Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Władysław Stanisław Reymont
Źródło: wikipedia
Znany jako: Stanisław Władysław RejmentZnany jako: Stanisław Władysław Rejment
63
6,8/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, horror, klasyka, kryminał, sensacja, thriller, literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, językoznawstwo, nauka o literaturze, literatura dziecięca, opowiadania, powieści dla dzieci
Urodzony: 07.05.1867Zmarły: 05.12.1925
Reymont urodził się w rodzinie organisty. Jego ojciec, Józef Rejment, człowiek oczytany, miał wykształcenie muzyczne i w tuszyńskiej parafii pełnił obowiązki organisty, a także prowadził księgi stanu cywilnego i korespondencję proboszcza z władzami rosyjskimi. Matka, Antonina z Kupczyńskich, miała talent do opowiadania. Wywodziła się ze zubożałej szlachty krakowskiej; w latach dojrzałych pisarz fakt ten często podkreślał.
Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą. W latach 1880–1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, po czym został czeladnikiem. W okresie 1884–1888 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie w latach 1888–1893 dzięki protekcji ojca znalazł zatrudnienie jako niskiej rangi funkcjonariusz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, pracując m.in. w Rogowie i Lipcach. W 1890 zmarła matka pisarza. Z twórczości literackiej utrzymywał się od 1894, kiedy przeniósł się do Warszawy, jednak swoje pierwsze wiersze pisał już w 1882. 13 lipca 1900 Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej. Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli pomogło mu zdobyć niezależność finansową. 15 lipca 1902 w Krakowie ożenił się z Aurelią Szabłowską z domu Schatzschnejder, ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku. W tym samym roku umarł jego brat Franciszek. Władysław Reymont był świadkiem wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie, po ogłoszeniu manifestu konstytucyjnego przez cara Mikołaja II, opisał m.in. w tekście Kartki z notatnika w nr 45 Tygodnika Ilustrowanego. Zbiór jego wspomnień z okresu, nazwanych Z konstytucyjnych dni. Notatki, przedrukowano następnie w 1956 r. w III tomie Dzieł wybranych, pt. Nowele. Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich. W 1920 zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni. Po otrzymaniu nagrody Nobla do końca życia zasiadał w składzie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. 1 maja 1925 przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu przy Górnośląskiej 16 w Warszawie. 6 grudnia jego zwłoki uroczyście przeniesiono z ul. Górnośląskiej do katedry św. Jana, gdzie trumna została wystawiona na widok publiczny. 9 grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych (rząd 1 miejsce 1,2,3,4,5) na Cmentarzu Stare Powązki], a jego serce wmurowano w filarze kościoła św. Krzyża. Twórczość Reymonta jest zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości. W powieściach obyczajowych zawarł elementy krytyki społecznej. Do jego najważniejszych powieści należą "Ziemia obiecana" oraz "Chłopi".
Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą. W latach 1880–1884 uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, po czym został czeladnikiem. W okresie 1884–1888 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych, następnie w latach 1888–1893 dzięki protekcji ojca znalazł zatrudnienie jako niskiej rangi funkcjonariusz Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, pracując m.in. w Rogowie i Lipcach. W 1890 zmarła matka pisarza. Z twórczości literackiej utrzymywał się od 1894, kiedy przeniósł się do Warszawy, jednak swoje pierwsze wiersze pisał już w 1882. 13 lipca 1900 Reymont uległ wypadkowi kolejowemu. Trafił do szpitala z dwoma złamanymi żebrami, jednak w raporcie lekarskim napisano, że pisarz ma 12 złamanych żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej. Notatkę szpitalną sfałszował dr Jan Roch Raum. Wysokie odszkodowanie w wysokości 38 500 rubli pomogło mu zdobyć niezależność finansową. 15 lipca 1902 w Krakowie ożenił się z Aurelią Szabłowską z domu Schatzschnejder, ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku. W tym samym roku umarł jego brat Franciszek. Władysław Reymont był świadkiem wydarzeń rewolucji 1905 roku. Swoje obserwacje ze strajku powszechnego i demonstracji w Warszawie, po ogłoszeniu manifestu konstytucyjnego przez cara Mikołaja II, opisał m.in. w tekście Kartki z notatnika w nr 45 Tygodnika Ilustrowanego. Zbiór jego wspomnień z okresu, nazwanych Z konstytucyjnych dni. Notatki, przedrukowano następnie w 1956 r. w III tomie Dzieł wybranych, pt. Nowele. Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich. W 1920 zakupił majątek w Kołaczkowie k. Wrześni. Po otrzymaniu nagrody Nobla do końca życia zasiadał w składzie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. 1 maja 1925 przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu przy Górnośląskiej 16 w Warszawie. 6 grudnia jego zwłoki uroczyście przeniesiono z ul. Górnośląskiej do katedry św. Jana, gdzie trumna została wystawiona na widok publiczny. 9 grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych (rząd 1 miejsce 1,2,3,4,5) na Cmentarzu Stare Powązki], a jego serce wmurowano w filarze kościoła św. Krzyża. Twórczość Reymonta jest zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości. W powieściach obyczajowych zawarł elementy krytyki społecznej. Do jego najważniejszych powieści należą "Ziemia obiecana" oraz "Chłopi".
6,8/10średnia ocena książek autora
21 778 przeczytało książki autora
7 812 chce przeczytać książki autora
206fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Chłopi, Część pierwsza - Jesień
Władysław Stanisław Reymont
6,5 z 18 ocen
21 czytelników 0 opinii
2022
Budzi się Łódź… Obrazy miasta w literaturze do 1939 roku. Antologia
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2020
Magazyn Histeria XX
Władysław Stanisław Reymont, Grzegorz Gajek
6,7 z 3 ocen
11 czytelników 2 opinie
2017
Zagadka jesiennej nocy
Władysław Stanisław Reymont, Stefan Grabiński
8,0 z 2 ocen
10 czytelników 0 opinii
2016
Powiązane treści
Aktualności
19
Varia
LubimyCzytać
22
Poznajcie bliżej nominowanych w kategorii Człowiek Książki i zagłosujcie w Plebiscycie!
Aktualności
Ewa Cieślik
12
Poznaj 10 filmów i seriali nominowanych w kategorii „Ekranizacja” Plebiscytu Książka Roku 2023
Aktualności
Anna Sierant
4
Książki adwentowe dla dzieci i dorosłych – te tytuły zapewnią ci 24 dni przedświątecznego czytania
W grudniu jedni z niecierpliwością czekają na same święta, inni twierdzą, że to ten czas oczekiwania lubią najbardziej. Ten radosny, przedświąteczny nastrój jeszcze bardziej...
Aktualności
Anna Sierant
6
Film o smoku, kolejny rekord „Chłopów”, ekranizacja dziecięcej klasyki i serial, o który walczą fani
W najnowszym artykule z cyklu „Najpierw książka, później film” piszemy o kilku ekranizacjach i adaptacjach. Wśród nich znajduje się film pod patronatem Lubimyczytać, produkcja o...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
1
Książki Kinga i Doerra na ekranach. Ważne zmiany w serialowej „Diunie”
Serialowa „Diuna”, będąca prequelem widowiska Denisa Villeneuve’a, jest w przygotowaniu. Projekt boryka się jednak ze sporymi problemami. Tym razem z tytułu produkcji zniknęły...
Aktualności
Anna Sierant
13
Nadchodzą premiery filmów o Auschwitz i Państwie Kościelnym, „Chłopi” biją rekordy
W najnowszym artykule z cyklu „Najpierw książka, później film” piszemy o dwóch kinowych premierach, którym patronuje Lubimyczytać, a także o premierze filmu wyróżnionego Grand Prix...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Dla mądrych jest zawsze dobry czas. A kiedyż będzie dla uczciwych? Sza, panie Trawiński, oni mają niebo, po co im dobre czasy.
