Okna to tak niepozorne słowo, zlepek 4 liter alfabetu. Z czym nam się kojarzą? Sprzątanie, spoglądanie, szpiegowanie…
Zabrałam się do czytania i zamarłam. 52 strony szczerej prawdy, czy byłam na to gotowa?
- NIE

To cztery opowiadania, których wspólnym mianownikiem jest tytułowe okno. Szkło, które pozwala nam zobaczyć to czego nikt inny nie widzi, a dlaczego? Bo nie dopuszczamy nikogo do siebie, albo nikt nie chce już stać przy naszym boku. Bo postępki, których się dopuszczamy nie zawsze rozświetliłyby przykładem mrok panujący w naszej duszy. Bo wiemy, że nie wszystko jest do zobaczenia, choćbyś godzinami czyścił wkład.

„𝑀𝒶𝓉𝓀𝒶”
Opowieść o Tej co najważniejsza w życiu, o Tej, bez której nie byłoby niczego i nikogo. Jest u kresu ziemskiej podróży. Spełniona kobieta, która w jednej chwili otworzyła szeroko ramiona by przywitać swoje dziecko na tym świecie, tylko po to, by zaraz przytulić je do piersi żegnając jego ojca, westchnienie…tyle właśnie potrzeba, by pokochać i znienawidzić.

„-Gdy dorosnę, ożenię się z tobą, mamo” – tak mówił i nie było innej opcji. Postanowione. Obietnice.

Która matka jest gotowa na pożegnanie z cząstką siebie? Świadomie dać odejść dziecku, któremu uchyliła nieba... Każda, która kocha! Ta zrobiła to z bólem serca, a ból postępował. Oddała mu wszystko co miała, oddała mu wszystko co chciał, a on brał, nie dając nic w zamian. Zabrał wszystko. Nadzieję, miłość, szczęście, siebie. Zabrał godność. Z ogromną wyrwą w sercu przyszło jej czekać na kres życia, które tak naprawdę skończyło się już lata temu.

„Ż𝑜𝓃𝒶”
…aż śmierć nas nie rozłączy…
Tajemnice są jak ciężki wełniany koc, który przemoknięty srogim deszczem przygniata nas do ziemi. Jedne są naszym wyborem inne przypadkiem. Aż dziw bierze jak łatwo jest takowe „nabyć”, coś usłyszeć, zobaczyć, przeżyć i nikomu tego nie opowiedzieć. Proste prawda. Tajemnice są niczym puch, lekki unoszący się na wietrze stoisz wtedy wyprostowana z uśmiechem na ustach i jesteś panem świata. Pozostajesz sam na sam z szeptem w twojej głowie. To wszystko do czasu, kiedy waga tajemnicy nie pozwala stać bez podparcia. Im dłużej próbujesz w swoich myślach ułożyć mowę z wyznaniem, tym gorzej jest wypowiedzieć choćby pierwsze słowo. Tajemnica jest formą kłamstwa, tego samego co jak kaczka nosi się na krótkich nogach.
Żona z opowiadania, to kobieta przyodziana w jedną z takich „kaczych tajemnic”. Wielka miłość, ślub w tajemnicy to nie jest przecież przepis na katastrofę. Wszystko zmienia się w chwili, kiedy w naszym powiedzeniu prawdy wyręczy nas ktoś inny. Właściwy moment na pewne wyznania nigdy nie nadchodzi.
Życie nie przyjmie statusu bajki, jeśli jego historię stanowi horror. Nigdy.
Natomiast śmierć szybciej wyciąga swą kosę po tych, którym było do niej daleko. A opcja „na żądanie” nie zawsze jest możliwa do zrealizowania.
„-Twoje oczy są takie błękitne. Jak niebo… Kocham cię i zawsze będę kochać.”

