- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński40
José Ortega y Gasset
Rodowity madrytczyk. Absolwent Uniwersytetu Deustro (Deustuko Unibertsitatea) w Bilbao (filozofia) oraz Uniwersytetu Centralnego (La Universidad Central) w Madrycie (filozofia). Studiował także w Niemczech, co miało duży wpływ na kierunek filozoficzny, który był mu bliski. Filozofię Ortegi y Gasseta nazywano racjowitalizmem (racjonalny sposób poznania rzeczy, przy założeniu, że życie jednostkowe jest tylko fragmentem życia jako takiego). Ortega y Gasset zwalczał faszyzm. Wybrane publikacje książkowe: "La rebelión de las masas" (1929, pierwszy polski przekład: "Bunt mas i inne pisma socjologiczne", 1939),"La deshumanización del arte e ideas sobre la novela" (1925, pierwsze polskie wydanie: "Dehumanizacja sztuki i inne eseje", Czytelnik, 1980),"La idea de principio en Leibniz y la evolución de la teoría deductiva" (1947, polskie wydanie: "Ewolucja teorii dedukcyjnej. Pojęcie zasady u Leibniza", Wydawnictwo słowo/obraz, terytoria, 2004). Dwukrotnie żonaty: Rosa Spottorno y Topete (od 07.04.1910),3 dzieci: córka Soledad i 2 synów: Miguel Germán (ur. 28.05.1911) oraz José (ur. 13.11.1916); 2. Simone Klein (1949-18.10.1955, jego śmierć).http://www.ortegaygasset.edu/
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Popularne cytaty autora
Prawdą jednak jest coś przeciwnego: żyjemy w epoce, którą cechuje poczucie olbrzymich możliwości realizacji, ale która nie wie, co ma realiz...
Prawdą jednak jest coś przeciwnego: żyjemy w epoce, którą cechuje poczucie olbrzymich możliwości realizacji, ale która nie wie, co ma realizować. Panuje nad wszystkimi rzeczami, ale nie jest panią samej siebie. Czuje się zagubiona w nadmiarze własnych możliwości. Okazuje się, że współczesny świat mimo tego, iż dysponuje większą ilością środków, większą wiedzą, większymi niż kiedykolwiek przedtem możliwościami technicznymi, posuwa się naprzód w sposób najbardziej prymitywny, po prostu bezwolnie dryfując. Stąd bierze się owa dziwna dwoistość poczucia siły, a zarazem zagubienia, które zagnieździło się w duszy współczesnej.