Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Diabeł tkwi w szczegółach. Ale nie tylko. Rogatego możemy spotkać np. w zmurszałym pniu starej wierzby. Kogo możemy się spodziewać natomiast w wielowiekowej kniei czy od dawna nieużywanej studni? Na te i wiele innych pytań odpowie zbiór legend rodem z Podlasia”. Coś dla lokalnych patriotów i osób lubiących stare podania związane z folklorem nieco zapomnianych regionów Polski. Częściowo dostajemy tu zestaw opowieści fantastycznych, niekiedy trafia się bajka z morałem niczym u Ezopa, a po części przedstawiono historię podlaskich rzek, jezior i lasów. Sporo odwołań do trudnych czasów z przeszłości, słowiańskich naleciałości oraz wielkiego uczucia związanego z opisywanym regionem. I to chyba właśnie ten ostatni element najbardziej rzutuje na odbiór „Legend Podlasia”. Same historyjki są proste, niewymagające, z często spotykanymi motywami także w Małopolsce czy innych częściach kraju, ale jeżeli spojrzy się na książkę Tomasza Lippomana jak na całość, to aż bije od niej ciepło i przyjemna, przaśna atmosfera polskiej wsi. Wszelkiego rodzaju nimfy, driady, tajemnicze zjawiska atmosferyczne, ulotne odgłosy przyrody, magiczne knieje i groźne drzewostany tylko dodają kolorytu, sprawiając że aż chce się wyrwać z betonowej dżungli gdzieś na prowincję podążając tęsknie za minionymi czasami.