„𝒪𝓃𝑜”
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Tak mówią. Co widzę jeśli siedzę twardo na dywanie? To samo co jakbym na nim siedział lekko. Dziecięce myślenie prawda? Każdy z nas tak myślał. Większość z nas miała ciocię, która była naszym całym światem, wiedziała wszystko , a może i jeszcze więcej. Miał i Arciu taką ciocię, co prawda nie wiedziała co poradzić w sprawie pewnego ślubu, ale wiedziała dużo i co najważniejsze nie potrafiła się długo gniewać jak on coś nabroił. Takie ciocie są najlepsze. Potrafią się zająć całą grupą. Nic dziwnego, kiedy mają w sobie tyle miłości. Najlepiej tę miłość było widać, kiedy odwiedzał ją syn.
„ To chyba ktoś bardzo ważny dla ciebie, bo gdy patrzyłaś na niego, to cały czas się uśmiechałaś i tak czule gładziłaś go po ramieniu. […]. Zazdrościłem mu.”.
Ciocia jest nieprzenikniona w swej dobroci. Jej serce w dziwny i niewyjaśniony sposób potrafi się podzielić na tyle kawałków ile paluszków u rąk, i to dzielone na 10. A i jeszcze nie można zapomnieć o wąsatym synu, bo on też wyciągnie rękę po kawałek złotego serca cioci.
Bo wyjątkowe „ono” zasługuje na ciocię.
„𝐵ó𝑔”
„Czy można przestać ufać temu, co do tej pory było sensem mego życia?”.
Powołanie, jakkolwiek to brzmi, tak jak wszystko w naszym bycie ma swoich zwolenników oraz przeciwników. To wyjątkowe, które prowadzi w stronę kościoła jest dla jednej matki ciężarem. Jest wyrazem braku wdzięczności za poświęcenie jakiego się dokonała. To oznaka bezduszności. Nie tylko koń nosi klapki na oczach.
Seminarium.
Wyrzeczenie, przeznaczenie. Między tymi dwoma słowy ksiądz Adam nie może postawić znaku równości. Nie w chwili, po tym jak Bóg poddał go próbie. Czy to możliwe, że taki był właśnie Boski plan? Przecież nic nie dzieje się bez Jego wiedzy, bez zgody. Nic nie dzieje się bez Niego. Sprawcą wszystkiego jest Bóg. Bóg jest miłością.

Okna-to życie. To wyjście ewakuacyjne z labiryntu, w którym panuje bezduszna ciemność i tylko promienie światła wpadające przez okno dają nadzieję na wolność. Kiedy wczoraj skończyłam czytać opowiadania @kbgrabowska miałam już w głowie obraz zdjęcia, które miało być uzupełnieniem mojej recenzji. Cóż, to nie było to na które dziś zerkacie. To namalował dziś Bóg i zdecydowanie bardziej oddaje to co czuję. Okna są naszym parasolem rozpostartym nad naszym losem. Jedna łza jest chwilą, a deszcz naszym życiem. Dziś padał deszcz💧.

Okna to tak niepozorne słowo, zlepek 4 liter alfabetu. Z czym nam się kojarzą? Sprzątanie, spoglądanie, szpiegowanie…
Zabrałam się do czytania i zamarłam. 52 strony szczerej prawdy, czy byłam na to gotowa?
- NIE

To cztery opowiadania, których wspólnym mianownikiem jest tytułowe okno. Szkło, które pozwala nam zobaczyć to czego nikt inny nie widzi, a dlaczego? Bo nie...

Tkliwość zmienia się w ckliwość, wzruszenia stają się pensjonarską egzaltacją, to co smutne jest ledwie smętne....
Warsztat pisarski średni, tematy opowiadań wtórne i niczego nowego, odkrywczego nie znalazłam. Przy drugim opowiadaniu zaczęłam odczuwać coś w rodzaju zażenowania.
Zdaje się, że to jak z "Wojenką" Grzebałkowskiej: kto nie zetknął się wcześniej z tematem - jest zachwycony.

Tkliwość zmienia się w ckliwość, wzruszenia stają się pensjonarską egzaltacją, to co smutne jest ledwie smętne....
Warsztat pisarski średni, tematy opowiadań wtórne i niczego nowego, odkrywczego nie znalazłam. Przy drugim opowiadaniu zaczęłam odczuwać coś w rodzaju zażenowania.
Zdaje się, że to jak z "Wojenką" Grzebałkowskiej: kto nie zetknął się wcześniej z tematem -...

