Spodziewałam się większej głębi, przemyśleń na temat kary śmierci, jej konsekwencji, a dostałam bohatera irytującego, który nwm czego chce i oczekuje wszystkiego i niczego zarazem. Mimo to przyjemny styl pisania co ratowało utwór.

Spodziewałam się większej głębi, przemyśleń na temat kary śmierci, jej konsekwencji, a dostałam bohatera irytującego, który nwm czego chce i oczekuje wszystkiego i niczego zarazem. Mimo to przyjemny styl pisania co ratowało utwór.

Nienackiego w jego książkach tzn. dla dorosłych trzeba czytać w całości, jedna książka to tylko element układanki, są to książki kształtujące osobowość o bardzo ciekawych życiowych wnioskach jakby podsumowaniach człowieka doświadczonego i dojrzałego.
Jego książki przeczytane za młodu mogą człowiekowi w życiu zaoszczędzić wiele niepotrzebnego cierpienia, wychowują i otwierają oczy czego czasem nie zdołają rodzice zrobić.

Nienackiego w jego książkach tzn. dla dorosłych trzeba czytać w całości, jedna książka to tylko element układanki, są to książki kształtujące osobowość o bardzo ciekawych życiowych wnioskach jakby podsumowaniach człowieka doświadczonego i dojrzałego.
Jego książki przeczytane za młodu mogą człowiekowi w życiu zaoszczędzić wiele niepotrzebnego cierpienia, wychowują i...

Bardzo dobra książka, którą świetnie się czyta. Ale w sumie przecież wszystkie książki Pana Zbyszka czyta się z daleko idącą przyjemnością. Uwielbiam tego pisarza.

Bardzo dobra książka, którą świetnie się czyta. Ale w sumie przecież wszystkie książki Pana Zbyszka czyta się z daleko idącą przyjemnością. Uwielbiam tego pisarza.

Główny bohater nie przekonał mnie do siebie. Taki typ, który chce coś zrobić, ale tak, żeby za to nie odpowiadać. A jak już zrobi, to potem boi się stanąć twarzą w twarz ze skutkami i próbuje się wycofać. Jego rozterki mnie irytowały.

Kolejne punkty odbieram za lukę w fabule. Ja wiem, że sama sprawa morderstwa była pretekstem, ale 2 razy Anna M. powiedziała, że zobaczyła oskarżonego wyglądając przez okno, żeby sprawdzić pogodę, a 2 razy, że żałuje, że wtedy właśnie szła ulicą i mijała oskarżonego. Niby finalnie rzecz bez znaczenia, ale świadczy o niestaranności autora.

Główny bohater nie przekonał mnie do siebie. Taki typ, który chce coś zrobić, ale tak, żeby za to nie odpowiadać. A jak już zrobi, to potem boi się stanąć twarzą w twarz ze skutkami i próbuje się wycofać. Jego rozterki mnie irytowały.

Kolejne punkty odbieram za lukę w fabule. Ja wiem, że sama sprawa morderstwa była pretekstem, ale 2 razy Anna M. powiedziała, że zobaczyła...

Zmęczony nieco fantastyką i historią, sięgnąłem na półkę z literaturą doby PRL-u. Zbigniewa Nienackiego pewnie wszyscy znacie, jako autora powieści z cyklu Pan Samochodzik. Ale był to utalentowany i wszechstronny pisarz, bo machnął i powieść erotyczno-obyczajową (Raz w roku w Skiroławkach),i historyczne fantasy (Ja, Dago, w drugim wydaniu pt. Dagome iudex),i powieść psychologiczną (właśnie Sumienie).
Talent nie zmienia jednak tego, że był to odrażający typ, tak na niwie politycznej, jak i w życiu prywatnym.

https://seczytam.blogspot.com/2021/06/zbigniew-nienacki-sumienie.html

Zmęczony nieco fantastyką i historią, sięgnąłem na półkę z literaturą doby PRL-u. Zbigniewa Nienackiego pewnie wszyscy znacie, jako autora powieści z cyklu Pan Samochodzik. Ale był to utalentowany i wszechstronny pisarz, bo machnął i powieść erotyczno-obyczajową (Raz w roku w Skiroławkach),i historyczne fantasy (Ja, Dago, w drugim wydaniu pt. Dagome iudex),i powieść...

Świetna Książka, każdy powinien ją przeczytać, a już na pewno każdy z wydziału sprawiedliwości. Gdyby wszyscy sędziowie orzekali mając takie rozterki jak główny bohater, to można by było żywić nadzieję, że jeszcze może być lepiej w tym kraju.

