Świetna książka, która porusza bardzo trudny temat. Pokazuje różne oblicza depresji, wychodzenia z kryzysu czy szukania motywacji do walki o siebie. Każdy, który ma w swoim otoczeniu osobę cierpiącą na depresję, czy sam zmaga się z tą chorobą znajdzie w tej książce wartość.

Świetna książka, która porusza bardzo trudny temat. Pokazuje różne oblicza depresji, wychodzenia z kryzysu czy szukania motywacji do walki o siebie. Każdy, który ma w swoim otoczeniu osobę cierpiącą na depresję, czy sam zmaga się z tą chorobą znajdzie w tej książce wartość.

Pozycja porusza ważny temat, niestety sposób w jaki jest napisana mocno mija się z moim gustem czytelniczym. Wierzę, że są osoby, do których ten styl trafi, niestety mnie odtrącał. Większy ciężar odczuwałam przez formę narracji, niż przez sam temat.

Pozycja porusza ważny temat, niestety sposób w jaki jest napisana mocno mija się z moim gustem czytelniczym. Wierzę, że są osoby, do których ten styl trafi, niestety mnie odtrącał. Większy ciężar odczuwałam przez formę narracji, niż przez sam temat.

Bardzo potrzebna książka!

Bardzo potrzebna książka!

Pozycja na pewno trudna do czytania, i absolutnie nie należy jej czytać "na raz", najlepiej przeplatać czytanie jej, innymi mniej przygnębiającymi lekturami. Bo nie ma co tu kryć, depresja, jej przeżywanie, ale i czytanie o niej jest mocno dołujące. Zwłaszcza jeśli ktoś o depresji nie wie nic, albo niewiele.

Jeśli jednak czytelnik ma jakąś trochę ponad przeciętną wiedzę na temat tej strasznej choroby, to z tej książki niczego nowego się nie dowie. Wszystkie te historie mają właściwie jeden wspólny mianownik. Niezauważanie, zlekceważenie, niezaopiekowanie, zbyt wygórowane wymagania od dziecka. Często w tych historiach wespół w zespół z depresją występują uzależnienia. Aczkolwiek do końca nie wiadomo (nie wynika to z książki) czy najpierw była depresja, czy nałogi, czy odwrotnie.

W zasadzie mam takie dwa "ale" do tej pozycji, które jakoś zakłócały mi pozytywny odbiór tej lektury. Po pierwsze, osoby, które tutaj opowiadają swoje historie to ludzie z zupełnie innych kręgów niż statystyczny Polak, czy Polka. Mamy więc tutaj, byłą modelkę międzynarodową, pisarza, panią psychiatrę, dziennikarza, byłego lekkoatletę olimpijskiego, prawniczkę z prestiżowej międzynarodowej kancelarii, rzecznika prasowego prezydenta jednego z polskich miast itd. A jeśli nawet ktoś z tych rozmówców jest nieco bliżej statystycznych Polaków, to nie mieszka w Polsce.

Jest więc pielęgniarka, która na stałe mieszka i pracuje w Niemczech, gej mieszkający w Barcelonie, czy polskie małżeństwo mieszkające w Szwajcarii.
Krótko mówiąc, zabrakło mi tutaj historii, zwyczajnej Polki, pracownicy np.kasy w jakimkolwiek markecie, czy hydraulika przetykającego rury w Polsce i w polskich realiach. Jest jeszcze młoda uczennica liceum ogólnokształcącego i to jakby "pod nią" dostrojona jest ostatnia rozmowa autorki z psycholożką dzieci i młodzieży.

No właśnie, to jest to moje drugie "ale" do tej książki, feminatywy. Niektóre są dla mnie zupełnie nie do strawienia, brzmią po prostu śmiesznie. Jak psycholożkę jeszcze jestem w stanie przełknąć, tak pojawiająca się tu i ówdzie na kartach tej książki "psychiatrka", tylko mnie bawiła, co raczej nie powinno występować przy tak poważnej lekturze.

P.S Jednej wypowiedzi, chyba nie za bardzo zrozumiałam 😉. Pewna pani, była międzynarodowa modelka mówi tak:

" Ci, którzy czytają moje wpisy na Facebooku, widzą, że coraz mniej jest w nich tabu. Sama czytając je, myślę, że to jest na grubo, przyjęłam kiedyś metodę totalnej szczerości ze sobą"

Hmmm, czy totalna szczerość ze sobą, równa się totalnej szczerości z Facebookiem ? 👍

Pozycja na pewno trudna do czytania, i absolutnie nie należy jej czytać "na raz", najlepiej przeplatać czytanie jej, innymi mniej przygnębiającymi lekturami. Bo nie ma co tu kryć, depresja, jej przeżywanie, ale i czytanie o niej jest mocno dołujące. Zwłaszcza jeśli ktoś o depresji nie wie nic, albo niewiele.

Jeśli jednak czytelnik ma jakąś trochę ponad przeciętną wiedzę...

To jest jedna z najważniejszych książek ever.

Prawdopodobnie zabraknie mi słów.
Hm.
To, z czym jako ludzie się zmagamy, często pozostaje w ukryciu. Nikt nie lubi mieć słabości, a depresja właśnie czymś takim-w popularnej opinii się wydaje- słabością. Ktoś ładnie powiedział, że to stan, w którym zbyt długo byłeś silnym. Mocne, nie?

