Pan Samochodzik i Winnetou

Książka odróżnia się od reszty cyklu tym, że brak w niej poszukiwania zaginionych skarbów, czy wyścigu po ukryte/ skradzione dobra kultury. Tym razem autor opisuje piękno mazurskich jezior, lasów i łąk, które każdego roku padają ofiarą spragnionych wypoczynku turystów. Cóż to jednak za wypoczynek, skoro wszędzie gdzie tylko pojawiają się turyści to w ślad za nimi kroczy hałas, brud, śmieci?
Postawy niektórych bohaterów wydają się może ciut naiwne, przybrane pozy z deczka infantylne, a stosowane przez nich metody zanadto drastyczne (ucieczka od cywilizacji = zamieszkanie w domu z bali bez elektryczności, kanalizacji, czy choćby nawet butli z gazem), ale całość czyta się przyjemnie. Szczególnie jeśli ktoś jest fanem żeglarstwa, bo jeśli nie, to sporo określeń dotyczących np. ożaglowania może utrudnić odbiór.
Niestety pomimo prawie 50 lat, jakie minęły od napisania książki większość uwag odnośnie ochrony środowiska i przyrody jest cały czas aktualna. Tyle, że do ton śmieci w postaci szklanych butelek i puszek po konserwach teraz doszły niezliczone ilości plastiku. Zanieczyszczone szlaki turystyczne, ścieki w rzekach, plamy oleju na jeziorach, jazgoczący turyści- wszystko to znamy z teraźniejszości. A szkoda.

Książka odróżnia się od reszty cyklu tym, że brak w niej poszukiwania zaginionych skarbów, czy wyścigu po ukryte/ skradzione dobra kultury. Tym razem autor opisuje piękno mazurskich jezior, lasów i łąk, które każdego roku padają ofiarą spragnionych wypoczynku turystów. Cóż to jednak za wypoczynek, skoro wszędzie gdzie tylko pojawiają się turyści to w ślad za nimi kroczy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja najukochańsza książka i zdecydowanie ulubiona z serii 😍

Moja najukochańsza książka i zdecydowanie ulubiona z serii 😍

Pokaż mimo to

Klimat książek o Panu Samochodziku jest nie do powtórzenia. Wciągająca akcja, sympatyczni bohaterowie, wiele ciekawostek związanych z historią i sztuką. Rewelacja.

Klimat książek o Panu Samochodziku jest nie do powtórzenia. Wciągająca akcja, sympatyczni bohaterowie, wiele ciekawostek związanych z historią i sztuką. Rewelacja.

Pokaż mimo to

Po "Fantomasie" miałem do przeczytania jeszcze jedną książkę z przygodami Pana Samochodzika.Tym razem akcja działa się w Polsce na Mazurach,a jej tematem przewodnim była ochrona przyrody.Tytułowy Winnetou to pseudonim mazurskiego dziwaka,który to wyprowadził się z Warszawy żeby chronić przyrody w mazurskiej wiosce.Było sporo o żeglarstwie,o zagrożonych gatunkach i trochę ekologii,do tego nieskomplikowana zagadka kryminalna.Książka była co najwyżej przeciętna,dość szybko się czytało,ale nie wywołała we mnie żadnych emocji.

Po "Fantomasie" miałem do przeczytania jeszcze jedną książkę z przygodami Pana Samochodzika.Tym razem akcja działa się w Polsce na Mazurach,a jej tematem przewodnim była ochrona przyrody.Tytułowy Winnetou to pseudonim mazurskiego dziwaka,który to wyprowadził się z Warszawy żeby chronić przyrody w mazurskiej wiosce.Było sporo o żeglarstwie,o zagrożonych gatunkach i trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo, że autor dosyć topornie zarysował fabułę i stara się ta książką prowadzić działania dydaktyczne to sama przygoda jednak wciąga, a o to chyba chodzi w książce.

Mimo, że autor dosyć topornie zarysował fabułę i stara się ta książką prowadzić działania dydaktyczne to sama przygoda jednak wciąga, a o to chyba chodzi w książce.

Pokaż mimo to

Szczegółowy żargon żeglarski w książce dla dzieci? kto ma to zrozumieć i z pamiętać? Ciągłe kłótnie bohaterów i infantylna gadka indiańska. W skrócie blee.

Szczegółowy żargon żeglarski w książce dla dzieci? kto ma to zrozumieć i z pamiętać? Ciągłe kłótnie bohaterów i infantylna gadka indiańska. W skrócie blee.

Pokaż mimo to

piękne

piękne

Pokaż mimo to

To dzięki tej książce zainteresowałem się Karolem Mayem, więc poza rolą rozrywkową ma też rolę popularyzatorską.

To dzięki tej książce zainteresowałem się Karolem Mayem, więc poza rolą rozrywkową ma też rolę popularyzatorską.

Pokaż mimo to

Polecam.

Polecam.

Pokaż mimo to

Niestety, moim zdaniem jedna ze słabszych części "Pana Samochodzika". Autor we wstępie napisał, że chciał się trochę pobawić formą, sparodiować styl indiański i sam przyznał, że trochę mu nie wyszło. Sama intryga raczej dziwna i mało prawdopodobna (zły, "bogaty" ośrodek wczasowy spiskuje przeciwko biednym, indywidualnym wczasowiczom). Śmieszna jest "Milady" - jakaś podrzędna tłumaczka w MSZ, która "raz jechała mercedesem", staje się damą na miarę naszych możliwości.
W pewnym momencie opisywane są różne wydarzenia na żaglówkach, ze szczegółami technicznymi, nazwami żagli, masztów czy lin, co w pewnym momencie odebrałem jako zwykłą złośliwość autora. Jeśli to miało mnie zachęcić do żeglarstwa (a chyba chodziło o to, żebym sobie w encyklopedii poszukał, czym różni się bajdewind od foka), to się to ewidentnie nie udało. Te opisy są dla laika bardzo męczące i taka też niestety stała się cała książka. Niestety, mocno się nią rozczarowałem.

Niestety, moim zdaniem jedna ze słabszych części "Pana Samochodzika". Autor we wstępie napisał, że chciał się trochę pobawić formą, sparodiować styl indiański i sam przyznał, że trochę mu nie wyszło. Sama intryga raczej dziwna i mało prawdopodobna (zły, "bogaty" ośrodek wczasowy spiskuje przeciwko biednym, indywidualnym wczasowiczom). Śmieszna jest "Milady" - jakaś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to