48 osób to lubi
Ja nie będę robił, robił, robił! bo ja chcę żyć, żyć, żyć! Nie jestem bydlęciem pociągowym ani maszyną, jestem człowiekiem. Tylko głupiec ch...
Ja nie będę robił, robił, robił! bo ja chcę żyć, żyć, żyć! Nie jestem bydlęciem pociągowym ani maszyną, jestem człowiekiem. Tylko głupiec chce pieniędzy i dla zrobienia milionów poświęca wszystko, życie i miłość, i prawdę, i filozofię, i wszystkie skarby człowieczeństwa, a gdy się już tak nasyci, że może pluć milionami, cóż wtedy?
28 osób to lubiNie patrzcie na człowieka, jeno na jego uczynki.
27 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Chłopi Władysław Stanisław Reymont
6,7
Książka znana i.. no właśnie, jak to jest z tymi „Chłopami”? Dla mnie przez lata powieść ta kojarzyła się z trudnym językiem i rozwleczonymi opisami.. jakby ktoś nastoletniej Małgorzacie powiedział, że po trzydziestce będzie zaczytywać się w klasykach literatury i pokocha te wszystkie klimatyczne opisy, to by się po prostu roześmiała. A tak właśnie się stało. Ujrzałam w tych wszystkich starych książkach coś magicznego, co pochłania mnie bez reszty, gdy tylko zaczynam czytać jakieś starocie.
Chłopi, to niezwykła powieść przedstawiająca obraz polskiej wsi, gdzie życie toczy się w rytmie pór roku i jak to bywa w małej społeczności, rządzi się swoimi prawami. Reymont opisuje wszelkie radości i troski mieszkańców Lipiec, przeplatając je malowniczymi opisami przyrody, a wykreowane przez niego postacie dostarczają czytelnikowi cały wachlarz emocji.
To dramat w czterech aktach. Począwszy od burzliwej jesieni, w której zakończenie złamało mi serce po raz pierwszy, brnąc strudzenie przez srogą zimę i z nadzieją wyczekiwać wiosny, której koniec łamie serce po raz kolejny, by w końcu w skwerze lata zostać rozdartym emocjonalnie.
Emocje. Jest ich tu pod dostatkiem, bo każda z postaci dostarcza innych wrażeń. Obserwując relacje mieszkańców irytacja, żal i współczucie rzadko mieszały się z radością, bowiem opisywane szczęście jednych, dla drugich było solą w oku. Zagłębiając się w psychice bohaterów powieści i próbując zrozumieć ich niektóre zachowania można popaść w głęboką zadumę..
Rozpisywać się na temat fabuły i postaci nie będę, bo bez zdradzania szczegółów by się nie obyło. Jedne, co mogę zrobić, to zachęcić Was do poznania tej niesamowitej historii, która choć nie jest bez wad, bo Reymont zaliczył kilka wpadek, to naprawdę warto ją bliżej poznać, a poniższy cytat jest pięknym zwieńczeniem tej historii.
„Miłość przychodzi i odchodzi, a ziemia zostaje”.
Ziemia obiecana Władysław Stanisław Reymont
7,8
Ostatnio zapragnęłam wyleczyć się ze szkolnej ignorancji i postanowiłam zapoznać się z kilkoma istotnymi polskimi autorami. Wprawdzie Ziemia Obiecana moją lekturą nie była, jednak jako mieszkanka tej właśnie ziemi czułam się w obowiązku zgłębienia tej pozycji.
To nie była lektura łatwa. Zdecydowanie zabrakło mi pokory, kiedy szacowałam ilość czasu, który mi zajmie. I choć miałyśmy różne momenty, ostatecznie zamknęłam książkę z poczuciem, że właśnie skonsumowałam coś wyjątkowego.
Cała historia, jej wielowątkowość, mnogość postaci, zasługuje na uznanie.