Polski pieśniarz i pisarz. Nie urodził się w Warszawie (przeniósł się do niej wraz z rodzicami w wieku dwóch lat),ale dziś jest, obok Stefana Wiecheckiego „Wiecha”, zaliczany do najbardziej zasłużonych warszawiaków propagujących kulturę. Napisał trzy książki: „Boso, ale w ostrogach” (opisującą dzieciństwo i wczesną młodość autora; pierwsze wydanie: 1961),„Pięć lat kacetu” (będącą wspomnieniem Grzesiuka z pobytu w obozach w Dachau, Mauthausen i Gusen; pierwsze wydanie: 1958) oraz „Na marginesie życia” (opisującą zmaganie autora z gruźlicą; wydaną rok po jego śmierci).
Nazywany był bardem Czerniakowa. Do jego repertuaru należały takie piosenki, jak: „Czarna Mańka”, „Siekiera, motyka”, „Bujaj się Fela”, „Bal na Gnojnej” czy „Komu bije dzwon”.http://
Rozumiem ludzi dających wysokie oceny tej książce. To fajna opowieść o życiu w przedwojennej Warszawie, o środowisku młodych ludzi, których celem jest zarobić parę złotych, zabawić się, połobuzować. Wszystko w zgodzie z honorowym kodeksem, niepisanymi zasadami. To nie jest literackie arcydzieło. Raczej opowieść jaką snuje przypadkowy kompan przy barze lub zabrany autostopowicz. Miło płynie czas, a nie jest to gadka o pogodzie.
Ujmujące jest podejście do życia głównego bohatera. Ma zasady, oddanych przyjaciół, nie spuszcza z tonu nawet w obliczu zagrożenia. Zawsze ma rozwiązanie i niewątpliwie jest człowiekiem, którego zaradności i optymizm jest godzien podziwu. Całość napisana jest prostym językiem, pełnym warszawskich zwrotów co przydaje barwności. Bohater nikogo nie udaje, jest prostolinijny jak cała ta opowieść . Na tym polega jej urok i siła. Jest autentyczna. Na pewno sięgnę po kolejną część tej historii.
super ksiazka bardzo mi sie podobala bardzo szybko i przyjemnie sie czyta taki styl gawedziarski z jajem co chwile jakis zart anegdotka i tylko raz na jakis czas uderze ze w tle masowo gina ludzie pan grzesiuk ma super styl opowiadania
ksiazka co prawda na faktach ale czuc ze czesc rzeczy raczej zaslyszana a grzesiuk stawial sie w roli glownego bohatera a nie obserwatora ale jest to zrobione tak dobrze ze moze i to dodaje ksiazce ze nie czyta sie jak autobiografie ktorom jest ale przepelniona akcja ksiazke fabularna
widze po opiniach ze duzo ludzi odrzuca troche to ze grzesiuk jest hultajem jego akcje gloryfikowanie mijania sie od pracy wykorzystywania innych czy dobor materialu na numerek
wydaje mi sie ze to przez to ze opowiesc jest prowadzona tak znakomicie ze glownego bohatera nie da sie nie lubic ale jednoczesnie ciezko aprobowac jego czyny
ludzie widzom kogos kogo bardzo lubia i chca zeby byl jak najszlachetniejszym czlowiekiem ale on taki nie jest nie jest zly swoje dobro udowadnial wielokrotnie po prostu jest czlowiekiem i zyje wedlug jednej ze swoich pierwszych obserwacji w obozie
grzesiuk w swojej ksiazce mowi tez zeby nie oceniac akcji ludzi kturzy przezyli oboz i choc sie z nim nie zgadzam to trzeba to tez wziac pod uwage czynili zle rzeczy krzywdzili innych obiektywnie byli zlymi ludzmi ale nie robili tego w wygodnym fotelu pod kocykiem w ksztalcie tortili z aliekspres z cherbatkom bialom smak jasmin aloes lord nerson tylko w warunkach w ktorych nie wiedzieli czy ta akcja nie zagwarantuje im przezycia dodatkowego dnia no ale o tym opowiem osobno
ogolnie ksionzke polecam kazdemu
doslownie kazdemu jakiekolwiek zainteresowanie ktorymkolwiek tematem jest wystarczjace zeby ta ksiazka sie spodobala
chcesz literature obozowa? polecam
chcesz komedie? polecam
hcesz autobiografie? polecam
chcesz poczytac cos wiecej o grzesiuku? polecam
chcesz zaznajomic sie z jezykiem przedwojennej warszawy? duzo sie nie dowiesz ale i tak polecam bo ta ksiazka jest po prostu tego warta
polecam polecam