Taka krótka a taka pełna emocji książka.
Zaczęłam i skończyłam w autobusie. Moje oczy były pełne łez a serce z emocji biło mocno. 4 opowiadania, bardzo przejmujące, dające do myślenia.
Szkoda, że nie było ich więcej, czekam na kolejne równie przejmujące książki.

Taka krótka a taka pełna emocji książka.
Zaczęłam i skończyłam w autobusie. Moje oczy były pełne łez a serce z emocji biło mocno. 4 opowiadania, bardzo przejmujące, dające do myślenia.
Szkoda, że nie było ich więcej, czekam na kolejne równie przejmujące książki.

Krótki niepozorny zbiór czterech opowiadań, który niesamowicie mnie zaskoczył. Historie czterech osób i różnych odcieni miłości, których doświadczają.
🔸 "Matka" - miłość samotnej matki do jedynego syna. Czy jako dorosły mężczyzna będzie potrafił odwzajemnić uczucie i być wdzięczny za lata poświęceń?
🔸 "Żona" - małżeństwo, któremu sprzeciwiają się rodzice. Jaki jest powód? Jaki sekret nosi w sercu małżonka? Czy jej wybranej będzie w stanie jej wybaczyć i ponieść ewentualne konsekwencje swojego wyboru?
🔸 "Ono" - uczucia dziecka mieszkającego w domu dziecka. Ciocia, czy jej uczucia względem wychowanka mogą być szczere?
🔸 "Bóg" - ksiądz poddany ciężkiej próbie. Czy miłość do Boga będzie wystarczająca, by podołać kuszeniu losu?
Katarzyna Grabowska stworzyła esencjonalne, a zarazem bardzo emocjonalne opowiadania. Są krótkie, ale wyjątkowo dosadne. Być może, szczególnie w kluczowych momentach, można im zarzucić zbytnią emfazę, ale to właśnie ten mocny nacisk na żywiołowe zwroty akcji i silne emocje mu towarzyszące sprawiają, że o historiach tych się myśli, że zapadają głęboko w serce.
Króciutki, ale jakże sugestywny i bolesny zbiór, na przysłowiowy "raz".

Krótki niepozorny zbiór czterech opowiadań, który niesamowicie mnie zaskoczył. Historie czterech osób i różnych odcieni miłości, których doświadczają.
🔸 "Matka" - miłość samotnej matki do jedynego syna. Czy jako dorosły mężczyzna będzie potrafił odwzajemnić uczucie i być wdzięczny za lata poświęceń?
🔸 "Żona" - małżeństwo, któremu sprzeciwiają się rodzice. Jaki jest powód?...

Cztery opowiadania, cztery osoby, cztery okna. Każde bolesne, poruszające i skłaniające do przemysleń.

Odpaliłam sobie audiobooka i przepadłam od razu. Niestety tekstu jest mało, bo zaledwie 52 strony. Niestety, bo chciałoby się więcej. A może „stety”, bo emocji w nich jest wystarczająco dużo. Może każda kolejna strona, to byłoby zbyt wiele? Nie wiem.

Każda historia jest inna, ale wszystkie łączy to samo - miłość, a ta ma różne oblicza. Przeczytajcie, bo ta mała książeczka, to tak naprawdę wielka książka, która pozostanie w czytelniku na długo.

Cztery opowiadania, cztery osoby, cztery okna. Każde bolesne, poruszające i skłaniające do przemysleń.

Odpaliłam sobie audiobooka i przepadłam od razu. Niestety tekstu jest mało, bo zaledwie 52 strony. Niestety, bo chciałoby się więcej. A może „stety”, bo emocji w nich jest wystarczająco dużo. Może każda kolejna strona, to byłoby zbyt wiele? Nie wiem.

Każda historia jest...

Zbiór opowiadań składający się z zaledwie 52 stron potrafiący skionić do refleksji nad własnym życiem...nad własnymi czynami...nad tym co mówimy i robimy....nad tym jak traktujemy innych...

