Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tylko praktyczność ma sens.

Tylko praktyczność ma sens.

Czyż musiało tak być, że to, co tworzy szczęście człowieka, stało się znów źródłem jego cierpienia?

Czyż musiało tak być, że to, co tworzy szczęście człowieka, stało się znów źródłem jego cierpienia?

Twoje milczenie skłania mnie do rozmaitych domysłów. Najweselszy z nich - to że stało się z tobą coś złego. Najsmutniejszy - to, że o mnie zapomniałeś... Nie, lepiej odwrotnie: "Najweselszy z nich - to, że o mnie zapomniałeś, najsmutniejszy - to, że ciebie nie ma na świecie". Obłuda, ale przynajmniej przyzwoicie.

Twoje milczenie skłania mnie do rozmaitych domysłów. Najweselszy z nich - to że stało się z tobą coś złego. Najsmutniejszy - to, że o mnie z...

Biada tym - rzekłem - którzy posługują się przemocą, jaką posiadają nad czyimś sercem, by ograbić je z prostych radości kiełkujących w nim samym. Wszystkie podarunki, wszystkie uprzejmości świata nie wynagrodzą jednej chwili zadowolenia z siebie, którą nam zatruła zawistna zgryźliwość naszego tyrana.

Biada tym - rzekłem - którzy posługują się przemocą, jaką posiadają nad czyimś sercem, by ograbić je z prostych radości kiełkujących w nim s...

Małych złodziejów wiesza się po prostu, Z wielkich się robi radców i starostów.

Małych złodziejów wiesza się po prostu, Z wielkich się robi radców i starostów.

Na co będą potrzebne – pytało pacholę — Trójkąty, czworoboki, koła, parabole? Że potrzebne – rzekł mędrzec – musisz teraz wierzyć; - Na co potrzebne? - Zgadniesz, gdy zaczniesz świat mierzyć.

Na co będą potrzebne – pytało pacholę — Trójkąty, czworoboki, koła, parabole? Że potrzebne – rzekł mędrzec – musisz teraz wierzyć; - Na co p...

- Stalowy to człowiek - wtrąciłem. - I dlatego niebezpieczny - odparł doktór. - Trudno zatrzeć, co się raz w takim zapisze, i trudno skleić, co pęknie.

- Stalowy to człowiek - wtrąciłem. - I dlatego niebezpieczny - odparł doktór. - Trudno zatrzeć, co się raz w takim zapisze, i trudno skleić,...

Czemu przeciętnemu, a nawet, co najgorsze, wybitnemu osobnikowi naszej nacji zda się bardziej wprost zależeć, by się wydać czymś wydatnym niż być nim w istocie? Czemu nam właśnie wystarcza złuda naszej ważności wobec nas samych, a nade wszystko wobec innych, samo napuszenie się na wartość, sam blichtr dostojeństwa zewnętrzny niż sama ważność owa jako taka, sama wartość istotna, samo wewnętrzne dostojeństwo, oparte o rzeczywistość, a nie pozór spełnionych czynów?

Czemu przeciętnemu, a nawet, co najgorsze, wybitnemu osobnikowi naszej nacji zda się bardziej wprost zależeć, by się wydać czymś wydatnym ni...

GRUBY Powie mu pan: cierp, cierpi, powie mu pan: skacz, skacze, a nawet potrafi czytać i pisać... Dostał medal na wystawie psów w Paryżu... Jest inteligentny, dobrze ułożony... ułożenie nie jest trudne... Wystarczy umiejętne postępowanie, nieco cierpliwości... W pracy psa działają cztery czynniki: pasja łowiecka, wiatr, chody i inteligencja... Bobik ma chody i dobrze czuje wiatr... Bierze go pan? BOHATER Nie mam pieniędzy... a on nie gryzie? GRUBY (śmieje się) Nie ma zębów, ma tylko język. Liże.

GRUBY Powie mu pan: cierp, cierpi, powie mu pan: skacz, skacze, a nawet potrafi czytać i pisać... Dostał medal na wystawie psów w Paryżu... ...