Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdopodobnie gdyby nie moja siostra, po "Sumienie" Nienackiego nigdy bym nie sięgnęła, choć poruszana w książce tematyka jest mi dość bliska. Kara śmierci zawsze będzie wzbudzać ogromne emocje i zawsze będzie przedmiotem dyskusji - jestem tego pewna. "Sumienie" opowiada o pisarzu sztuk teatralnych, który pełni rolę ławnika. Jest członkiem składu orzekającego w sprawie morderstwa dwóch starszych kobiet. Okazuje się, że sprawa ta będzie przekleństwem głównego bohatera, którym zaczną targać poważne wątpliwości co do słuszności wyroku. Uważam, że książka w bardzo dobry sposób obrazuje trudności wiążące się z orzekaniem o czyjejś winie. Uświadamiamy sobie tutaj, że wszyscy uczestniczący w procesie, inaczej widzą daną sprawę - mają inne przemyślenia co do domniemanego sprawcy, ofiary czy też inną wrażliwość. Myślę, że niektórym bardzo łatwo ocenić głównego bohatera jako osobę niedojrzałą z dziwnymi wydumanymi rozterkami, która nie wie czego chce. Ja jednak uważam, że dzięki jego rozterkom łatwiej można się z tą postacią utożsamić, a bohater książki staje się w odczuciu bardziej ludzki. Książka oddaje ducha czasów, w których została napisana, zdecydowanie. Mimo bardzo prostego, przystępnego języka jest niewątpliwie warta uwagi. Historia wciąga, a "Sumienie" czyta się bardzo szybko - książka jest krótka, ale daje do myślenia. Warto się dłużej nad nią zatrzymać, a jeśli kończy się ją czytać bez refleksji, polecam przeczytać jeszcze raz.