Opowiadania są bardzo życiowe, jakby ktoś kto mieszka obok

przechodził przez to, jakby ktoś z naszych bliskich albo my sami doświadczyli tego... Nie warto traktować ludzi z góry, nie warto unasić się honorem, bo Ty jesteś biedny a mi się ułożyło w życiu... Nie

warto okłamywać kogoś kto Cię kocha tylko dlatego,że się

boisz go stracić, jeśli kocha Cie naprawdę nic tego nie zmieni...

Każdego z nas spotykają podobne sytuacje... Bo Tytu tylko sprzątasz to nie będę Cię lepiej traktować ponieważ jestem na lepszym stanowisku a Ty jesteś nikim.....

Czasami warto się zastanowić czy nie sprawiamy komuś

przykrości naszym zachowaniem, czy postępujemy właściwie.

Każdy z Nas ma takie swoje okno...

Zbiór opowiadań składający się z zaledwie 52 stron potrafiący skionić do refleksji nad własnym życiem...nad własnymi czynami...nad tym co mówimy i robimy....nad tym jak traktujemy innych...

Opowiadania są bardzo życiowe, jakby ktoś kto mieszka obok

przechodził przez to, jakby ktoś z naszych bliskich albo my sami doświadczyli tego... Nie warto traktować ludzi z góry, nie...

Urzekła mnie okładka, to ona zdecydowała o tym, że chce przeczytać tą książkę.
Cztery opowiadania, które są tak napisane jakby były prawdziwymi historiami, a może to tylko ja tak je odbieram? Dla mnie bardzo realne, życiowe i bardzo smutne…
Książka bardzo króciutka ale bardzo treściwa, esencjonalna, wywołuje masę emocji i zostaje w głowie.
Ta książka to okno przez, które zaglądamy do świata ukazanych tu czterech bohaterów.
POLECAM!

Urzekła mnie okładka, to ona zdecydowała o tym, że chce przeczytać tą książkę.
Cztery opowiadania, które są tak napisane jakby były prawdziwymi historiami, a może to tylko ja tak je odbieram? Dla mnie bardzo realne, życiowe i bardzo smutne…
Książka bardzo króciutka ale bardzo treściwa, esencjonalna, wywołuje masę emocji i zostaje w głowie.
Ta książka to okno przez, które...

W serwisie #Ridero możecie poznać zbiór opowiadań @kbgrabowska . Liczący 52 strony tekst jest napisany w taki sposób, by czytelnik mógł na chwilę zatrzymać się i postawić na miejscu bohatera.
Mamy tutaj 4 opowiadania,które momentami łapały za serce,nieco oburzały a także powodowały uśmiech na twarzy.
🍁" Matka"
To chyba najbardziej wzruszająca opowieść o poświęceniu,samotności, opuszczeniu. Każda matka jest w stanie dla swego dziecka zrobić wszystko,ale niestety nie ma dostatecznego wpływu na to jak ono jej w przyszłości odwdzięczy się za poświęcony czas i trud.

🍁"Żona "
Będąc w związku liczy się zaufanie,szczerość oraz wsparcie. Bohaterka dopuszcza się pewnego przewinienia,które rzutuje na teraźniejszość. Anna pomimo ogromnego uczucia do Michała wybrała źle i musi z tym żyć.

🍁" Ono"
Ta historia początkowo mnie nieco zmyliła. Można ją było odebrać jako opowiadanie o dziecku. Jakie było moje zaskoczenie,kiedy w końcowym efekcie dowiedziałam się, że to nic innego jak dom dziecka.

🍁" Bóg "
Tutaj dosłownie czytałam z zapqrtym tchem. To historia księdza Adama,który zakochał się w Marysi. Pielgrzymka z pieśnią o Bogu na ustach miała zaskakujący przebieg. Mężczyzna rozdarty pomiędzy uwielbieniem Pana a miłością do kobiety. Powiem Wam,że nie lada orzech do zgryzienia miał Adam.

Każda inna,ale mają wspólny mianownik. Wzruszenie,złość, smutek a także radość czy miłość.
Po kazdym z opowiadań pozostawało wiele pytań czy ja na miejscu tych ludzi podjęłabym takie same decyzje. Człowiek ma wady,pokusy,każdy ma swoją historię.

