, by tu katalogować wszystko co przeczytałem.

Trochę mi zajęło przebrnięcie przez tą powieść. Nie dlatego, że była zła, a przez ogarniającą mnie anhedonię (ale dobra, nie ma co się żalić na portalu o książkach). Ciężko mi też ją przez to ocenić. Pomysł na kartoflanego człowieka ciekawy. Bohaterowie...? No tu mam problem, bo żadna mnie nie porwała. Maria taka nijaka główna bohaterka, milicjanci też, może nawet polubiłem...

Bardzo dobra, wciągająca, interesująca fabuła i konstrukcja. Jedyne "ale" mam do świata przedstawionego w roku 1985. Z tego co pamiętam, telefony stacjonarne były wtedy luksusem, który przysługiwał głównie partyjniakom. U Kańtoch mają je wszyscy, i to w maleńkiej miejscowości, co trochę mija się z rzeczywistością tamtych lat. Druga sprawa to telewizory. Też stoją u wszystkich. U kogoś jest "stary" telewizor i tylko tyle wiemy. Nie wiemy, kto ma czarno-biały, a kto już kolorowy - a przecież wtedy to było takie ważne jak teraz model smartfona. Nie pasuje też bardzo uprzejme nastawienie milicjantów, swobodne dialogi, brak pokazania jakiegokolwiek, typowego dla tamtych czasów strachu przed milicją u szarego obywatela. Etat psychologa w ośrodku opiekuńczym to też wycieczka w przyszłość, bo próżno by szukać psychologów w latach 80. Trochę więcej realizmu w takich szczegółach i byłaby gwiazdka więcej.

Bardzo dobra, wciągająca, interesująca fabuła i konstrukcja. Jedyne "ale" mam do świata przedstawionego w roku 1985. Z tego co pamiętam, telefony stacjonarne były wtedy luksusem, który przysługiwał głównie partyjniakom. U Kańtoch mają je wszyscy, i to w maleńkiej miejscowości, co trochę mija się z rzeczywistością tamtych lat. Druga sprawa to telewizory. Też stoją u...

Bardzo wciągająca książka, bohaterowie ciekawi, na uwagę zasługuje akcja umiejscowiona w latach 80

Bardzo wciągająca książka, bohaterowie ciekawi, na uwagę zasługuje akcja umiejscowiona w latach 80

W ostatnim czasie przewija się przez moje ręce bardzo dużo tytułów i opowiadań Anny Kańtoch. Długo po tę Autorkę nie sięgałem, ale od czasu “Wiosny” robię to regularnie, ponieważ wiem, że za każdym razem dostanę wciągającą opowieść.

Tym razem przeczytałem “Łaskę”, czyli pierwszą powieść Autorki bez elementów fantastycznych. Mamy rok 1985. Podczas kartkówki z polskiego, Wojtek zamiast rozwiązanych zadań oddaje swojej nauczycielce, Marii, rysunek przedstawiający czwórkę dzieci i tajemniczego Kartoflanego Człowieka. Prosi Marię o pomoc, lecz ta, mając własne problemy, nie reaguje odpowiednio. Niedługo potem Wojtek popełnia samobójstwo.

Maria, zaczyna roztrząsać samobójstwo ucznia. Początkowo zostaje potraktowana przez lokalną milicję protekcjonalnie, ale gdy Paweł - jeden z chłopców, który miał być na rysunku Wojtka - zostaje brutalnie zamordowany, porucznik Bogusz - lokalny milicyjny karierowicz - rozpoczyna śledztwo, licząc na to, że będzie to jego “wielka sprawa”.

Autorka prowadzi czytelników przez skutą lodem i oprószoną śniegiem Mgielnicę, która skrywa w sobie wiele zła. Maria, która jako 6-latka zaginęła w lesie na tydzień, a później cała ubabrana krwią wróciła do domu, nagle znajduje się w centrum makabrycznych zdarzeń. Umierająca ciotka Marii zawsze jej powtarzała, że dostąpiła prawdziwej łaski, zapominając o przeżyciach z 1955 roku. Czy 30 lat później seria pozornie niepowiązanych ze sobą śmierci przełamie amnezję kobiety? I czy aby na pewno tego chce?

“Łaska” to dobry thriller kryminalny, ale - mając możliwość porównania z najnowszymi powieściami Kańtoch - nie najlepszy. Momentami postacie Marii i sierżanta Bogusza mnie irytowały, nie do końca byłem pewien czy bohaterowie popychają fabułę swoimi działaniami, czy nie ma tutaj zbyt wiele przypadków.

W ostatnim czasie przewija się przez moje ręce bardzo dużo tytułów i opowiadań Anny Kańtoch. Długo po tę Autorkę nie sięgałem, ale od czasu “Wiosny” robię to regularnie, ponieważ wiem, że za każdym razem dostanę wciągającą opowieść.

Tym razem przeczytałem “Łaskę”, czyli pierwszą powieść Autorki bez elementów fantastycznych. Mamy rok 1985. Podczas kartkówki z polskiego,...

Fajny pomysł na kryminał, ale człowiek domyśla się rozwiązania po wprowadzeniu pewnej postaci.
Dłużyło mi się czytanie tej powieści, do bohaterów się nie przywiązałem.

Fajny pomysł na kryminał, ale człowiek domyśla się rozwiązania po wprowadzeniu pewnej postaci.
Dłużyło mi się czytanie tej powieści, do bohaterów się nie przywiązałem.

Dobry kryminał z ciekawym tlem historycznym i niesztampowa "śledczą " bo samotna, depresyjna nauczycielką. Wcześnie domyśliłam się rozwiązania, ale nawet mi to nie przeszkadzało. Polecam.

Dobry kryminał z ciekawym tlem historycznym i niesztampowa "śledczą " bo samotna, depresyjna nauczycielką. Wcześnie domyśliłam się rozwiązania, ale nawet mi to nie przeszkadzało. Polecam.