Jesteśmy społecznością, która kocha książki

📚 Na przekór rozumowi Cykl Kolory Przyjaźni ✒ Katarzyna Grabowska 📓 Wydawnictwo Repilka Współpraca barterowa "Przyzwyczajenie i odpowiedzialność za podjętą kiedyś decyzję nie mogą zastąpić uczucia. Być razem, a jednak osobno.. Nie ma gorszej samotności, niż żyć z kimś w kłamstwie. Bo kłamstwem jest stwarzanie pozoru rodziny, gdy pomiędzy partnerami panuje arktyczny chłód..." ***** Książki Kasi można powiedzieć czytają się same...my tylko siedzimy bądź leżymy, a treść po prostu wpływa w nas swobodnie, by nas wzruszyć, zmusić do refleksji... Lekkie pióro sprawia też, że niestety ta wspaniała historia skończyła się zbyt szybko i znów zostawiła mnie z wielkim znakiem zapytania... ❤ Jest to drugi tom z Cyklu Kolory Przyjaźni, zaczyna się dokładnie tam, gdzie skończył się tom 1. Zastajemy Sabinę i Adriana w momencie złożenia pozwu rozwodowego przez zmęczoną i doprowadzoną do ostateczności kobietę... ❤Kinga miota się ze swoim uczuciem do Dawida, które jest zakazanym owocem i czymś, co nigdy nie powinno się zdarzyć. ❤Dawid próbuje udawać jak bardzo kocha Justynę... ❤W tym tomie o wiele bardziej rozbudowane jest tło psychologiczne bohaterów, za co ogromny plus dla Kasi! Nie mamy tu do czynienia ze złymi ludźmi, lecz pełnymi lęków, wstydu przed własną tożsamością i strachu przed tym, co powiedzą na ich decyzje inni.. Jedyną osobą, która drażni mnie niemiłosiernie jest Justyna. Pochodzi z biednej rodziny, w której jest tylko ona, matka i siostra, która skupia na sobie całą uwagę matki. Justyna czuje się gorsza, nie tylko od siostry, ale też od innych. Podchodzi do życia bardzo materialistycznie i wykorzystuje swojego chłopaka. ❤Moje ciepłe uczucia płyną do Adriana, którego nie cierpiałam w 1 części. Człowiek utkany ze sztywnych zasad, które czyniły jego życie bezpiecznym i poukładanym nagle rozsypują się wraz z odejściem żony i syna... Jesteśmy świadkami odnajdywania trudnej drogi do prawdy o samym sobie. Scena o świętach poruszyła mnie ogromnie...nawet poleciała łza... jakże wszystko stało się jasne. ❤Sabina jest dla mnie postacią, która w sumie jest bo jest. Nie mam do niej żadnych uczuć. Troszkę nie podoba mi się to, że Dawid czuł się przez jej miłość do pracy na drugim planie. Kobieta chyba również nie traktuje syna zgodnie z jego wiekiem.. ❤Kinga cierpi i to czuć. Ja cierpiałam razem z nią, mając niejednokrotnie ochotę krzyczeć, aby w końcu Dawid pozbył się tej przylepy Justyny i przestał udawać.... ❤Uwielbiam postać sąsiada Kingi, Pana Stefana. Uśmiech nie schodzi mi z ust, gdy starszy Pan wkracza na scenę. ❤Możemy też lepiej poznać matkę Justyny, i samą Justynę. ❤To jest historia, którą pokocha się całym sercem. Wspaniałe opisy Łodzi, uliczek i miejsc sprawiają, że chce się tam być. Różnica wieku pomiędzy kochankami pobudza wyobraźnię. Mnóstwo pięknych cytatów, które sobie zaznaczyłam są pełne życiowych prawd. Nie ma tu słodzenia. Jest życie. Upadki i wzloty. Poszukiwanie siebie i miłości. Walka z opinią innych i strach o bycie szykanowanym. ❤Płynęłam przez lekturę, odkrywałam sekrety bohaterów, by zrozumieć ich bardziej. Odnalazłam tutaj też cząstkę samej siebie. I wierzę, że każdy z Was również odnajdzie tu kawałek własnej historii napisanej przez życie. Polecam z całego serca. Opis wydawcy: Ciepła opowieść o kobietach okraszona odrobiną humoru. Podjęcie decyzji o rozwodzie staje się początkiem zmian w życiu Sabiny Krupy. Po kolejnej kłótni z Adrianem postanawia wyprowadzić się wraz z synem z domu. Schronienie znajdują u Kingi, którą również niedawno opuścił mąż. Obie kobiety wspierają się w tych trudnych chwilach, jednak na ich przyjaźni kładzie się cień w postaci Dawida. Ani syn Krupy, ani Kinga nie mają odwagi powiedzieć Sabinie o tym, co wydarzyło się w leśnej daczy. Starają się udawać, że między nimi do niczego nie doszło, a spędzoną wspólnie noc próbują traktować jak jednorazową przygodę. Jest to jednak o tyle trudne, że teraz mieszkają pod wspólnym dachem, co wybitnie nie sprzyja zapomnieniu, tym bardziej że cały czas, coś ich ku sobie pcha.