W serwisie #Ridero możecie poznać zbiór opowiadań @kbgrabowska . Liczący 52 strony tekst jest napisany w taki sposób, by czytelnik mógł na chwilę zatrzymać się i postawić na miejscu bohatera.
Mamy tutaj 4 opowiadania,które momentami łapały za serce,nieco oburzały a także powodowały uśmiech na twarzy.
🍁" Matka"
To chyba najbardziej wzruszająca opowieść o...

Hej😁Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją opowiadań,jakże utalentowanej autorki książek Pani Katarzyny Grabowskiej(@kbgrabowska)❤️.
Tym razem zdecydowała się na napisanie króciutkich opowiadań(bo zaledwie 52 strony)pt: „Okna”. Tytułowe „Okna” są to piękne a zarazem bardzo smutne opowiadania o miłości,cierpieniu,stracie,odrzuceniu i tęsknocie. Nie będę tu wymieniała,które moim zdaniem najlepsze,ponieważ wszystkie(a jest ich 4)zbudziły we mnie tyle samo emocji. Chociaż nie,przepraszam,opowiadanie „Ono” było dla mnie bardziej emocjonalne. Czytająć aż mi się łezka w oku zakręciła🥲P.S.Dziwie się,że nikt nie chce ich wydać w formie książki😕Pozdrawiam Panią Kasię i dziękuję za przesłanie tych cudownych opowiadań😘

#czytaniemojapasja #czytambolubie #opwiadaniapelneemocji

Hej😁Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją opowiadań,jakże utalentowanej autorki książek Pani Katarzyny Grabowskiej(@kbgrabowska)❤️.
Tym razem zdecydowała się na napisanie króciutkich opowiadań(bo zaledwie 52 strony)pt: „Okna”. Tytułowe „Okna” są to piękne a zarazem bardzo smutne opowiadania o miłości,cierpieniu,stracie,odrzuceniu i tęsknocie. Nie będę tu wymieniała,które...

Emocje… Co sprawia, że je odczuwamy?

Lubicie książki, które sprawiają, że nie możecie sobie poradzić z uczuciami? Kasia Grabowska napisała bardzo króciutką książkę, która zawiera w sobie cztery króciutkie opowiadania. Pomimo tego, że liczy ona zaledwie pięćdziesiąt stron, to właśnie ta niepozorna książka sprawiła, że zostałam poharatana i stłamszona emocjonalnie.

„Nie byłam dobrą matką, nie byłam dobrą żoną. Straciłam wszystko. Może moja samotność to kara? Ale za co?

Pełna nostalgii, przemyśleń, żalu, ogromnego smutku, a przy tym niezwykle życiowa i prawdziwa… Czytając ją czułam ogromną gulę w gardle. Nie umiem nazwać tych emocji. Nie jestem w stanie opisać tego co przeżyłam czytając ją… Z pewnością nie tego się spodziewałam i po raz kolejny zostałam zaskoczona przez autorkę. Kasiu, dziękuje Ci za te niesamowite emocje❤️

Cztery historie. Każde z nich to wyciskacz łez… Nie mam pojęcia jak pisarka to zrobiła, ale rozwaliła mnie ta książka kompletnie. Płakałam przy każdym opowiadaniu i z pewnością zostaną one ze mną na bardzo długo…

Chylę czoła Kasi i gratuluje niezwykłej odwagi i determinacji. Jest to kobieta, która spełnia swoje marzenia pomimo tego, że los nie raz rzucał jej kłody pod nogi. Niezwykle zdolna i pracowita, a zarazem skromna kobieta, z ogromnym talentem i masą pomysłów… Myślę, że nie raz nas jeszcze czymś zaskoczy! Ta książka to kolejny dowód na to, że jesteś dokładnie w tym miejscu co powinnaś❤️

Emocje… Co sprawia, że je odczuwamy?

Lubicie książki, które sprawiają, że nie możecie sobie poradzić z uczuciami? Kasia Grabowska napisała bardzo króciutką książkę, która zawiera w sobie cztery króciutkie opowiadania. Pomimo tego, że liczy ona zaledwie pięćdziesiąt stron, to właśnie ta niepozorna książka sprawiła, że zostałam poharatana i stłamszona emocjonalnie.

„Nie...