Najnowsze artykuły
- ArtykułyBond w ekranizacji „Czwartkowego Klubu Zbrodni”, powieść Małgorzaty Oliwii Sobczak jako serialAnna Sierant1
- ArtykułyNowe „Książki. Magazyn do Czytania”. Porachunki z Sienkiewiczem i jak Fleming wymyślił BondaKonrad Wrzesiński1
- ArtykułyKrólowa z trudną przeszłościąmalineczka740
- ArtykułyNowe „444” Macieja Siembiedy – przeczytaj zupełnie inny początek książki!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Małgorzata Serafin
Źródło: fot . Mateusz Skwarczek / Agencja Wyborcza.pl - https://wydawnictwoagora.pl/autorzy/malgorzata-serafin/
1
7,3/10
Pisze książki: reportaż
Prezenterka telewizyjna, dziennikarka newsowa. Pracę w mediach rozpoczęła w Superstacji, gdzie prowadziła program „Raport” i „Finał dnia”, później związana była z Telewizją Polską. Na antenie TVP 1 prowadziła wywiady z politykami w programie „Polityka przy kawie”. Współtworzyła w TVP Info poranne pasmo i serwis „Info dzień” oraz telewizję w Wirtualnej Polsce. Była wydawczynią i prowadzącą serwisów informacyjnych. Po 11 latach w mediach mikrofon zamieniła na nożyczki i została fryzjerką. W Sekielski Brothers Studio prowadzi program „Farbowanie życia”, do którego zaprasza osoby po kryzysach psychicznych. Jest również autorką cyklu podcastów o dorosłych w spektrum autyzmu i z ADHD zrealizowanego dla miesięcznika „Zwierciadło”. Prywatnie kocha odkurzać, układać puzzle i jeść chipsy
7,3/10średnia ocena książek autora
663 przeczytało książki autora
746 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Jest OK. To dlaczego nie chcę żyć?
Marek Sekielski, Małgorzata Serafin
7,3 z 555 ocen
1426 czytelników 87 opinii
2023
Najnowsze opinie o książkach autora
Jest OK. To dlaczego nie chcę żyć? Marek Sekielski
7,3
W wielu fragmentach można utożsamiać się z bohaterami wywiadów, jeśli ktoś przechodził lub przechodzi depresję. Uważam, że pomimo wyleczenia depresji, ona dalej w nas twi, trzeba dalej pamiętać o sobie, swoich potrzebach, nie dopuszczać do nawrotu choroby.
Bardzo smutny jest przedostatni wywiad z dziewczyną w wieku licealnym. Ból, który opisuje i jej zmagania z chorobą, są ciężkie, kiedy się je czyta, ogarnęło mnie wtedy wielkie współczucie i zastanowienie nad tym, ile takich młodych osób przeżywa podobny koszmar, ile z nich nie otrzymało i być może nie otrzyma żadnej pomocy psychiatrycznej, wsparcia bliskich, szkoły, terapeuty. Jest to niezmiernie smutne, że dzieciaki, nastolatki zmagają się z tą chorobą, z samotnością, prostym niezrozumieniem i obojętnością.
Jest OK. To dlaczego nie chcę żyć? Marek Sekielski
7,3
Pozycja na pewno trudna do czytania, i absolutnie nie należy jej czytać "na raz", najlepiej przeplatać czytanie jej, innymi mniej przygnębiającymi lekturami. Bo nie ma co tu kryć, depresja, jej przeżywanie, ale i czytanie o niej jest mocno dołujące. Zwłaszcza jeśli ktoś o depresji nie wie nic, albo niewiele.
Jeśli jednak czytelnik ma jakąś trochę ponad przeciętną wiedzę na temat tej strasznej choroby, to z tej książki niczego nowego się nie dowie. Wszystkie te historie mają właściwie jeden wspólny mianownik. Niezauważanie, zlekceważenie, niezaopiekowanie, zbyt wygórowane wymagania od dziecka. Często w tych historiach wespół w zespół z depresją występują uzależnienia. Aczkolwiek do końca nie wiadomo (nie wynika to z książki) czy najpierw była depresja, czy nałogi, czy odwrotnie.
W zasadzie mam takie dwa "ale" do tej pozycji, które jakoś zakłócały mi pozytywny odbiór tej lektury. Po pierwsze, osoby, które tutaj opowiadają swoje historie to ludzie z zupełnie innych kręgów niż statystyczny Polak, czy Polka. Mamy więc tutaj, byłą modelkę międzynarodową, pisarza, panią psychiatrę, dziennikarza, byłego lekkoatletę olimpijskiego, prawniczkę z prestiżowej międzynarodowej kancelarii, rzecznika prasowego prezydenta jednego z polskich miast itd. A jeśli nawet ktoś z tych rozmówców jest nieco bliżej statystycznych Polaków, to nie mieszka w Polsce.
Jest więc pielęgniarka, która na stałe mieszka i pracuje w Niemczech, gej mieszkający w Barcelonie, czy polskie małżeństwo mieszkające w Szwajcarii.
Krótko mówiąc, zabrakło mi tutaj historii, zwyczajnej Polki, pracownicy np.kasy w jakimkolwiek markecie, czy hydraulika przetykającego rury w Polsce i w polskich realiach. Jest jeszcze młoda uczennica liceum ogólnokształcącego i to jakby "pod nią" dostrojona jest ostatnia rozmowa autorki z psycholożką dzieci i młodzieży.
No właśnie, to jest to moje drugie "ale" do tej książki, feminatywy. Niektóre są dla mnie zupełnie nie do strawienia, brzmią po prostu śmiesznie. Jak psycholożkę jeszcze jestem w stanie przełknąć, tak pojawiająca się tu i ówdzie na kartach tej książki "psychiatrka", tylko mnie bawiła, co raczej nie powinno występować przy tak poważnej lekturze.
P.S Jednej wypowiedzi, chyba nie za bardzo zrozumiałam 😉. Pewna pani, była międzynarodowa modelka mówi tak:
" Ci, którzy czytają moje wpisy na Facebooku, widzą, że coraz mniej jest w nich tabu. Sama czytając je, myślę, że to jest na grubo, przyjęłam kiedyś metodę totalnej szczerości ze sobą"
Hmmm, czy totalna szczerość ze sobą, równa się totalnej szczerości z Facebookiem ? 👍