Chciałabym podkreślić, że depresja to nie jest smutek.
Możesz być duszą towarzystwa. Tym, kto wszystkim pomaga. Tym zabawnym. Tym pewnym siebie. Tym kto daje radę. Kims podziwianym. Komu mówisz "jak to jest być takim odważnym"?.
To tylko maski.
Nie pomoże Ci czekolada, spacer z psem, wyjście z przyjaciółką na aperol. Na pięć minut- tak. Ale depresja to w najprostszym ujęciu brak wiary, brak celu, wstawanie rano z myślą- i to już wszystko? Tak to ma wyglądać? Gdzie brokat i fajerwerki? Umniejszenie wartości siebie, wartości życia, wartości innych w Twoim zyciu i pojedyncza radość z pysznego jedzenia, towarzystwa, z sukcesu- tego nie zmieni.

Pomoże terapia. Leki. Dbanie o siebie. To podkreślają wszyscy rozmówcy- dla innych dbanie o siebie jest takie naturalne, a My musimy zrobić z tego rytuał, wysiłek, codzienność. Bo bez tego zginiemy.

Można odnieść wrażenie, że książka o depresji jest przygnębiająca. Nie jest, bo wszystkim rozmówcom udało się z tego wyrwać. Bo dalej tu są. Bo próbują. Bo zdobyli narzędzia. Bo są gotowi na to, że powtórka zdarzy Ci się w lutym, przed świętami, kiedy masz za dużo stresu lub kiedy wali Ci się związek czy relacja.

Czapki z głów. Tak dobra jest to pozycja.

Kryzysowy telefon zaufania- 116123.

To jest jedna z najważniejszych książek ever.

Prawdopodobnie zabraknie mi słów.
Hm.
To, z czym jako ludzie się zmagamy, często pozostaje w ukryciu. Nikt nie lubi mieć słabości, a depresja właśnie czymś takim-w popularnej opinii się wydaje- słabością. Ktoś ładnie powiedział, że to stan, w którym zbyt długo byłeś silnym. Mocne, nie?

Chciałabym podkreślić, że depresja to...

Bardzo polecam, poczułam, że nie jestem sama.

Bardzo polecam, poczułam, że nie jestem sama.

Zbiór wywiadów, który pokazuje, że depresja nie wybiera. Co więcej, depresji - póki ta nie jest ciężka zapaścią - nie widać. A co najgorsze, ktoś kto jej nie przeżył, nie zrozumie o czym mowa. Byłoby łatwiej, gdyby w ogóle chciał spróbować. Książka, jak zaznacza autor może stać się przyczynkiem do rozmowy o tym, jak nierozwiązane problemy z dzieciństwa i czasów nastoletnich mogą się wlec za ludźmi całe życie.

Zbiór wywiadów, który pokazuje, że depresja nie wybiera. Co więcej, depresji - póki ta nie jest ciężka zapaścią - nie widać. A co najgorsze, ktoś kto jej nie przeżył, nie zrozumie o czym mowa. Byłoby łatwiej, gdyby w ogóle chciał spróbować. Książka, jak zaznacza autor może stać się przyczynkiem do rozmowy o tym, jak nierozwiązane problemy z dzieciństwa i czasów nastoletnich...

Egalitarna choroba o której na szczęście mówi się coraz więcej. Książka otworzyła mi oczy na to, czym jest depresja.

Egalitarna choroba o której na szczęście mówi się coraz więcej. Książka otworzyła mi oczy na to, czym jest depresja.

"Jest ok. To dlaczego nie chcę żyć?" autorstwa Marka Sekielskiego i Małgorzaty Serafin to lektura niezwykle ciężka. Myślę, że nie da się jej czytać rozdział po rozdziale, nie przerywając. Historie bohaterów, z którymi rozmawiają autorzy bolą, rozwalają na łopatki, przez to, że są bardzo szczere i obrazowe. Autorzy poruszają trudne tematy związane z psychiką człowieka. Dzięki tym relacjom czytelnik może zobaczyć problem z różnych perspektyw i zrozumieć, jak wiele czynników może prowadzić do tak dramatycznych decyzji. Nie ma znaczenia, czy jesteś na szczycie, osiągasz sukcesy zawodowe i prywatne. Czy jesteś jeszcze dzieckiem, a może w kwiecie wieku. To może dopaść każdego. W każdej chwili. Niespodziewanie lub nawarstwiać się latami.
Jest to książka, która skłania do refleksji nad własnym życiem, swoimi problemami psychicznymi i nad relacjami z innymi ludźmi. To także cenna lekcja empatii i zrozumienia dla osób borykających się z depresją i innymi chorobami psychicznymi.

"Jest ok. To dlaczego nie chcę żyć?" autorstwa Marka Sekielskiego i Małgorzaty Serafin to lektura niezwykle ciężka. Myślę, że nie da się jej czytać rozdział po rozdziale, nie przerywając. Historie bohaterów, z którymi rozmawiają autorzy bolą, rozwalają na łopatki, przez to, że są bardzo szczere i obrazowe. Autorzy poruszają trudne tematy związane z psychiką człowieka....

Książka warta każdej chwili i każdych pieniędzy. Wywiady ze znanymi osobami ze świata polityki, internetu, czy modelingu. Polecam każdemu.

Książka warta każdej chwili i każdych pieniędzy. Wywiady ze znanymi osobami ze świata polityki, internetu, czy modelingu. Polecam każdemu.