Świetna autobiografia. książka z serii musisz przeczytać.

Świetna autobiografia. książka z serii musisz przeczytać.

Rzecz o gatunku ludzkim

Rzecz o gatunku ludzkim

Lubię styl Grzesiuka, mimo że czasem kontrowersyjny. Książka opowiada o pobycie autora w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Jakie czasy, taka twórczość.

Lubię styl Grzesiuka, mimo że czasem kontrowersyjny. Książka opowiada o pobycie autora w hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Jakie czasy, taka twórczość.

Przeczytałem tę książkę ze trzy razy. Miała bardzo mocny wpływ na mój światopogląd, wbrew pozorom pomogła mi podchodzić do życia optymistycznie, z autoironią z szelmowskim nastawieniem odziany w nutę cwaniactwa. Autor i główny bohater pokazują, że nawet w nieludzkich warunkach można pozostać człowiekiem a autoironia w tym pomaga. Najlepsza książka z literatury obozowej jaką czytałem. Bez patosu (który niewątpliwie jest potrzebny w tym temacie ale było go bez miara w innych książkach),z gwarą warszawską, jest to połączenie survival-horroru, czarnej komedii jak i poradnika jak przeżyć, jaki mieć sposób myślenia w nieludzkich warunkach. Jednym słowem 'Klawo!'.

Przeczytałem tę książkę ze trzy razy. Miała bardzo mocny wpływ na mój światopogląd, wbrew pozorom pomogła mi podchodzić do życia optymistycznie, z autoironią z szelmowskim nastawieniem odziany w nutę cwaniactwa. Autor i główny bohater pokazują, że nawet w nieludzkich warunkach można pozostać człowiekiem a autoironia w tym pomaga. Najlepsza książka z literatury obozowej...

Czytane lata temu. Uderza w nas z siłą swej wagi (kilkaset stron)! Dla mnie kanon literatury obozowej, najlepsza książka w tym temacie i basta!

Czytane lata temu. Uderza w nas z siłą swej wagi (kilkaset stron)! Dla mnie kanon literatury obozowej, najlepsza książka w tym temacie i basta!

Prawdziwe oblicze obozów koncentracyjnych.

Prawdziwe oblicze obozów koncentracyjnych.

Śmierć jednej osoby to tragedia, śmierć tysięcy to statystyka. Z tym mamy tu do czynienia. Autor przedstawia tyle cierpienia, że w pewnym momencie zaczyna się ono zlewać. Czyta się szybko, język jest prosty i lekki, w przeciwieństwie do treści.

Śmierć jednej osoby to tragedia, śmierć tysięcy to statystyka. Z tym mamy tu do czynienia. Autor przedstawia tyle cierpienia, że w pewnym momencie zaczyna się ono zlewać. Czyta się szybko, język jest prosty i lekki, w przeciwieństwie do treści.

Złodziej, cwaniak, grajek. Bohater i antybohater w jednym, bo człowiek z krwi i kości- nie bez wad, z własnym kręgosłupem moralnym, niesamowitym szczęściem i instynktem, a do tego bezczelny, zadziorny, uczynny i prostolinijny. A to mlody chłopak, chociaż już z bogata przeszłością (o której tu akurat mało, dostajemy relacje od momentu przyjazdu do obozu). Historia opisana autentycznym, gawedziarskim wręcz językiem, z czarnym humorem, czasem z bolesna drobiazgowością, innym razem spowszednialymi ogólnikami. Jako zbiór wspomnień z wieloletniej, okrutnej traumy świetnie przedstawiony - mam tu na mysli chronologię i konstrukcję tematyczna książki, sposób narracji przez ten kontekst tez jest jak najbardziej zrozumiały. Zupełnie inna perspektywa, a jednak obraz ten sam - obóz koncentracyjny tak dobrze już znany a jednak totalnie odmienny. Wyjątkowe świadectwo.

Złodziej, cwaniak, grajek. Bohater i antybohater w jednym, bo człowiek z krwi i kości- nie bez wad, z własnym kręgosłupem moralnym, niesamowitym szczęściem i instynktem, a do tego bezczelny, zadziorny, uczynny i prostolinijny. A to mlody chłopak, chociaż już z bogata przeszłością (o której tu akurat mało, dostajemy relacje od momentu przyjazdu do obozu). Historia opisana...

Lubię historie z czasów drugiej wojny światowej. Zaraził mnie tym, mój świętej pamięci dziadek. On opowiadał z perspektywy cywila, wówczas był małym chłopcem, i nie trafił do obozu.

Stanisław Grzesiuk, po mojemu to prawdziwy twardziel. Odbył karę więzienia w trzech obozach i uszedł z życiem. Wiadomo nie od dziś, że niemiecki obóz to fabryka śmierci albo prawdziwa szkoła przetrwania, jeśli tak to można nazwać. Podoba mi się ta solidarność wśród więźniów. Autor przecież poznał tam prawdziwych przyjaciół, którzy trzymali się razem, mieli jeden cel, czyli przetrwać. Smutna ta rzeczywistość obozowa, wytrwają tylko najsilniejsi albo tacy, którzy najlepiej cwaniakują.

Treść mi się podobała, ale po mojemu za długie te rozdziały, można było dodać podrozdziały, byłoby przyjemniej w czytaniu. Nie pożeram sześciu set stron w jeden dzień.

To jest literatura, którą powinni zlecać młodzieży do czytania. Nigdy więcej wojen!

Tak w ogóle jakże przyjemnie jest czytać, że kiedyś inne narodowości współpracowały ze sobą, pomagali sobie w obozie. Bez uwagi, czy to bolszewik, czy Niemiec, a nawet Muzułmanin. Nie ważne były poglądy polityczne ani religia, ale walka o przetrwanie i cel, by zachować życie.
Dziś co? Tak wiele narodów się nienawidzi wzajem. Masakra. Także nie potrafi utrzymać pokoju, który wywalczono 79 lat temu...

Lubię historie z czasów drugiej wojny światowej. Zaraził mnie tym, mój świętej pamięci dziadek. On opowiadał z perspektywy cywila, wówczas był małym chłopcem, i nie trafił do obozu.

Stanisław Grzesiuk, po mojemu to prawdziwy twardziel. Odbył karę więzienia w trzech obozach i uszedł z życiem. Wiadomo nie od dziś, że niemiecki obóz to fabryka śmierci albo prawdziwa szkoła...

Wstrząsająca książka.Przeczytana w bardzo młodym wieku,za młodym.Wróciłem do niej po latach,i dalej człowieka to rusza.

Wstrząsająca książka.Przeczytana w bardzo młodym wieku,za młodym.Wróciłem do niej po latach,i dalej człowieka to rusza.