Świetna Książka, każdy powinien ją przeczytać, a już na pewno każdy z wydziału sprawiedliwości. Gdyby wszyscy sędziowie orzekali mając takie rozterki jak główny bohater, to można by było żywić nadzieję, że jeszcze może być lepiej w tym kraju.

Od początku do połowy coś mnie nie mogła zainteresować ta książka, ale potem zrobiła się ciekawa. Dają do myślenia refleksje głównego bohatera.

Od początku do połowy coś mnie nie mogła zainteresować ta książka, ale potem zrobiła się ciekawa. Dają do myślenia refleksje głównego bohatera.

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Powieść psychologiczna
2. Kara śmierci - czy nawet najwięksi zbrodniarze na nią zasługują?
3. Czy skazując mordercę na śmierć, sami nie stajemy się mordercami?
4. Kto jest lepszym ławnikiem: człowiek, którym targają uczucia i emocje czy chłodny analityk?
5. A może Labuda był niewinny?
6. Może Anna zabiła siostry Łojek?
7. Irytowała mnie nie raz głupota głównego bohatera (np. scena z jazdą na błotnistą górę, w wielką ulewę, swoim nieterenowym samochodem)
8. Zdradzi czy nie zdradzi?
9. Wszystkie drogi prowadzą do domu sióstr Łojek.
10. Książka, którą można podarować ławnikom i sędziom.

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Powieść psychologiczna
2. Kara śmierci - czy nawet najwięksi zbrodniarze na nią zasługują?
3. Czy skazując mordercę na śmierć, sami nie stajemy się mordercami?
4. Kto jest lepszym ławnikiem: człowiek, którym targają uczucia i emocje czy chłodny analityk?
5. A może Labuda był niewinny?
6. Może Anna zabiła siostry Łojek?
7....

Podczas lektury nachodziły mi skojarzenia ze "Zbrodnią i karą" - główny bohater wprawdzie nikogo nie zabił, ale - jak dowiadujemy się z pierwszych stron - wykonano karę śmierci na mordercy, w którego procesie brał udział jako ławnik. Wątpliwości bohatera współgrają z jego niezdecydowaniem w innych kwestiach. Ciągnie się to strasznie i aczkolwiek temat ciekawy, czeka się tylko na zakończenie.

Zaletą książki z dzisiejszego punktu widzenia jest mocno zapomniana już atmosfera życia w latach 50-60., którą znamy choćby z pierwszych "Samochodzików" czy "Pozwolenia na przywóz lwa".

I dwie rzeczy jeszcze:
- fani Samochodzików ucieszą się, że część akcji odbywa się w tym samym miejscu co "Wyspa Złoczyńców", jest nawet wzmianka o Aleksandrowie i jego przemytniczej historii. Oczywiście tematyka sprawia, że żaden Szumski nie byłby w stanie z "Sumienia" zrobić kolejnej części Samochodzika, jak to się stało kiedyś z "Testamentem Rycerza Jędrzeja".
- Nienacki miał dar robienia ze swoich bohaterów zgorzkniałych panów w średnim wieku, nawet jeśli nimi nie byli. Na początku wydaje się, że Piotr ma jakoś 40-50 lat, potem, choć jego wiek nigdy nie pada - jasne jest że nie może mieć więcej niż 30.

Podczas lektury nachodziły mi skojarzenia ze "Zbrodnią i karą" - główny bohater wprawdzie nikogo nie zabił, ale - jak dowiadujemy się z pierwszych stron - wykonano karę śmierci na mordercy, w którego procesie brał udział jako ławnik. Wątpliwości bohatera współgrają z jego niezdecydowaniem w innych kwestiach. Ciągnie się to strasznie i aczkolwiek temat ciekawy, czeka się...

Ta książka mną wstrząsnęła i pootwierała dawno pozamykane szuflady. Czym jest sprawiedliwość? Czy w imię prawa możemy decydować o czyimś życiu? Kara śmierci to wymierzanie sprawiedliwości, czy zemsta? Po lekturze moje sumienie zabrało się do ciężkiej pracy.

Ta książka mną wstrząsnęła i pootwierała dawno pozamykane szuflady. Czym jest sprawiedliwość? Czy w imię prawa możemy decydować o czyimś życiu? Kara śmierci to wymierzanie sprawiedliwości, czy zemsta? Po lekturze moje sumienie zabrało się do ciężkiej pracy.